Η κυκλοφορία του βιβλίου του Αλέξη Τσίπρα μπορεί να έχει βάλει φωτιά στην πολιτική συζήτηση επαναφέροντας τις μνήμες της διακυβέρνησης της «πρώτη φορά Αριστερά», ωστόσο είναι σαφές πως στις προθέσεις του πρώην πρωθυπουργού δεν ήταν μόνο να καταθέσει μια ιστορική ανασκόπη αλλά αντιθέτως να διαμορφώσει την επόμενη μέρα στο χώρο της κεντροαριστεράς.
Γιαυτό το λόγο ο πρωήν πρωθυπουργός μέσα απο την αφήγηση των γεγονότων δεν δίστασε να επιτεθεί ανοιχτά σχεδόν σε όλους τους παλιούς του συνβεργάτες , οι οποίοι ωστόσο ακόμη και σήμερα αποτελούν κομβικό μέρος του λεγόμενου προοδευτικού τόξου που επιδιώκεται να ανασυνθεθεί.
Συνεπώς, προκύπτει εύλογα το ερώτημα πως είναι δυνατόν να επιτευχθούν στο μέλλον οι απαραίτητες συγκλίσεις για την δημιουργία ενός προοδευτικού μετώπου ενάντια στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη , την αναγκαίοτητα του οποίου έχει και ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός έχει επισημάνει πολλάκις.
Ούτε οι πιο υπεραισιόδοξοι δεν θα πίστευαν πως υπάρχει πεδίο συνεννόησης τι στιγμή που στις σελίδες της «Ιθάκης» συναντάμε φράσεις για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου: «Δυστυχώς, η πολιτική και η Αριστερά μαγνητίζουν τους νάρκισσους, όπως το φως τα έντομα» ή όταν παρουσιάζει τον Νίκο Παππά ως επιπόλαιο, αναφέρεται στις λάθος εκτιμήσεις τους για τις τηλεοπτικές άδειες και του χρεώνει μέρος της ευθύνης της εσωκομματικής μιζέριας που προκάλεσε στον ΣΥΡΙΖΑ η λειτουργία των κομματικών φράξεων και η απροθυμία του να παραιτηθεί μετά το 13-0. Πως θα υπάρξει ενιαίο προοδευτικό μέτωπο με τον Παύλο Πολάκη , όταν τον παρουσιάζει ως συνειδητό υπονομεύτή των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ : «Αργότερα, βέβαια, συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν πάντα αιτία της στάσης του το θυμικό, καθώς σε κάποιες περιπτώσεις αποδείχτηκε εξαιρετικά ικανός να το συγκρατεί. Ο ίδιος άνθρωπος, που έδειχνε τότε τέτοια συμπεριφορά σε ένα νομοσχέδιο αξιακό για εμάς (σ.σ.: για την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια), λίγα χρόνια αργότερα θα πρωτοστατούσε στην υποστήριξη της υποψηφιότητας Κασσελάκη για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ».
Πώς μπορεί να συμμετέχει στην προσπάθεια το ΜΕΡΑ25 όταν ο πρώην πρωθυπουργός λέει πως ο γ.γ του είναι περισσότερο σελέμπριτι παρά οικονομολόγος,κατηγορώντας τον παράλληλα πως είχε σχέδιο να αντιμετωπίσει την ενδεχόμενη χρεωκοπία της χώρας με κουπόνια.
