Μερικά χιλιόμετρα από τις κυπριακές ακτές, τα παιδιά μεγαλώνουν στα χαλάσματα και ερείπια. Πεινασμένα, τραυματισμένα, χωρίς παρόν και με ένα μέλλον που μοιάζει ήδη χαμένο. Η Γάζα δεν είναι πια μόνο μια περιοχή σε σύρραξη. Είναι το σύμβολο της κατάρρευσης της ηθικής πυξίδας του κόσμου.
Τις συνθήκες που επικρατούν στη Γάζα μετέφερε μιλώντας στο ραδιόφωνο του «Π» και την εκπομπή Δεύτερη Ματιά», στον απόηχο του νέου αιματοκυλίσματος συνεπεία της ισραηλινής επίθεσης εναντίον νοσοκομείων στη Γάζα, ο Αντιπρόεδρος των Γιατρών του Κόσμου Ελλάδος, γιατρός Δρ. Νικήτας Κανάκης.
Μιλά με λόγο απλό και σπαρακτικά ειλικρινή, με λέξεις που δεν χωράνε σε τίτλους, αλλά σκάβουν βαθιά ψάχνοντας το νόημα μιας χαμένης ανθρωπιάς.
«Το επίπεδο διαβίωσης των παιδιών είναι χειρότερο και από τις πιο φτωχές περιοχές του πλανήτη. Υποσιτισμένα, χωρίς φάρμακα, χωρίς πρόσβαση σε καθαρό νερό. Παιδιά που δεν παίζουν. Παιδιά που δεν κοιμούνται. Παιδιά που μαθαίνουν να επιβιώνουν αντί να μεγαλώνουν», λέει ο αντιπρόεδρος των Γιατρών του Κόσμου.
Ο Δρ Νικήτας Κανάκης δεν ψάχνει ενόχους, δεν υψώνει σημαίες. Μιλά για τα αυτονόητα. Αυτά που έπρεπε να αποτελούν την κοινή λογική. Όπως η προστασία αμάχων και παιδιών, νοσοκομείων γιατρών.
«Όταν χτυπιούνται νοσοκομεία, δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο. Κάποτε οι γιατροί και οι ασθενείς θεωρούνταν ιεροί. Τώρα είναι απλώς στόχοι», διαπιστώνει ο αντιπρόεδρος των Γιατρών του Κόσμους.
Οι γιατροί στη Γάζα, λέει, ο Δρ. Νικήτας Κανάκης, είναι οι τελευταίοι που θα φύγουν. Δεν εγκαταλείπουν. Δεν παραδίδονται. Μένουν, χωρίς φάρμακα, χωρίς ρεύμα, χωρίς ελπίδα, για να κρατήσουν ζωντανούς όσους μπορούν. Μένουν, γιατί ο όρκος τους δεν σπάει με καμία βόμβα.
«Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα για έναν γιατρό από το να μην μπορεί να βοηθήσει τον ασθενή του», επισημαίνει ο Δρ. Κανάκης, διαμηνύοντας ότι πίσω από κάθε παιδί που ακρωτηριάζεται, πίσω από κάθε μάνα που δεν έχει πού να θάψει το παιδί της, υπάρχει κι ένας γιατρός που κρατάει τη μαρτυρία. Κι αυτή η μαρτυρία, συχνά, είναι ανεπιθύμητη.
«Ο γιατρός βλέπει και λέει την αλήθεια. Και κανείς δεν θέλει αυτή την αλήθεια από τη Γάζα να ακουστεί», τόνισε.
Ο Αντιπρόεδρος των Γιατρών του Κόσμου δεν στέκεται μόνο στην οργή. Αναγνωρίζει και τις προσπάθειες. Η Κύπρος και η Ελλάδα, αναφέρει, βοήθησαν να σταλούν είδη πρώτης ανάγκης, να ανοίξουν δίαυλοι. Μα και πάλι, το πρόβλημα παραμένει.
«Η ανθρωπιστική βοήθεια δεν πρέπει να γίνεται εργαλείο επιβολής. Ποιος τη διαχειρίζεται, σε ποιους φτάνει, ποιος επιλέγει ποιος θα ζήσει και ποιος όχι; Αυτά είναι τα κρίσιμα ερωτήματα», σημείωσε.
Αναφερόμενος ειδικά στα παιδία, έστειλε το μήνυμα ότι «δεν είναι διαφορετικά από τα δικά μας. Ίσως πιστεύουν σε άλλο Θεό, ίσως μιλούν άλλη γλώσσα. Είναι όμως παιδιά. Αν δεν μπορούμε να τα προστατεύσουμε, για ποιον πολιτισμό μιλάμε;».
Η φωνή του δεν τρέμει, αλλά σπάει σε κάποια σημεία. Όχι από αδυναμία. Από το βάρος που κουβαλά, και την αγωνία για το αύριο. Σχολιάζοντας τη στάση που τηρούν οι Ισραηλινοί συνάδελφοι του απέναντι στην εν εξελίξει τραγωδία στη Γάζα, ο Δρ. Κανάκης ξεκαθάρισε ότι «πολλοί μίλησαν. Πολλοί ύψωσαν φωνή. Υπάρχουν κινήματα, διανοούμενοι, γιατροί που λένε "φτάνει". Μα όταν ο θόρυβος του πολέμου είναι τόσο δυνατός, η λογική χάνεται. Κι οι φωνές τους δεν ακούγονται»
Ανέδειξε μάλιστα άλλη μια παράμετρο, υποδεικνύοντας ότι «μιλάμε για νοσοκομεία που βομβαρδίζονται, για παιδιά με ακρωτηριασμένα μέλη, για ψυχικά τραύματα που δεν θα επουλωθούν ποτέ. Μιλάμε για ασθένειες που επιστρέφουν σε πληθυσμούς που δεν προλαβαίνουν να ανασάνουν».
Απευθύνει, μέσα σε αυτό το πλαίσιο, κάλεσμα προς όλους όπως «μείνουμε στη σωστή πλευρά, όχι της Ιστορίας, αλλά της συνείδησης. Για τα παιδιά».
