Αν ήμασταν πιο καλά προετοιμασμένοι από ποτέ για την αντιμετώπιση πυρκαγιών, όπως δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Κωνσταντίνος Λετυμπιώτης και επανέλαβαν η υπουργός Γεωργίας και ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, γιατί είχαμε προχθές τη μεγαλύτερη πυρκαγιά στην Κύπρο μετά το 1974;
Το 2021, έτος κατά το οποίο προφανώς δεν είχαμε και την καλύτερη προετοιμασία, η μεγάλη πυρκαγιά στον Αρακαπά κατέκαυσε γύρω στα 55 τετραγωνικά χλμ γης. Το 2025, τη χρονιά δηλαδή της καλύτερης προετοιμασίας μας, πώς δικαιολογείται μια μικρή αρχικά φωτιά, που ξεκίνησε από το χωριό Μαλλιά, να κάψει 130 τετραγωνικά χλμ;
Ειπώθηκαν και γράφτηκαν πολλά για την πυρκαγιά που επιτέλους την Παρασκευή τέθηκε υπό έλεγχο. Η Πυροσβεστική άργησε να κινητοποιηθεί, τα εναέρια πτητικά μέσα αρχισαν να κάνουν ρίψεις αρκετές ώρες μετά, τα drones δεν σηκώθηκαν για να προειδοποιήσουν, τα έξυπνα συστήματα εντοπισμού φωτιάς, τα οποία μας υποσχέθηκαν μετά την πυρκαγιά στον Αρακαπά, δεν τοποθετήθηκαν ποτέ. Το κράτος δεν κατάφερε ούτε το αυτονόητο: Να στείλει ένα μήνυμα, να προειδοποιήσει τους Πολίτες του για τον κίνδυνο μέσα από την υπηρεσία 112. Κάπως έτσι εν μιά νυκτί επιστρέψαμε στην περίοδο της Οθωμανοκρατίας, με τους ιερείς και τους αζάδες να κτυπάνε τις καμπάνες καλώντας τους κατοίκους να εγκαταλείψουν τα χωριά.
Ο απολογισμός οικτρός: Δύο συμπατριώτες μας νεκροί, ένα διαλυμένο οικοσύστημα με χιλιάδες καμένα ζώα και πουλιά, 191 καμένες κατοικίες, 120 οχήματα που έγιναν παρανάλωμα του πυρός, μια από τις ωραιότερες και γραφικότερες περιοχές της χώρας έχει μετατραπεί σε κρανίου τόπο.
Τα λάθη
Ουδείς αλάνθαστος, θα μπορούσε να πει κάποιος, αν και θα έπρεπε να μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Οι προειδοποιήσεις από τις πυρκαγιές στη Σολιά και τον Αρακαπά, στις οποίες είχαμε επίσης θύματα, αν μας είχαν διδάξει κάτι, θα έπρεπε να είχαν προ πολλού οδηγήσει σε ανάπτυξη πολιτικών για την αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων.
Η κλιματική αλλαγή και τα παρεπόμενά της, ένα εκ των οποίων είναι οι πυρκαγιές, δεν είναι δυστυχώς παροδικό φαινόμενο. Η λογική λέει «κάθε χρόνο και χειρότερα», οπότε τα μέτρα που λαμβάνονται δεν μπορεί να είναι περιστασιακά. Η κλιματική αλλαγή δεν είναι έκτακτη ανάγκη αλλά ένα φαινόμενο που πρέπει να αντιμετωπισθεί -όσο μπορεί- με σοβαρές πολιτικές, με συνέπεια και εξεύρεση σταθερών λύσεων.
* Δεν γίνεται κάθε χρόνο να ξεκινάμε από την αρχή, δεν γίνεται κάθε Απρίλιο να ψάχνουμε και να μετράμε τα πτητικά μέσα που θα έχουμε στη διάθεσή μας.
* Δεν γίνεται να συζητάμε πού θα είναι η βάση των πτητικών αυτών μέσων. Η λογική λέει ότι πρέπει να έχουμε μικρούς και λειτουργικούς σταθμούς παντού, ακόμα και στο Τρόοδος.
