Κοιτάξτε λίγο μετά τη δύση προς τα νοτιοανατολικά, λίγο κάτω από τον αστερισμό των Ιχθύων. Ο Κρόνος λάμπει στο λυκόφως του απογευματινού ουρανού, μοιάζει όμως άλλος πλανήτης: οι διάσημοι δακτύλιοί του δείχνουν να έχουν εξαφανιστεί.
Αυτές τις ημέρες, η Γη περνά μέσα από το επίπεδο των δακτυλίων, κάτι που σημαίνει πως βλέπουμε αυτές τις πελώριες δομές ακριβώς από το πλάι.
Δεδομένου ότι οι δακτύλιοι έχουν πάχος μόλις 100 μέτρων κατά μέσο όρο, είναι πρακτικά αόρατοι ακόμα και με ένα ισχυρό τηλεσκόπιο. Το μόνο που ενδεχομένως θα καταφέρει να διακρίνει κανείς είναι η λεπτά σκιά που ρίχουν οι δακτύλιοι στον πλανήτη.
Το σπάνιο φαινόμενο, το οποίο επαναλαμβάνεται ανά ομάδες κάθε περίπου 15 χρόνια, οφείλεται στο γεγονός ότι ο άξονας περιστροφής του Κρόνου, και επομένως και οι δακτύλιοί του, σχηματίζουν γωνία 26,7 μοιρών σε σχέση με το επίπεδο της εκλειπτικής, το επίπεδο στο οποίο κινούνται οι πλανήτες.
To φαινόμενο πλάτος των δακτλίων του Κρόνου αυξομειώνεται
ανάλογα με τη γωνία υπό την οποία τον βλέπουμε (NASA-JPL/Caltech)
Καθώς ο Κρόνος κινείται γύρω από τον Ήλιο, συμπληρώνοντας μια περιφορά κάθε σχεδόν 30 χρόνια, οι δακτύλιοί του μοιάζουν να πλαταίνουν, να στενεύουν και να εξαφανίζονται.
Το ίδιο φαινόμενο είχε συμβεί τον Μάρτιο, τότε όμως ο Κρόνος βρισκόταν υπερβολικά κοντά στον Ήλιο όπως τον βλέπουμε από τη Γη και χανόταν στη λάμψη του.
Η τελευταία φορά που ήταν ορατή μια διάβαση από το επίπεδο των δακτυλίων ήταν το 1995 και το 1996.
Και η επόμενη ευκαιρία δεν θα έρθει μέχρι το 2038.
Όταν ο Γαλιλαίος χρησιμοποίησε το τηλεσκόπιο που είχε εφεύρει για να παρατηρήσει τον Κρόνο το 1610, οι δακτύλιοι τον μπέρδεψαν και τον οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι ο πλανήτης ήταν στην πραγματικότητα τρία διαφορετικά σώματα.
Ο μεγάλος αστρονόμος μπερδεύτηκε ακόμα περισσότερο τρία χρόνια αργότερα, όταν τα τρία σώματα έγιναν ένα, καθώς οι δακτύλιοι ήταν ορατοί ακριβώς από το πλάι και είχαν εξαφανιστεί. Επανεμφανίστηκαν λίγα χρόνια αργότερα, κάτι που οδήγησε τον Γαλιλαίο στο συμπέρασμα ότι ο Κρόνος είχε κάποιου είδους «αφτιά».
Οι αστρονόμοι παρέμειναν σε σύγχυση μέχρι το 1659, όταν ο ολλανδός μαθηματικός Κρίστιαν Χόυχενς κατάλαβε ότι αυτό που είχε δει αρχικά ο Γαλιλαίος ήταν δακτύλιοι που περιβάλλουν τον Κρόνο.
