Για τα σχέδια της Τουρκίας και του Ισραήλ στο συριακό έδαφος μίλησε στο politis.com.cy η πολιτική αναλύτρια και ειδική σε θέματα Μέσης Ανατολής Ευανθία Κουλουριώτη, επιχειρώντας να απαντήσει κατά πόσον βρισκόμαστε μπροστά σε μια αναπόφευκτη σύγκρουση μεταξύ της Άγκυρας και του Τελ Αβίβ στη Συρία.
«Το βράδυ της 2ας Απριλίου», ανέφερε, «τα στρατιωτικά αεροδρόμια Χάμα και Τ4 στην κεντρική Συρία δέχθηκαν ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές, οι οποίες οδήγησαν στην πλήρη καταστροφή και των δύο αεροδρομίων. Τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν επιβεβαιώσεις από αξιωματούχους του Υπουργείου Άμυνας ότι οι επιδρομές ήταν προληπτικά πλήγματα για να αποτραπεί η κατασκευή τουρκικής αεροπορικής βάσης στη Συρία».
«Πριν από 3 και πλέον μήνες», τόνισε η κ. Κουλουριώτη, «είχα αναλύσει τη συριακή σκηνή μετά την πτώση του καθεστώτος Άσαντ και τις τεράστιες απώλειες που υπέστη το ιρανικό σχέδιο στην περιοχή. Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν δύο σχέδια στην περιοχή που θα διαδραματίσουν ρόλο στη συριακή σκηνή: το τουρκικό σχέδιο και το ισραηλινό σχέδιο. Αναρωτήθηκα αν η Άγκυρα και η Ιερουσαλήμ θα ανταγωνίζονταν ή θα συνεργάζονταν στη συριακή αρένα. Σήμερα, φαίνεται ότι γινόμαστε μάρτυρες της έναρξης ενός ανταγωνισμού μεταξύ αυτών των δύο οραμάτων. Παρά την κλιμακούμενη ρητορική των πολιτικών και των μέσων ενημέρωσης και στις δύο χώρες, δεν μπορούμε να κρίνουμε τις τουρκοϊσραηλινές σχέσεις μόνο από τις γενικές γραμμές, αλλά πρέπει να εμβαθύνουμε στις λεπτομέρειες. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια αναπόφευκτη σύγκρουση μεταξύ της Τουρκίας και του Ισραήλ στη Συρία; Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, πρέπει να εξηγήσουμε και να αναλύσουμε το όραμα του κάθε σχεδίου στη συριακή αρένα ξεχωριστά, ξεκινώντας από το ισραηλινό όραμα».
Το Ισραήλ
Xωρίς αμφιβολία, το Ισραήλ είχε άμεσο ρόλο στην πτώση του καθεστώτος Άσαντ στις 8 Δεκεμβρίου, υποστήριξε η κ. Κουλουριώτη. «Τα χτυπήματα που εξαπέλυσαν οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις (IDF)», πρόσθεσε, «κατά της ιρανικής παρουσίας στη Συρία, ιδίως κατά τη διάρκεια του έτους που προηγήθηκε της πτώσης του Άσαντ, ήταν σοβαρά, το σημαντικότερο από τα οποία είχε ως στόχο τη συνάντηση των ηγετών του Σώματος των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης (IRGC) που ήταν υπεύθυνοι για τους φακέλους της Συρίας και του Λιβάνου στο ιρανικό προξενείο στη Δαμασκό, με επικεφαλής τον στρατηγό Zahedi. Τα πλήγματα αυτά ώθησαν την Τεχεράνη να επανατοποθετήσει τους συμβούλους της στο συριακό έδαφος και να αποσύρει μεγάλο αριθμό από αυτούς στο ιρανικό έδαφος. Περιόρισαν επίσης τις κινήσεις των πολυεθνικών πολιτοφυλακών (ιρακινών, αφγανικών, πακιστανικών, συριακών, παλαιστινιακών) που συνδέονται με το IRGC στη Συρία».
