Το 2024 ήταν, ομολογουμένως, μια χρονιά με εντάσεις: Πολιτικές, οικονομικές, συρράξεις και πιέσεις. Πώς διαγράφεται, το 2025, όταν η παλιά χρονιά κληρονομεί στη νέα μια αβεβαιότητα σε όλα τα επίπεδα; Για αυτά θα μιλήσουμε στη συνέχεια, με τη βοήθεια της Μαρίας Γιαννακάκη, ιστορικού και διεθνολόγου, του Θρασύβουλου Ευτυχίδη, διεθνολόγου-οικονομολόγου και του επίσης διεθνολόγου, Χαράλαμπου Χρυσοστόμου.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
- Ποια αποτίμηση κάνετε της χρονιάς που πέρασε σε ό,τι αφορά σε θέματα της διεθνούς επικαιρότητας που μας απασχόλησαν το 2024;
- Ο πόλεμος στην Ουκρανία, συνεχίστηκε και το 2024, επεκτάθηκε και σε πέραν της ουκρανικής επικράτειας, ενώ είδαμε να χρησιμοποιούνται αμερικάνικα όπλα από τη μια και πύραυλοι από την άλλη. Πού οδηγείται η διένεξη αυτή;
- Ποιοι είναι σήμερα οι σύμμαχοι του Πούτιν; Και πού οδηγείται η σχέση με την ΕΕ;
- Μπορεί να αλλάξει η σχέση Ρωσίας - ΗΠΑ, με την ανάληψη της προεδρίας από τον Τραμπ;
- Και η σχέση ΗΠΑ-Ουκρανίας;
- Το Ισραήλ βομβαρδίζει τη Γάζα, τη Συρία, την Υεμένη, προηγήθηκε ο Λίβανος… Πόσο περισσότερο περιπλέκεται το Μεσανατολικό;
- Η Συρία, είναι η νέα εστία στο γεωπολιτικό γίγνεσθαι της περιοχής. Πώς εκτιμάτε τις εξελίξεις;
- Ποιο είναι εν ολίγοις το κληροδότημα του 2024 στη νέα χρονιά που ανέτειλε ήδη;
Θρασύβουλος Κ. Ευτυχίδης: Η ανθρωπότητα δεν έχει διδαχθεί από τα λάθη της
Προς το παρόν βιώνουμε απίστευτες καταστάσεις όπου όλοι προσπαθούν να πείσουν όλους ότι έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν διαλλακτικό τζιχαντισμό με ανθρώπινο πρόσωπο
1.
Αδιαμφισβήτητα το 2024, ήταν μια δύσκολη χρονιά σε παγκόσμιο επίπεδο. Το κυρίαρχο γεγονός, ήταν η συνέχεια των πολέμων που έχουν εμπλέξει άμεσα ή έμμεσα σε αυτούς την πλειοψηφία δυστυχώς της παγκόσμιας κοινότητας. Πόλεμοι που συνεχίζονται, κλιμακώνονται και παράγουν ανασφάλεια, φόβο και αλλάζουν τον γεωπολιτικό, γεωστρατηγικό και γεωοικονομικό χάρτη του κόσμου μας. Το 2024 ήταν χρονιά εκλογών στα 2/3 του πλανήτη. Εκλογές που έφεραν εντυπωσιακές αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό. Τα αποτελέσματα δημιούργησαν ποικίλα συναισθήματα, από την απαισιοδοξία, τον σκεπτικισμό μέχρι και την ελπίδα για ένα καλύτερο 2025.
Σ’ αυτές τις συνθήκες η παγκόσμια οικονομία φαίνεται να φτάνει στα όριά της. Λόγω σκληρών δημοσιονομικών πολιτικών απολαμβάνουμε μια ψευδεπίγραφη ευφορία μειωμένης ανάπτυξης. Παράλληλα οι αντοχές των λαών που δοκιμάζονται δημιουργούν δομικές κρίσεις και σε οικονομίες ισχυρών κατά γενική άποψη χωρών όπως η Γερμανία και η Γαλλία. Στην πράξη οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Ως γενική παρατήρηση, το 2024 μας αφήνει μια γλυκόπικρη αίσθηση και τη βεβαιότητα ότι η ανθρωπότητα δεν έχει διδαχθεί από τα λάθη της.