* Δεν γίνεται να μην αξιοποιούμε τις τεχνολογίες drones για γρήγορο εντοπισμό της φωτιάς, δεν είναι δυνατό να μην αξιοποιούμε δορυφόρους και άλλα έξυπνα συστήματα για να προειδοποιούνται έγκαιρα η Πυροσβεστική, το Τμήμα Δασών και η Πολιτική Άμυνα.
* Δεν γίνεται να μην υπάρχει ένας ικανός συντονιστής ο οποίος να συντονίζει την πρόληψη, να αξιολογεί την κατάσταση σε περίπτωση φωτιάς και να κατευθύνει τις επίγειες και τις εναέριες δυνάμεις κατάσβεσης.
Το αλαλούμ
Αυτό που φάνηκε καθαρά από τη μεγάλη πυρκαγιά στα Κρασοχώρια της Λεμεσού είναι ότι το αλαλούμ σκοτώνει. Η ανεπάρκεια μεγιστοποιεί τις ζημιές, η αδυναμία να μάθουμε από προηγούμενες εμπειρίες αποτελεί εγγύηση ότι το κακό θα επαναληφθεί. Βεβαίως, αυτά δεν μπορούμε να τα φορτώσουμε μόνο στους κυβερνώντες ή στους εκάστοτε κυβερνώντες. Ευθύνες φέρουμε όλοι: Πρώτο, γιατί τους εκλέγουμε, δεύτερο, διότι κι εμείς ίδια πάστα άνθρωποι είμαστε: Απείθαρχοι και επιπόλαιοι. Η φωτιά δεν έρχεται από τον ουρανό. Αν δεν μάθαμε μετά από τόσα χρόνια ότι δεν ανάβουμε φωτιές με θερμοκρασία καύσωνα, αν ακόμα πετάμε σκουπίδια στην ύπαιθρο και τα καίμε, τι άλλη μοίρα έχει αυτή η χώρα από το να γίνει στάχτη κι αποκαϊδια;
Το θράσος
Τι διαφοροποιεί αυτή την κυβέρνηση; Η αβάσταχτη ελαφρότητα του Νίκου Χριστοδουλίδη και κάποιων υπουργών του. Αυτό που πραγματικά εκνευρίζει τους Πολίτες είναι επιπλέον ο ναρκισσισμός, σε συνδυασμό με το απύθμενο θράσος που διαθέτουν.
Δεν θα αναφερθώ σε έξαλλα μηνύματα Πολιτών και κυρίως στις εκατοντάδεςς υβριστικές αναφορές κατά του Προέδρου στα ΜΚΔ. Κάποια στιγμή οι Πολίτες πρέπει να μάθουν να επιχειρηματολογούν και να τεκμηριώνουν και όχι απλώς να βρίζουν.
Θα καταγράψω και θα συμπορευτώ ωστόσο με όλες εκείνες τις αναφορές των Πολιτών που, χωρίς να κρύβουν τον εκνευρισμό τους, επισημαίνουν τα αυτονόητα:
Αν δεν είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις τις πυρκαγιές στον βαθμό που απαιτείται, οφείλεις να έχεις το γνώθι σαυτόν. Βγάζεις τον σκασμό και προσπαθείς να φτάσεις στον στόχο σου. Δεν βγάζεις την ανόητη γλώσσα σου περίπατο. Δεν κοροϊδεύεις τον Κόσμο μέρα μεσημέρι πιστεύοντας ότι δεν θα συμβεί τίποτα και θα τη γλυτώσεις και πάλι με όμορφα λόγια.
Αυτός ο Πρόεδρος, ο Νίκος Χριστοδουλίδης, και αυτοί που τον περιστοιχίζουν μάς έχουν κουράσει. Θα μείνουν στην Ιστορία ως οι πιο αμετροεπείς πολιτικοί που κυβέρνησαν τη χώρα. Για να το πω και Κυπριακά, ήδη θεωρούνται οι πρωταθλητές της πολιτικής λαφαζανιάς σε όλα τα επίπεδα.