Ακολούθως ανέφερε ότι η ισραηλινή στρατιωτική επιχείρηση κατά της πολιτοφυλακής της Χεζμπολάχ στο Λίβανο συνέβαλε επίσης στην απομάκρυνση αυτής της πολιτοφυλακής από τη στρατιωτική εξίσωση στη Συρία. «Τις δύο εβδομάδες», συμπλήρωσε, «που προηγήθηκαν της πτώσης του Άσαντ, καθώς οι μάχες στο Χαλέπι εντάθηκαν και οι δυνάμεις του Άσαντ κατέρρευσαν εκεί, η Τεχεράνη προσπάθησε, μέσω του Ρώσου μεσολαβητή, να λάβει το πράσινο φως για την επείγουσα αποστολή ιρανικών και ιρακινών δυνάμεων για την υποστήριξη του Άσαντ. Ωστόσο, η ισραηλινή πλευρά το εμπόδισε αυτό και σε δύο περιστατικά, ισραηλινά πολεμικά αεροσκάφη εμπόδισαν την είσοδο δύο ιρανικών αεροσκαφών, φορτωμένων με επίλεκτους στρατιώτες και στρατιωτικό εξοπλισμό, στον εναέριο χώρο της Συρίας».
Η κ. Κουλουριώτη εξήγησε ότι οι πιο πάνω ισραηλινές κινήσεις ήταν μέρος του οράματος της ισραηλινής κυβέρνησης, που υιοθετήθηκε μετά τις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου, το οποίο αποσκοπούσε στην καταστροφή του ιρανικού σχεδίου στην περιοχή και η Συρία του Άσαντ ήταν ένας κρίσιμος κρίκος αυτού του σχεδίου. «Ο ρόλος που διαδραμάτισε το καθεστώς Άσαντ», τόνισε, «στην προμήθεια ιρανικών όπλων στη Χεζμπολάχ στο Λίβανο ώθησε την ισραηλινή κυβέρνηση να επανεκτιμήσει τη βιωσιμότητα της παραμονής του Άσαντ στην εξουσία στη Δαμασκό. Ο Άσαντ, ο οποίος κάποτε θεωρούνταν ηγέτης που προστάτευε τα βόρεια σύνορα του Ισραήλ, έγινε ένας αδύναμος ηγέτης που δεν μπορούσε να απορρίψει τις ιρανικές εντολές και, ως εκ τούτου, δεν ήταν πλέον χρήσιμος για το Ισραήλ και την ασφάλειά του. Ως εκ τούτου, στο πλαίσιο αυτού του οράματος, η πτώση του κατέστη αναγκαία. Ωστόσο, με την ταχεία εξέλιξη των γεγονότων, η εναλλακτική λύση ήταν η οργάνωση Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ, με επικεφαλής τον Άχμεντ αλ Σάρα, πρώην γνωστό ως Αμπού Μοχάμεντ Αλ Τζολάνι».
Στη συνέχεια η κ. Κουλουριώτη είπε ότι «από την πρώτη ημέρα, παρά τις διαβεβαιώσεις που έδωσε η νέα συριακή κυβέρνηση τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, η ισραηλινή πλευρά δεν έδειξε κανένα σημάδι εμπιστοσύνης σε αυτή τη διοίκηση». Υπενθύμισε δε ότι «μια ώρα μετά την πτώση του Άσαντ, οι IDF ξεκίνησαν δύο παράλληλες επιχειρήσεις: η πρώτη ήταν μια χερσαία επιχείρηση που έθεσε υπό τον έλεγχό της τη ζώνη απομάκρυνσης που βρίσκεται στα σύνορα μεταξύ των δύο χωρών, σύμφωνα με τη συμφωνία ανακωχής του 1974, και η δεύτερη ήταν μια αεροπορική επιχείρηση με εκατοντάδες επιδρομές με στόχο στρατιωτικές εγκαταστάσεις, συστοιχίες αεράμυνας, στρατιωτικά αεροδρόμια και αποθήκες όπλων».