2.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι καταδικασμένος να τελειώσει και αυτό θα είναι ένα ευτυχές γεγονός για τους λαούς των πρώην αδελφών λαών ουκρανικού και ρωσικού. Το δυνατό συναίσθημα ελπίδας για το τέλος ενισχύεται εν πολλοίς και από την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην Προεδρία των ΗΠΑ. Πρακτικά το αναγκαίο πλέον σε όλους τέλος θα έρθει πολύ δύσκολα λόγω των πολιτικών που ακολουθήθηκαν στην εξέλιξη του αλλά και νωρίτερα. Προς το παρόν αναζητείται το πλαίσιο επάνω στο οποίο θα συζητήσουν και θα διαπραγματευθούν οι κύριοι εμπλεκόμενοι ΗΠΑ (ΝΑΤΟ) και Ρωσία. Η κατ’ επιλογή κλιμάκωση που παρακολουθούμε το τελευταίο διάστημα, οι εμπρηστικές δηλώσεις, οι προκλήσεις, η νομιμοποίηση του παραλογισμού, με απειλές για τη χρήση μέχρι και πυρηνικών ή πυραυλικές μονομαχίες, αποτελούν ίσως το κύκνειο άσμα αυτού του πολέμου. Οπωσδήποτε όμως θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεχτικοί, ώστε οι κίνδυνοι αυτοί να παραμείνουν σε συμβατικά όρια.
Η άποψή μου παραμένει ότι ακόμη και σήμερα υπό τις κατάλληλες προϋποθέσεις θα μπορούσε να υπάρξει δίκαιη ειρήνη για την Ουκρανία. Το ζήτημα παραμένει η κούραση και η αδυναμία επιβολής της. Πρακτικά η ειρήνη σήμερα θα σημάνει απώλειες για την Ουκρανία αλλά και για την αξιοπιστία της Δύσης.
3.
Σε στρατιωτικό επίπεδο και εξοπλισμούς, φέρεται να ενισχύεται από την Κίνα, το Ιράν, τη Βόρειο Κορέα. Οικονομικά οι διευρυμένοι BRICS φαίνεται να διασφαλίζουν το μειωμένο αποτύπωμα των όποιων κυρώσεων. Σε αυτές τις συμμαχίες στηρίζεται ουσιαστικά η αποτυχία ή καλύτερα η μειωμένη επίδραση των κυρώσεων που επιβάλλει ούτως ή άλλως παράνομα και καταχρηστικά η Δύση.
4.
Από την έναρξη του πολέμου οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών παραμένουν ανύπαρκτες. Οι ΗΠΑ θεωρούνται – όχι άδικα, εχθρική χώρα προς τη Ρωσία και οι επαφές έχουν μειωθεί στο αναγκαίο επίπεδο που απαιτείται για την προειδοποίηση χτυπημάτων. Η εκλογή Τραμπ δημιουργεί ξανά μια ελπίδα συνεννόησης. Το τι θα αποφέρει αυτή η συνεννόηση, το πλαίσιο στο οποίο θα πραγματοποιηθεί αποτελούν ένα σοβαρότατο ερώτημα. Σε κάθε περίπτωση η επάνοδος του διαλόγου είναι ένα θετικό βήμα που θα μπορούσε μακροπρόθεσμα να δώσει σημαντικά αποτελέσματα. Προς το παρόν βρισκόμαστε στο επίπεδο της προσμονής και της ελπίδας.
5.
Ανεξαρτήτου αποτελέσματος η Ουκρανία είναι υποχρεωμένη και υπερχρεωμένη απέναντι στις ΗΠΑ. Μάλιστα λέγεται ότι με την εκλογή Τραμπ η Ουκρανία προχωρά ταχύτατα σε μια ανακατανομή των διαμοιρασθέντων το προηγούμενο διάστημα σε παράγοντες και επιχειρηματίες των δημοκρατικών υποδομών προς τους ρεπουμπλικάνους. Η οικονομική διείσδυση των ΗΠΑ σε κάθε αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης θετικό ή και αρνητικό για την Ουκρανία, θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Οι ΗΠΑ, θα έχουν τον πρώτο λόγο στη διαδικασία ανοικοδόμησης της Ουκρανίας κρατώντας τη μερίδα του Λέοντος. Η ύπαρξη ή όχι εγγυήσεων Ασφαλείας των ΗΠΑ προς την Ουκρανία και της μορφής αυτών, θα εξαρτηθεί από το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης. Αν και κατά πόσο θα υπάρξει όρος αφοπλισμού και αυστηρής ουδετερότητας ή όχι.
6.