Στην πορεία έγιναν και θρασείς. Προφανώς πιστεύουν όσα λένε, οπότε πέρα από θρασείς -το πράγμα χειροτερεύει- φαίνεται ότι έχουν χάσει την επαφή με την πραγματικότητα και οδηγούν τη χώρα σε επικίνδυνες ατραπούς.
Δεν γίνεται να καίγεται η Κύπρος και αυτοί να βγαίνουν και να αλληλοσυγχαίρονται. Δεν γίνεται ο κόσμος να καίγεται στα αυτοκίνητά του χωρίς ενημέρωση κι αυτοί να επιχαίρουν γιατί έχουμε μόνο δύο νεκρούς. Δεν γίνεται, μετά τη μεγαλύτερη καταστροφή που υπέστη η χώρα μετά την Εισβολή, αυτοί να επαναλαμβάνουν ότι ήμασταν προετοιμασμένοι... και μπράβο μας.
Το θράσος δυστυχώς δεν αφορά μόνο την πυρκαγιά. Αυτή η κυβέρνηση έδωσε υποσχέσεις για λύση του Κυπριακού. Δεν κατάφερε να ανοίξει ούτε ένα οδόφραγμα. Δεν δέχτηκε καν 30 Τ/Κ πυροσβέστες να βοηθήσουν στο σβήσιμο της φωτιάς. Μας υποσχέθηκε ότι θα φέρει φυσικό αέριο για να παράγουμε φθηνό ρεύμα. Όχι μόνο δεν ήρθε αλλά φέτος είναι πολύ πιθανό να μείνουμε από ρεύμα. Λόγω λειψυδρίας μάς υποσχέθηκαν 15 αφαλατώσεις σε λειτουργία τον Ιούνιο. Μπαίνει ο Αύγουστος και λειτούργησε -αν λειτούργησε- μόνο μία.
Ο Νίκος Χριστοδουλίδης
Οι κούφιες υποσχέσεις που εκπορεύονται κυρίως από τον ίδιο τον Πρόεδρο, ο οποίος στο πλαίσιο μιας ακατάσχετης φλυαρίας αναφέρεται σε εμβληματικές πολιτικές και έργα, στην πραγματικότητα πλήττουν βάναυσα τη νοημοσύνη των πολιτών αλλά κυρίως την πίστη τους στο κράτος, τους θεσμούς και τις υπηρεσίες του.
Ο Νίκος Χριστοδουλίδης είναι η κλασική περίπτωση λαϊκιστή πολιτικού ο οποίος υπόσχεται εύκολες και συχνά ψευδείς λύσεις σε πολύπλοκα κοινωνικά, οικονομικά ή γεωπολιτικά ζητήματα (π.χ. «Λύσαμε το Μεταναστευτικό», «Θα βοηθήσουμε ή θα αποκλείσουμε την Τουρκία από την Ευρώπη», «Δώσαμε λύση στη λειψυδρία»).
Η ευκολία των υποσχέσεων Χριστοδουλίδη και κυβέρνησης:
• συσκοτίζει τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων
• αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη
• αποδυναμώνει τη δημόσια πολιτική και την τεκμηριωμένη λήψη αποφάσεων
Επειδή ο λαϊκισμός αποτυγχάνει, συχνά αποδίδει την ευθύνη στη «συνωμοσία», σε «ξένες παρεμβάσεις», του στυλ «κάποιοι ξένοι έβαλαν τη φωτιά στη Μαλλιά». Κάπως έτσι διαβρώνεται η εμπιστοσύνη των πολιτών στη διαδικασία, κάπως έτσι κλονίζεται η σταθερότητα του δημοκρατικού πολιτεύματος, δίνοντας έδαφος στους ακραίους να κυβερνήσουν. Αυτή η κυβέρνηση των πολυλογάδων προετοιμάζει το έδαφος για τα χειρότερα που μας περιμένουν το 2028.