Ακολούθως είπε ότι «τους τελευταίους τέσσερις μήνες, οι ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές δεν έχουν σταματήσει και οι χερσαίες επιχειρήσεις έχουν επεκταθεί στη νότια Συρία. Εν τω μεταξύ, η ισραηλινή κυβέρνηση δικαιολογεί αυτές τις ενέργειες ισχυριζόμενη ότι θεωρεί τη νέα συριακή κυβέρνηση τρομοκράτες και δεν θα επιτρέψει στη Συρία να αποτελέσει απειλή για την ασφάλεια του Ισραήλ». Διερωτήθηκε ωστόσο αν είναι αυτή η πραγματική ισραηλινή θέση. «Κατά τη γνώμη μου», ανέφερε, «υπάρχουν τρία επίπεδα που δικαιολογούν τις ισραηλινές ενέργειες στη Συρία κατά τη διάρκεια της προηγούμενης περιόδου. Πρώτον, το ιδεολογικό όραμα της σημερινής συριακής ηγεσίας. Η Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ, η οποία κυριαρχεί στην εξουσία στη Δαμασκό, παρά τον διαχωρισμό της από το ISIS και την Αλ Κάιντα και τις μεγάλες ιδεολογικές αλλαγές που κανείς δεν αρνείται, παραμένει μια οργάνωση ισλαμιστών που έχει σημεία σύγκλισης με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και συνεπώς μια νοοτροπία παρόμοια με αυτή της Χαμάς στη Γάζα. Επομένως, από την ισραηλινή οπτική γωνία και λαμβάνοντας υπόψη την εμπειρία της 7ης Οκτωβρίου, η Συρία υπό τη σημερινή ηγεσία μπορεί να αποτελέσει ορμητήριο για επιθέσεις που απειλούν την ασφάλεια του Ισραήλ και αυτοί που πραγματοποιούν αυτές τις επιθέσεις μπορεί να είναι σουνιτικές ομάδες που έχουν ιδεολογική σύγκλιση με τη Χαμάς. Ως εκ τούτου, η ισραηλινή κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με την ανάγκη να πραγματοποιήσει προληπτικά πλήγματα που θα αποδυναμώσουν τις δυνατότητες των σημερινών συριακών αρχών για να αποφευχθούν τα χειρότερα».
«Δεύτερον», πρόσθεσε, «υπάρχει η ιρανική απειλή. Παρά την πτώση του Άσαντ, η Τεχεράνη εξακολουθεί να προσπαθεί με κάθε δυνατό τρόπο να υπονομεύσει το νέο συριακό κράτος, υποστηρίζοντας τα υπολείμματα του στρατού του Άσαντ, όπως είδαμε στις συριακές ακτές. Από την ιρανική οπτική γωνία, η τρέχουσα πολιτική τους στη Συρία βασίζεται σε διάφορες γραμμές. Η πρώτη είναι μέσω της προσπάθειας να παρασύρουν τη Συρία σε μια σεχταριστική σύγκρουση που εξυπηρετεί το όραμα του Ιράν για την περιοχή, το οποίο βασίζεται βασικά στον σεχταρισμό. Η δεύτερη είναι η διατήρηση του συριακού εδάφους ως διαδρόμου για τη μεταφορά όπλων στη Χεζμπολάχ στο Λίβανο, η οποία έχει υποστεί σοβαρά πλήγματα και έχει χάσει μεγάλο μέρος των αποθεμάτων της σε πυρομαχικά, πυραύλους και μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Το τρίτο είναι ότι το Ιράν, το οποίο απέφυγε να χρησιμοποιήσει το συριακό έδαφος για να στοχεύσει το Ισραήλ, ώστε να μην βλάψει τον Άσαντ, θέλει τώρα να στείλει απειλητικά μηνύματα στο Ισραήλ μέσω του συριακού εδάφους. Κατά συνέπεια, η ισραηλινή κυβέρνηση πιστεύει ότι η νέα συριακή διοίκηση εξακολουθεί να μην είναι σε θέση να επιβάλει την εξουσία της σε όλο το συριακό έδαφος, μια κατάσταση που εκμεταλλεύεται ο ιρανικός άξονας. Ως εκ τούτου, ο συνεχιζόμενος έλεγχος του Ισραήλ επί του συριακού εναέριου χώρου αποσκοπεί στην παρακολούθηση και το χτύπημα των ιρανικών κινήσεων».