Το πρόβλημα στη Μέση Ανατολή έχει τις βαθιές του ρίζες στη Συμφωνία Σάικς – Πικώ του 1916, στη σύγχρονη εποχή η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στην αδιαλλαξία του Ισραήλ που τροφοδοτείται από τις ΗΠΑ.
Πρακτικά δεν υπάρχει δύναμη που θα μπορούσε να αντισταθεί στο Ισραήλ και στις ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. Αυτοί είναι που θα αποφασίσουν αν θα υπάρξει περαιτέρω επέκταση, κλιμάκωση, μεγαλύτερη περιπλοκή στην περιοχή. Η φιλόδοξη είσοδος της Τουρκίας που πρακτικά ελέγχει τη νέα εξουσία της Συρίας θα τιθασευτεί αργά η γρήγορα, δυστυχώς για εμάς με αρκετά οφέλη σε άλλα επίπεδα, όπως η χάραξη ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας – Συρίας, ο κυρίαρχος ρόλος της στην ανοικοδόμηση της χώρας, η αναγνώριση της θέσης της από ξένες δυνάμεις όπως η ΕΕ αλλά και οι ΗΠΑ και η Ρωσία, αλλά και πιθανά ακόμη εδαφικά κέρδη. Το κυρίαρχο θέμα που θα μας απασχολήσει στο επόμενο διάστημα είναι η πιθανή εμπλοκή ΗΠΑ και Ισραήλ στο Ιράν αλλά και μια εκεχειρία στη Γάζα.
7.
Η Συρία είναι ένας ασθενής που βρίσκεται σε κατάσταση καταστολής. Θα μπορούσε να είναι αστείο, αλλά προς το παρόν βιώνουμε απίστευτες καταστάσεις όπου όλοι προσπαθούν να πείσουν όλους ότι έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν διαλακτικό τζιχαντισμό με ανθρώπινο πρόσωπο.
Η πτώση του καθεστώτος Άσαντ μετά από 50 έτη σκληρής διακυβέρνησης μπορεί να αντιμετωπισθεί ως ένα θετικό γεγονός. Οι εντεινόμενες διαμάχες μεταξύ μιας κατακερματισμένης διάδοχης κατάστασης που εξυπηρετεί ξένα συμφέροντα δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα που αργά η γρήγορα θα οδηγήσει σε απρόβλεπτες συνέπειες. Ήδη έχουμε συγκρούσεις μεταξύ Τουρκίας, με εκπρόσωπο τον φιλοτουρκικό Εθνικό Συριακό Στρατό με τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις των Κούρδων και των Αμερικανών που ενισχύουν τις δυνάμεις τους στην περιοχή.
Στα υψώματα του Γκολάν το Ισραήλ κατέλαβε την ουδέτερη ζώνη και έχει διακριτική παρουσία στις περιοχές των Δρούζων συμμάχων του μόλις 35 χιλιόμετρα από τη Δαμασκό.
Οι αγωγοί πετρελαίου και φυσικού αερίου και οι νέοι αγωγοί που μπορούν να προκύψουν αποτελούν ένα σοβαρό διακύβευμα για τις εμπλεκόμενες στην περιοχή δυνάμεις.
Είναι πραγματικά δύσκολο να αποδεχθεί κάποιος ότι όλα αυτά θα αλλάξουν στο αμέσως επόμενο διάστημα.
8.
Προβλήματα και ελπίδες. Προβλήματα που απαιτούν πιεστικά πλέον άμεσες λύσεις που θα επιτρέψουν την επάνοδο στη λογική που θα δημιουργήσει συνθήκες για την εμπέδωση ενός συστήματος παγκόσμιας ασφάλειας και θα οδηγήσει σε μια βιώσιμη ειρήνη. Ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο. Το κλειδί παραμένει η τήρηση των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου, αλλά και η άσκησή του.
Χαράλαμπος Χρυσοστόμου: Αναμένεται διαφοροποίηση της σχέσης Ουκρανίας - ΗΠΑ
Η επίτευξη μιας κοινά αποδεκτής συμβιβαστικής φόρμουλας αναμεσά σε Ρωσία και Ουκρανία δεν είναι εύκολη υπόθεση
1.
