Οι πέντε-δέκα της Βουλής

Την εβδομάδα που προηγήθηκε της εκλογής της νέου προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων είδαμε τους γνωστούς πολιτικούς τακτικισμούς, που κορυφώθηκαν κυριολεκτικά στο παρά πέντε της ολοκλήρωσης της διαδικασίας. Δεν θα μπορούσε να ήταν αλλιώς, επειδή αυτή είναι η πολιτική και επειδή αυτοί είμαστε εμείς και οι εκπρόσωποι που μας καθρεπτίζουν. Και αναφέρομαι σε όσους από εμάς πήγαν και ψήφισαν και η ψήφος τους μέτρησε ως έγκυρη.

Για τους υπόλοιπους και την αποχή τους, ή τη λευκή και την άκυρη ψήφο τους, δυστυχώς η κατάσταση δεν άλλαξε προς το καλύτερο, αφού το υφιστάμενο εκλογικό μας σύστημα απλά τους παρακάμπτει. Δηλαδή δεν σημαίνουν τίποτε απολύτως για το αποτέλεσμα όσα εκκωφαντικά μηνύματα και αν στέλνουν προς κάθε κατεύθυνση και όσο και αν επιθυμούσαν να καταδείξουν με την καθ’ όλα σεβαστή και αξιοπρεπή στάση «μη συμμετοχής» την απαξίωση και την αποστροφή τους προς τα όσα παρακολουθούσαν.

Δυστυχώς για τους ιδίους τους αποχούντες από τη διαδικασία, ο πολιτικός κυνισμός και η ηθική αμετροέπεια μιας μερίδας της πλευράς που συμμετείχε και κατάφερε να εκλεγεί ήταν ισχυρότερα. Εξ ου και οι παλιομοδίτικες προσεγγίσεις που είδαμε από κάποια κόμματα παλαιοκομματικής και οπορτουνιστικής ταυτότητας, που την επόμενη πενταετία θα μας ταλαιπωρήσουν πολύ με την κατά βάση απολιτική οπορτουνιστική τους συμπεριφορά. Αλλά, όπως είπαμε, αυτά έχει η πράξη της πολιτικής και πολιτική χωρίς τακτικισμούς, κυρίως κατά τη νομή της εξουσίας, είναι ποδόσφαιρο χωρίς μπάλα.

Βέβαια, καλό είναι να γνωρίζουμε ότι η πολιτική τακτική και η πολιτική στρατηγική μπορούν να υπάρξουν και να συνυπάρξουν με το ήθος, το θάρρος και την αξιοπρέπεια. Άλλωστε καμιά καρέκλα δεν αξίζει τη διαγραφή των προαναφερθέντων, εκτός και αν κανείς είναι ασπόνδυλος εξαρχής. Και δυστυχώς για μας, υπάρχουν και τέτοιοι και εκλέγονται. Θα ήταν όμως καλύτερα για όλους μας αυτοί οι «τύποι» να είναι όσο λιγότεροι γίνεται και να μην ηγούνται. Ας περιορίζονται σε τριτοδεύτερους ρόλους στο χωρίο τους, στις μικροδουλειές τους και στην παρέα τους. Μέχρι εκεί μπορεί, ακόμα και αν δεν θα έπρεπε, να τους ανεχτούμε ώστε να τους αναφέρουμε ως παραδείγματα προς αποφυγήν.

Αλλά, όπως είπαμε ήδη, αυτοί είμαστε όσοι ψηφίσαμε. Αυτούς θελήσαμε να εκλέξουμε και τώρα θα αρχίσουμε να τρέχουμε πίσω τους ως νέοι «Μάκηδες» μπας και διορίσουν την κόρη και τον γιο μας, μπας και προαγάγουν τον αδελφό μας και μήπως και καταφέρουν και μας αλλάξουν την πολεοδομική ζώνη ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο θέλουμε από αυτούς και τους εκλέγουμε. Επειδή γι’ αυτό εκλέγουμε αυτή την κατηγορία «πολιτικών». Δεν τους εκλέγουμε, για να είμαστε ειλικρινείς, για οτιδήποτε άλλο. Ούτε για τις περισπούδαστες πολιτικές τους σκέψεις τους χρειαζόμαστε, ούτε για τις διεθνείς διασυνδέσεις τους, ούτε για τις μεγάλες και αξιοσημείωτες επιστημονικές και επαγγελματικές επιδόσεις τους ως δείγματα γραφής της ευφυΐας και ικανότητάς τους, ούτε για οτιδήποτε άλλο ουσιαστικό, επειδή απλά δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στο βιογραφικό τους. Τους θέλουμε για τα «κουτσοδούλια» μας. Και κατά βάθος το ξέρουν και οι ίδιοι και δεν μας απογοητεύουν, όση ρητορική δεινότητα και ύφος και αν περιβάλλονται όταν μας απευθύνουν τον λόγο.

Ευτυχώς, όμως, εκλέξαμε και πέντε-δέκα που αξίζουν. Αυτές, λοιπόν, οι προσωπικότητες, που δύνανται να συγκεράζουν το ήθος και την πολιτική δεινότητα με την ευθυκρισία, που τόσο σπανίζει στην Κύπρο και στην ευρύτερη επίσημη και κοινωνική μας παιδεία, θα τραβήξουν το κουπί. Σε αυτούς, όπως είπαμε και προηγουμένως, θα βασιστούμε για τα δύσκολα, τις προκλήσεις, τις τομές και τις καινοτομίες. Σε αυτούς τους πέντε-δέκα θα επαφίεται η περίσωσή μας.

Ας τους ενισχύσουμε και ας τους προστατεύσουμε από τους υπόλοιπους «διάττοντες αστέρες» που ούτε στις υποσημειώσεις της ιστορίας δεν θα καταγραφεί η πολιτική ύπαρξή τους, όσες δημόσιες θέσεις και αξιώματα και αν λάβουν.