Ως τρίτον στοιχείο η κ. Κουλουριώτη ανέδειξε το πολιτικό όραμα για το μέλλον των ισραηλινο-συριακών σχέσεων. «Αν και προς το παρόν», σημείωσε, «δεν γίνεται λόγος ούτε από τη συριακή ούτε από την ισραηλινή πλευρά για άμεσες ή έμμεσες διαπραγματεύσεις, η ανταλλαγή μηνυμάτων μεταξύ των δύο χωρών δεν έχει σταματήσει, με πιο πρόσφατο το μήνυμα που παρέδωσε ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης από τον Σύρο πρόεδρο Αχμάντ αλ-Σαράα στο Ισραήλ κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Τελ Αβίβ». Συνεχίζοντας είπε ότι «η ισραηλινή κυβέρνηση θεωρεί τις χερσαίες και εναέριες στρατιωτικές κινήσεις της στη Συρία ως ένα σημαντικό διαπραγματευτικό χαρτί, το οποίο μπορεί να ανταλλάξει σε τυχόν μελλοντικές διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο χωρών με παραχωρήσεις από τη νέα συριακή διοίκηση για τα Υψίπεδα του Γκολάν και την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών. Ως εκ τούτου, αυτό το ισραηλινό όραμα, με τα τρία επίπεδά του, μπορεί να αντιμετωπίσει σύγχυση εάν η Άγκυρα δημιουργήσει αεροπορικές βάσεις στο συριακό έδαφος, γεγονός που μας φέρνει στο τουρκικό όραμα της νέας Συρίας».
Η Τουρκία
«Η Τουρκία έπαιξε αναμφίβολα καθοριστικό ρόλο στην επιβίωση της συριακής αντιπολίτευσης στη βόρεια Συρία», ανέφερε η κ. Κουλουριώτη, «ιδίως στις αρχές του 2020, όταν η Άγκυρα σταμάτησε τη μαζική στρατιωτική επιχείρηση του καθεστώτος Άσαντ, με την υποστήριξη της Ρωσίας και του Ιράν, και παρενέβη στρατιωτικά για να προστατεύσει τις περιοχές που ελέγχονται από την αντιπολίτευση στο Ιντλίμπ, και στη συνέχεια υπέγραψε τη Συμφωνία του Σότσι με τη Μόσχα». Πρόσθεσε δε ότι «η Τουρκία έδωσε επίσης το πράσινο φως για τη στρατιωτική επιχείρηση που ξεκίνησε τα ξημερώματα της 27ης Νοεμβρίου του περασμένου έτους, η οποία οδήγησε στην πτώση του καθεστώτος Άσαντ στις 8 Δεκεμβρίου». Αυτός ο αποφασιστικός τουρκικός ρόλος, εξήγησε, «έδωσε στην Άγκυρα σημαντική επιρροή επί της συριακής αντιπολίτευσης, η οποία είναι πλέον αυτή που διοικεί το συριακό κράτος στη Δαμασκό. Αυτό αντανακλάται στις εντατικές επισκέψεις Τούρκων αξιωματούχων στη Δαμασκό και στις επισκέψεις αξιωματούχων της νέας συριακής διοίκησης στην Άγκυρα».
Στη συνέχεια είπε ότι «από τουρκικής πλευράς υπάρχουν τέσσερα σημαντικά ζητήματα στη συριακή αρένα. Το πρώτο είναι οι κουρδικές οργανώσεις στην ανατολική Συρία, όπου η Τουρκία πιστεύει ότι οποιοδήποτε αυτονομιστικό κίνημα εκεί θα είχε αρνητικό αντίκτυπο στη σταθερότητα της τουρκικής επικράτειας. Ως εκ τούτου, παρά τη συμφωνία μεταξύ της Δαμασκού και της ηγεσίας των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF) που κατέληξαν σε συμφωνία για την εξάλειψη του κινδύνου αυτονομισμού, η Άγκυρα αντέδρασε επιφυλακτικά στη συμφωνία αυτή, τονίζοντας ότι παρακολουθεί στενά τις στρατιωτικές κινήσεις των κουρδικών πολιτοφυλακών στην ανατολική Συρία». Πρόσθεσε δε ότι «ο τουρκικός στρατός παραμένει ανεπτυγμένος σε πολλά στρατιωτικά σημεία στη βόρεια Συρία και τα πολεμικά του αεροσκάφη στοχεύουν τυχόν επικίνδυνες κινήσεις αυτών των πολιτοφυλακών.
Ακολούθως τόνισε την ύπαρξη της απειλής του ISIS, λέγοντας ότι «η Άγκυρα, η οποία έχει υποστεί αρκετές τρομοκρατικές επιθέσεις από την οργάνωση τα τελευταία χρόνια, θέλει να διασφαλίσει την ασφάλεια των συνόρων της με τη Συρία και να αποτρέψει οποιαδήποτε αναζωπύρωση του ISIS στο συριακό έδαφος». Η τουρκική κυβέρνηση, όπως είπε, έχει επίσης συζητήσει με την Ουάσινγκτον το ενδεχόμενο η Άγκυρα να συμβάλει στη διαχείριση των φυλακών που κρατούν μαχητές του ISIS στην ανατολική Συρία.