Το 2024. είναι μια χρονιά με τεράστια περιφερειακή και παγκόσμια ρευστότητα και γεωπολιτικές αναταράξεις. Μαίνεται ακόμα ο πόλεμος στην Ουκρανία για τρίτη συνεχόμενη χρονιά. Η αναζωπύρωση της κρίσης στη Μέση Ανατολή είναι η χειρότερη των τελευταίων 50 χρόνων. Ο συριακός εμφύλιος πήρε νέα τροπή με την πτώση Άσαντ. Στην Ευρώπη, υπάρχει πολιτική αστάθεια ειδικά, στη Γερμανία και στη Γαλλία. Όλα αυτά θα πρέπει να ιδωθούν μέσα από την αλλαγή διακυβέρνησης στις ΗΠΑ και την επιστροφή Τραμπ στην εξουσία.
2.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει ξεπεράσει 1000 μέρες εχθροπραξιών και βρίσκεται σε μια νέα φάση – την χειρότερη από την έναρξη του. Για πρώτη φορά. ουκρανικά στρατεύματα εισβάλλουν και καταλαμβάνουν ρωσικό έδαφος ενώ τα ρωσικά στρατεύματα προελαύνουν συνεχώς στη νότιο ανατολική Ουκρανία. Δόθηκε για πρώτη φορά πράσινο φως από τις ΗΠΑ στην Ουκρανία για εκτόξευση αμερικάνικων βαλλιστικών πυραύλων. Ως ανταπάντηση η Ρωσία έκανε χρήση ενός νέου υπερόπλου πυραύλου που έχει τη δυνατότητα πυρηνικής γόμωσης με βεληνεκές που μπορεί να φτάσει μέχρι και τη Βρετανία. Παράλληλα βορειοκορεατικά στρατεύματα βρίσκονται στην εμπόλεμη περιοχή για να συμβάλλουν σε μια προσπάθεια ανάκτησης της ρωσικής περιοχής του Κουρσκ. Η διένεξη αυτή αναμένεται να ενταθεί μέχρι τα μέσα Ιανουαρίου όπου όλοι αναμένουν τις ενέργειες Τραμπ όταν αναλάβει την εξουσία.
3.
Οι σχέσεις. Ρωσίας – Δύσης έχουν εκτραχυνθεί περισσότερο εντός του 2024. ΗΠΑ και ΕΕ συνέχισαν την οικονομική και στρατιωτική στήριξη της Ουκρανίας, και επέβαλαν νέα πακέτα κυρώσεων κατά της Ρωσίας. Η επιθετικότητα της Ρωσίας έχει και αυτή αυξηθεί. Η ΕΈ βρίσκεται σε αναμονή ενόψει πιθανών εξελίξεων έναρξης διαπραγματεύσεων και εκεχειρίας με την ανάληψη εξουσίας από Τραμπ. Η Ρωσία σε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσει τη Δύση στρέφεται σε ισχυροποίηση του άξονα της με τη Κίνα αλλά και με χώρες (Ιράν, Ινδία) μέσα στα πλαίσια συνεργασίας του Οργανισμού BRICS.
4.
Η προεδρία Μπάιντεν κατέγραψε μια άτεγκτη σκληρή εχθρική γραμμή απέναντι στη Ρωσία λόγω της εισβολής στην Ουκρανία. Πλήρης και καθολική στήριξη της ουκρανικής πλευράς και στρατιωτικά και οικονομικά. Χωρίς την οποία η Ουκρανία δεν θα μπορούσε να συνεχίσει να πολεμά τη Ρωσία. Ο Τραμπ αναμένεται διαφοροποιήσει -σε κάποιο βαθμό- τη στάση αυτή. Λαμβάνοντας κυρίως υπόψη την πολιτική που ακολούθησε έναντι ης Ρωσίας κατά την περίοδο της πρώτης διακυβέρνησης του (2016- 2020) αλλά και τις δηλώσεις στην προεκλογική περίοδο. Η πρόθεση Τραμπ είναι η μη συνέχιση του πολέμου. Οι όροι και οι προϋποθέσεις του τερματισμού του πολέμου δεν είναι αυτή τη στιγμή ξεκάθαρες. Η επίτευξη μιας κοινά αποδεκτής συμβιβαστικής φόρμουλας αναμεσά σε Ρωσία και Ουκρανία δεν είναι εύκολη υπόθεση.
5.
Κατ’ ανάλογο τρόπο και οι σχέσεις ΗΠΑ- Ουκρανίας ενδέχεται να διαφοροποιηθούν. Λόγω της πρόθεσης Τραμπ για μη συνέχιση των μεγάλων πακέτων χρηματοδότησης της Ουκρανίας, δημιουργείται ένα νέο πλαίσιο σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες. Ο Τραμπ χαρακτήρισε τον Ζελένσκι ως πλασιέ που κάθε φορά επισκέπτεται τις ΗΠΑ και εισπράττει δισεκατομμύρια. Συνεπώς ο Τραμπ θα πιέσει τον Ζελένσκι να αποδεχθεί όρους και προϋποθέσεις που μέχρι πρότινος δεν αποδεχόταν για τερματισμό του πολέμου. Ειδικά στο εδαφικό. Συνεπώς, με τη νέα χρονιά αναμένεται διαφοροποίηση της σχέσης Ουκρανίας - ΗΠΑ.