Ωστόσο, εάν τα πράγματα φαίνονται πιο εύκολα στην περίπτωση της Ζωής και του Βαρουφάκη , καθώς οι διαιρετικές τομές που χωρίζουν τον πρώην πρωθυπουργό απο τα δυο πρώην κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν βαθύνει με τον καιρό , στην περίπτωση των Αχτσίογλου και Χαρίτση είναι διαφορετική. Το άδειασμα που επιφύλαξε στα δύο κορυφαία στελέχη της Νέας Αριστεράς , όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, δυσχεραίνει έτι περαιτέρω την προσπάθεια που κάνουν το τελευταίο διάστημα να πείσουν τα στελέχη του νεοπαγούς κόμματος της Αριστεράς πως πρέπει να είναι πιο ανοιχτοί στο ενδεχόμενο συνεργασιών, ακόμη και με τον Τσίπρα. Ως γνωστό , τη δεδομένη χρονική συγκυρία βρίσκεται σε εξέλιξη ένας εμφύλιος στη Νέα Αριστερά γιαυτό το ζήτημα και η στάση Τσίπρα απέναντι στην ηγετική ομάδα του κόμματος δεν βοηθά στην κατεύθυνση αυτή, διότι, δίνει επιχειρήματα στην εσωτερική αντιπολίτευση εντος της ΝΕΑΡ που δεν «καλοβλέπει» μια ενδεχόμενη συνεργτασία με το δυνητικό κόμμα Τσίπρα.
Συνεπώς , είναι δύσκολο να απαντήσει κανείς στο ερώτημα πως είναι εφικτό να συμπορευτεί ο πρώην πρωθυπουργός μαζί με τα στελέχη , τη στιγμή που τους θεωρεί κατώτερους των περιστάσεων και αδύναμους να διαχειριστούν τις κρίσιμες στιγμές , όπως τουλάχιστον τους παρουσιάζει στο βιβλίο,
Για την Έφη Αχτσιόγλου, ο πρώην πρωθυπουργός παραθέτει με κάθε λεπτομέρεια τη συνάντηση που είχε μαζί της προκειμένου να της προτείνει να τεθεί επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ το 2023, γεγονός που, όπως υποστηρίζει, θα μπορούσε να αποτελέσει τον τέλειο αιφνιδιασμό για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ωστόσο η δική της άρνηση στην πρότασή του, τελικά αιφνιδίασε μόνον εκείνον: «Ήταν ιδιαίτερα επιφυλακτική, στα όρια της άρνησης. Τα επιχειρήματά της, ομολογώ, δεν μου φάνηκαν καθόλου πειστικά […] Εντέλει, όπως φάνηκε και στη συνέχεια, η Έφη αρνήθηκε γιατί πίστευε πως μόνη της, παίρνοντας αποστάσεις από μένα, θα μπορούσε να υπερβεί τα προβλήματα εντός του ΣΥΡΙΖΑ και να πείσει τα μέλη του παρουσιάζοντας μια φρέσκια υποψηφιότητα, χωρίς να δίνει την εντύπωση πως ήταν υπό την κηδεμονία μου. Αποδείχτηκε ότι υποτίμησε την κατάσταση και τη σημασία της δικής μου στήριξης».
Στο ίδιο μήκος κύματος και για τον Αλέξη Χαρίτση, ο πρώην πρωθυπουργός περιγράφει το ραντεβού με τον σημερινό πρόεδρο της Νέας Αριστεράς στο σπίτι του στο Σούνιο, όπου του ανακοίνωσε την πρόθεσή του να τον προτείνει για πρόεδρο του κόμματος στη θέση του: «Στο άκουσμα της απόφασής μου να φύγω και ακόμα περισσότερο στην πρότασή μου να θέσει υποψηφιότητα, σκοτείνιασε. Μου είπε, τελικά, ότι δεν αισθάνεται έτοιμος να αναλάβει ένα τόσο μεγάλο βάρος. Και μου ζήτησε να μην παραιτηθώ».
Γιατί καίει τις γέφυρες με το παρελθόν
Εάν προσθέσει κανείς και τις «μπηχτές» στον Τσακαλώτο που παραμένει κρίσιμος παράγοντας εντός της ΝΕΑΡ , τότε αντιλαμβάνεται κανείς έυκολα πως τα περιθώρια συγκλίσεων είναι στενά.