Η κ. Κουλουριώτη ανέφερε ότι το τρίτον σημαντικό στοιχείο για την Τουρκία είναι ο οικονομικός φάκελος. «Η Τουρκία», υποστήριξε, «επιδιώκει να διαδραματίσει κεντρικό ρόλο στη διαδικασία ανασυγκρότησης της Συρίας μέσω ιδιωτικών τουρκικών εταιρειών και μέσω της τουρκικής κρατικής υποστήριξης αναπτυξιακών έργων στο συριακό έδαφος, τα οποία θα έχουν θετικές επιπτώσεις στην τουρκική οικονομία. Επιπλέον, η υπογραφή οικονομικών συμφωνιών με τη Δαμασκό θα ανοίξει εκ νέου τον χερσαίο διάδρομο για τα αγαθά από την Τουρκία προς τα κράτη του Αραβικού Κόλπου».
Ακολούθως ανέφερε ότι τα θαλάσσια σύνορα αποτελούν το τέταρτο σημαντικό ζήτημα για την Τουρκία. «Η Τουρκία», σημείωσε, «επιδιώκει να αξιοποιήσει τις ισχυρές σχέσεις της με τη νέα συριακή διοίκηση για να επιτύχει συνεννοήσεις στο θέμα των θαλάσσιων συνόρων, υπό το πρίσμα των διαφωνιών μεταξύ Άγκυρας και Λευκωσίας και μεταξύ Άγκυρας και Αθήνας. Στους στόχους της Άγκυρας κατά την προσεχή περίοδο μπορεί να περιλαμβάνεται η επίτευξη μνημονίου κατανόησης με τη Δαμασκό για τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ των δύο χωρών, το οποίο θα στηρίξει τη θέση της Τουρκίας στο χάρτη της Μεσογείου».
Η κ. Κουλουριώτη εξέφρασε την εκτίμηση ότι οι διαφωνίες μεταξύ Τουρκία και Ισραήλ θα μπορούσαν να ρυθμιστούν. Ενώ, όπως είπε, ορισμένα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης παρουσίαζαν την τουρκική παρουσία στη Συρία ως απειλή για την ισραηλινή ασφάλεια, με κάποια να έχουν φτάσει στο σημείο να πουν ότι ο πόλεμος μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας είχε γίνει ένα πολύ πιθανό ζήτημα, ωστόσο ο πολιτικός λόγος των δύο χωρών ήταν ισορροπημένος. «Η Άγκυρα», πρόσθεσε, «μέσω του υπουργού Εξωτερικών Χακάν Φιντάν, τόνισε ότι η Τουρκία δεν επιθυμεί καμία αντιπαράθεση με το Ισραήλ στη Συρία. Σημείωσε επίσης ότι η Άγκυρα δεν αντιτίθεται σε οποιεσδήποτε διαπραγματεύσεις μεταξύ της νέας συριακής διοίκησης και της ισραηλινής κυβέρνησης. Ο υπουργός Φιντάν είναι πιθανότατα ενήμερος για τα μηνύματα που ανταλλάσσουν πρόσφατα η Δαμασκός και το Τελ Αβίβ μέσω μεσαζόντων».
Από την ισραηλινή πλευρά, τόνισε, «τα εκεί μέσα ενημέρωσης επικαλέστηκαν υψηλόβαθμο ισραηλινό αξιωματούχο που δήλωσε ότι το Ισραήλ δεν επιθυμεί μια αντιπαράθεση με την Τουρκία στη Συρία, Δεν θέλει επίσης μια τουρκική στρατιωτική παρουσία στα σύνορά του, οι διαφορές μεταξύ των δύο χωρών περιορίζονται στη στρατιωτική πτυχή. Η κυβέρνηση Νετανιάχου έχει δύο στόχους στη Συρία που θέλει να διατηρήσει. Ο πρώτος είναι να αποτρέψει μια μεσαία και βαριά στρατιωτική παρουσία στη νότια Συρία και ο δεύτερος είναι η ελευθερία κινήσεων της ισραηλινής αεροπορίας στον συριακό εναέριο χώρο. Εδώ μπορεί να προκύψει ο κίνδυνος των τουρκικών αεροπορικών βάσεων στη Συρία. Εάν δημιουργηθούν αυτές οι βάσεις, αυτό θα σημαίνει ότι το Ισραήλ θα πρέπει να δημιουργήσει μια άμεση γραμμή επικοινωνίας με τον τουρκικό στρατό για να αποτρέψει τυχόν αεροπορικά επεισόδια μεταξύ των δύο πλευρών, κάτι που δεν είναι αυτό που θέλει το Ισραήλ, τουλάχιστον όχι αυτή τη στιγμή».
