Θα τους πετάξουμε τα ευρώ στα μούτρα; Όχι βέβαια

Η Κύπρος θα προχωρήσει με τις μεταρρυθμίσεις που έχει υποσχεθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την εκταμίευση του 1,2 δισ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης. Ενδεχομένως να υπάρχουν κόμματα στην αντιπολίτευση που θα ήθελαν να γίνουν λιγότερα ή περισσότερα, αλλά αυτό είναι θέμα που θα πρέπει να λυθεί στις προεδρικές εκλογές του 2023 και όχι τώρα στη Βουλή. Οι νομοθέτες για την ώρα έχουν μπροστά τους τα ευρώ των Βρυξελλών, από τα οποία ήδη βάλαμε στην «τσέπη» 157 εκατ. Είναι γι' αυτό που είτε αρέσει, είτε δεν αρέσει, η πραγματικότητα είναι πως απέναντί τους έχουν μια εκλεγμένη κυβέρνηση με πολύ συγκεκριμένες δεσμεύσεις. Θέλουν πραγματικά τα κόμματα της αντιπολίτευσης να πάρουν επάνω τους την ευθύνη και να επιστρέψουν τα χρήματα πίσω στους Ευρωπαίους; Εγώ λέω πως όχι.

«Τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί» σχολίαζε ο συνάδελφος Γιάννης Σεϊτανίδης, στη ραδιοφωνική εκπομπή «Show me the Money» που παρουσιάζουμε από κοινού στον «Πολίτη 107.6». Και πραγματικά, είδαμε πολλά αυτά τα χρόνια που δεν περιμέναμε να δούμε και σίγουρα αναμέναμε περισσότερη υπευθυνότητα από τους βουλευτές σε συγκεκριμένα θέματα. Από τα τραγελαφικά του Μάρτη του 2013 που εξελίχθηκαν σε τραγικά, έως τα «παιχνίδια» και τις «κουτοπονηριές» με τις νομοθεσίες που στο τέλος μας έκαψαν, δικαιολογούν όχι μόνο τον σκεπτικισμό του συνάδελφου, αλλά και τις χειρότερες δυνατές προβλέψεις. Ακόμη χειρότερο, κυβέρνηση και κόμματα να παίζουν την «κολοκυθιά» στους Ευρωπαίους με το «εγώ θέλω αλλά δεν μπορώ» να περάσω αυτά που σας υποσχέθηκα που δεν ξεγέλασαν κανέναν «κουτόφραγκο». Ωστόσο, επιμένω πως δεν έχει νόημα η αντιπολίτευση να «προστατεύσει» την κυβέρνηση από τα «αβγά» που θα σπάσει όταν γίνονται οι αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, μόνο και μόνο για να φορτωθεί το «δεν θέλουμε τα ευρώ σας» ή ακόμη χειρότερα, «θα σας επιστρέψουμε και αυτά που σας πήραμε». Τόσους πολλούς χουβαρντάδες δεν έχουμε στη Βουλή, ούτε και οι προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις αλλάζουν τραγικά τη μοίρα συγκεκριμένων υποομάδων. Ακόμη και η μεταρρύθμιση της δημόσιας υπηρεσίας που αγγίζει μεγάλο κομμάτι του εκλογικού σώματος, έχει σφραγίδα έγκρισης από τους συνδικαλιστές.

Όσοι στη Βουλή είναι σε θέση να το καταλάβουν αυτό, κατανοούν πως τα χέρια τους είναι «δεμένα». Στη χειρότερη να τηρήσουν αποχή στις διαδικασίες και στην καλύτερη να υπερψηφίσουν αν είναι κάτι με το οποίο συμφωνεί και το δικό τους ακροατήριο. Σε διαφορετική περίπτωση θα είναι απλώς οι «ανεύθυνοι», η «τσάμπα χουβαρντάδες» και οι «λαϊκιστές», που δεν θέλουν να πάρουμε το ζεστό ευρωπαϊκό χρήμα. Αμφιβάλλω αν μπορούν να αντέξουν να πάνε σε προεδρικές εκλογές με αυτές τις κατηγορίες ακόμη και τις υποψίες πως είναι κόμματα διαμαρτυρίας. Ας μην ξεχνάμε πως σε αντίθεση με τις βουλευτικές εκλογές, που εκεί ναι, μπορεί κάποιος να διεκδικεί ψήφο διαμαρτυρίας ή δυσαρέσκειας, στις προεδρικές πας για να κυβερνήσεις. Σε αυτές, ο πραγματισμός και οι ρεαλιστικές προσεγγίσεις φέρνουν ψήφους, καθώς οι πολίτες το 2023 θα αναζητούν «Καπετάνιο» και όχι κάποιον για να ξεσπάσουν. Εκτός βέβαια και αν πρόκειται για κόμμα του περιθωρίου και των άκρων που ποτέ δεν σκοπεύει να μετέχει σε κυβέρνηση.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως η αντιπολίτευση δεν θα πρέπει να εκφράσει τις διαφωνίες της εκεί που νιώθει πως πρέπει ή ότι δεν θα πρέπει να επιχειρήσει να συμπληρώσει τα μεταρρυθμιστικά νομοσχέδια, να παζαρέψει την ψήφο της ή ακόμη και να τα υποσκάψει στα μάτια της κοινής γνώμης εξυπηρετώντας μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Κανείς δεν θα τους κατηγορήσει ακόμη και αν μπουν στον πειρασμό για «κούφιες υποσχέσεις» στους δυσαρεστημένους για αλλαγές και βελτιώσεις, ακόμη και αντιμεταρρυθμίσεις όταν θα κυβερνούν στο πλαίσιο του «πολιτικού παιχνιδιού». Ούτε αυτό δεν μπορούν να «παίξουν» πλέον οι πολιτικοί στη χώρα μας ή μήπως η καταψήφιση των κυβερνητικών νομοσχεδίων είναι θέμα τιμής και εμμονής; Αν αυτό είναι το σκεπτικό, στα μάτια των ψηφοφόρων, ακόμη και του δικού τους «σκληρού πυρήνα», θα έχουν καταστεί επικίνδυνοι.