Γιατί όμως ο Τσίπρας επιλέγει τον μοναχικό αυτόν δρόμο; Γιατί επιλέγει να κάψει όλες τις γέφυρες με τους «πρώην» , τη δεδομένη χρονική συγκυρία που και ο ίδιος επισημαίνει την αναγκαιότητα για τη δημιουργία μιας ευρείας προοδευτικής παράταξης.
Πάντως , όλο αυτό το διάστημα οι συνεργάτες του επεσήμαναν πως η συζήτηση για συνεργασίες και ακόμη περισσότερο για την ένταξη στο νέο κόμμα Τσίπρα παλαιών στελέχών του ΣΥΡΙΖΑ που πυροδοτήθηκε και απο την πρόσφατη απόφαση της Πολιτικής Γραμματείας της Κουμουνδούρου , γίνεται ερήμην του πρώην πρωθυπουργού.
Σε αυτό συντείνει και η ίδια η τοποθέτση του πρώην πρωθυπουργού στην συνέντευξη που παραχώρησε στην Εφ.Συν λίγο μετά την παράιτηση του , στην οποία τονίζει πως θέλει να πάρει αποστάσεις απο το «παλιό». Επιχειρεί να αποσυνδεθεί απο την φθορά που προκάλεσαν στο πολιτικό του προφίλ οι εξελίξεις στο ΣΥΡΙΖΑ και τα μελανά σημεία της διακυβέρνησης του που συνδέονται με συγκεκριμένα πρόσωπα.
Συνεπής στον σχεδιασμό του, ο κ. Τσίπρας έχει βάλει μπροστά τις μηχανές για τη δημιουργία νέου σχήματος με το οποίο θα κατέλθει στις προσεχείς εκλογές .
«Το κουμπί έχει πατηθεί» επιμένουν συνομιλητές του πρώην πρωθυπουργού, απαντώντας σε ερωτήσεις εάν έχει αλλάξει κάτι στον σχεδιασμό του, τοποθετώντας την κίνηση την άνοιξη του 2026.Απαλλαγμένος απο το παρελθόν.
Ή όπως λέει με τα δικά του λόγια στην Εφ.Συν «Προφανώς αφορά όλο το πολιτικό σύστημα, που έχει πια χάσει την εμπιστοσύνη της μεγάλης πλειοψηφίας. Αφορά όμως κυρίως την Αριστερά, την προοδευτική παράταξη. Πιστεύω ότι ήρθε ο καιρός, έχουμε μάλιστα καθυστερήσει, για μια μεγάλη, τολμηρή, αποφασιστική ανανέωση στις πρακτικές, τη γλώσσα, το ύφος, το ήθος, αλλά και τα πρόσωπα. Ηρθε ο καιρός να αλλάξει ριζικά η αντίληψή μας για τα αξιώματα, τα προνόμια που απορρέουν από αυτά και τη μιζέρια της αναπαραγωγής τους. Ναι, πιστεύω ότι πρέπει να υπάρξει μια «εισβολή» νέων ηθών και προσώπων στην πολιτική. Αυτό όμως δεν πρόκειται να γίνει με όρους εργαστηρίου, «εδώ μέσα», αλλά με όρους κοινωνίας, «εκεί έξω». Μια κοινωνία που επιμένει, εξεγείρεται, αντιστέκεται, απαιτεί αυτό που για το καθεστώς είναι «ανέφικτο», τότε θα παράγει και τα πολιτικά στελέχη και τα σχήματα εκείνα που θα την εκπροσωπήσουν. Να γιατί είναι ανάγκη, μεταξύ άλλων, οι πολίτες να μετατρέψουν την απογοήτευση σε πράξη και διεκδίκηση. Και να γιατί, μεταξύ άλλων, διάλεξα την ανασφάλεια να βρεθώ από τα βουλευτικά έδρανα, ανάμεσά τους».
Πηγή: iefimerida.gr