Η κ. Κουλουριώτη ανέφερε ότι «το Ισραήλ εργάζεται επί του παρόντος για την εγκαθίδρυση μιας νέας στρατιωτικής εξίσωσης στη Συρία ως τετελεσμένου γεγονότος. Η εξίσωση αυτή έχει στρατιωτικούς στόχους, αλλά ο σημαντικότερος πολιτικός στόχος είναι να χρησιμοποιήσει αυτή τη στρατιωτική πραγματικότητα ως διαπραγματευτικό χαρτί για να επιτύχει πολιτικές παραχωρήσεις από τη νέα συριακή κυβέρνηση στο πλαίσιο των όποιων διαπραγματεύσεων μεταξύ των δύο πλευρών, απευθείας ή μέσω μεσαζόντων. Το σημαντικότερο ισραηλινό αίτημα μπορεί να είναι η πλήρης παραχώρηση της Συρίας στα Υψίπεδα του Γκολάν και το δεύτερο είναι να ανοίξει ο δρόμος για την εξομάλυνση. Το σχέδιο αυτό μπορεί να αντιμετωπίσει εμπόδια εάν η Τουρκία εδραιώσει τη στρατιωτική και αεροπορική της παρουσία στη Συρία, γεγονός που θα περιορίσει την ελευθερία κινήσεων της ισραηλινής πολεμικής αεροπορίας στη Συρία, και θα υποστηρίξει επίσης την εξουσία της Δαμασκού εσωτερικά και εξωτερικά, θέτοντάς την σε καλύτερη διαπραγματευτική θέση απέναντι στις ισραηλινές απαιτήσεις».
Αμερικανική διαμεσολάβηση
Συμπερασματικά, υποστήριξε, «δεν είναι προς το συμφέρον ούτε της Τουρκίας ούτε του Ισραήλ να εμπλακούν σε στρατιωτική αντιπαράθεση, καθώς αυτό θα εξυπηρετούσε μόνο το ιρανικό σχέδιο στην περιοχή. Ωστόσο, αυτή τη στιγμή, η άμεση επικοινωνία μεταξύ των δύο χωρών είναι ένα πολύπλοκο ζήτημα υπό το φως των συνεχιζόμενων γεγονότων στη Λωρίδα της Γάζας, γεγονός που καθιστά την αμερικανική διαμεσολάβηση τη λύση. Τόσο ο Ερντογάν όσο και ο Νετανιάχου έχουν ιδιαίτερες σχέσεις με τον Τραμπ και, ως εκ τούτου, η Άγκυρα μπορεί να επιδιώξει να επιτύχει συνεννοήσεις με την Ουάσιγκτον για τον συριακό φάκελο, συμπεριλαμβανομένου του ζητήματος της παρουσίας της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας στο συριακό έδαφος, με την ελπίδα ότι η Ουάσιγκτον θα αναλάβει το έργο να πείσει το Ισραήλ να αποδεχθεί αυτές τις συνεννοήσεις. Ωστόσο, μέχρι τότε, φαίνεται ότι η Τουρκία θα υιοθετήσει μια πιο προσεκτική προσέγγιση, καθώς ολόκληρη η περιοχή παραμένει ασταθής. Για το Ισραήλ, οι παραχωρήσεις είναι προς το παρόν εκτός τραπέζης, αναμένοντας την επόμενη απόφαση του Τραμπ σχετικά με το ιρανικό πυρηνικό σχέδιο. Η περιοχή βράζει και όλοι προσπαθούν να προετοιμαστούν για τη μελλοντική μορφή της περιοχής, ώστε να αποκομίσουν τα μεγαλύτερα κέρδη με τη μικρότερη ζημιά. Η Τουρκία και το Ισραήλ είναι κρίσιμοι παίκτες στο επερχόμενο τοπίο της Μέσης Ανατολής».