6.
Η Λωρίδα της Γάζας έχει ισοπεδωθεί πλήρως. Η κρίση επεκτάθηκε και στο νότιο Λίβανο με βομβαρδισμός και εισβολή του ισραηλινού στρατού. Βρισκόμαστε ενώπιον μεγάλων γεωπολιτικών αλλαγών στη Μέση Ανατολή. Και η κατάσταση περιπλέκεται ακόμα περισσότερο, εφόσον δεν υπάρχει στον ορίζοντα προοπτική μιας κοινά αποδεκτής λύσης στο Παλαιστινιακό. Η ένταση των εχθροπραξιών έχει μειωθεί, όμως δεν υπάρχει καθαρή εικόνα για το ποια θα είναι η επόμενη μέρα στη Γαζα και τον Νότιο Λιβανο. Η εκκρεμότητα που υπάρχει ενδέχεται να προκαλεί. συνεχείς αναζωπυρώσεις.
7.
Η κρίση σε Γάζα και Νότιο Λίβανο και η συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία ανάγκασε τους σύμμαχους του Άσαντ (Ρωσία και Ιράν) να παραμελήσουν τη στήριξή τους στο καθεστώς της Δαμασκού. Αυτό έδωσε τη δυνατότητα στις διάφορες αντάρτικες ομάδες της συριακής αντιπολίτευσης, (τζιχαντιστές και τουρκικές) να ξεκινήσουν ξαφνική αντεπίθεση ενάντια στις κυβερνητικές δυνάμεις και να ανατρέψουν τον Άσαντ. Το πρώτο σενάριο στην μετά Άσαντ εποχή είναι η δημιουργία της Ισλαμικής Δημοκρατίας της Συρίας, με εκπροσώπους της Χαγιάτ Ταχρίρ Αλ Σαμ να αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της νέας εξουσίας. Ένα άλλο, σενάριο είναι η δημιουργία μιας Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Συρίας υπό αμερικανική ηγεσία. Τέλος το χειρότερο σενάριο είναι η διάσπαση και η αποσύνθεσή της χώρας.
Η Τουρκία παρόλο που θεωρεί ως νίκη την ανατροπή Άσαντ παράλληλα θέλει να αποτρέψει την ανάδειξη των Κούρδων στη εξουσία. Το Ισραήλ θεωρεί μεγάλη στρατηγική νίκη την πτώση Άσαντ, παρακολουθεί τις εξελίξεις με στόχο να εξαλειφθεί εντελώς η ιρανική επιρροή στη Συρία.
8.
Το 2024 κληροδοτεί στο 2025 μια μεγάλη ρευστότητα και περιφερειακή αστάθεια αφήνοντας μεγάλα ανοιχτά ζητήματα. Ο πόλεμος στην Ουκρανία, ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή, τα νέα δεδομένα στη Συρία, ο οικονομικός ανταγωνισμός ΗΠΑ Κίνας. Η άνοδος του Τραμπ στην εξουσία. με το απρόβλεπτο των πολιτικών του, η αδυναμία ηγεσίας της ΕΕ με την εσωστρέφεια, η επιθετικότητα περιφερειακών παικτών (Ισραήλ – Τουρκία) που σπεύδουν να εκμεταλλευτούν γεωπολιτικά κενα συνθέτουν μια πολύ δύσκολη εξίσωση και η ελπίδα για σύντομη έξοδο από τη ρευστότητα και την αστάθεια είναι μικρή.
Μαρία Γιαννακάκη: Συντηρητική στροφή των κοινωνιών
Η οικονομική ανέχεια, η ανεργία, η προπαγάνδα εναντίον των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών, δημιουργούν πρόσφορο έδαφος επί του οποίου γιγαντώνεται ο λαϊκισμός και η ακροδεξιά
Ερωτήσεις:
- Ποια «κληρονομιά» αφήνει στο 2025 η χρονιά που φεύγει;
- Τι δοκίμασε την ΕΕ αυτή η χρονιά;
- Γαλλία και Γερμανία δοκιμάζονται σε κυβερνητικό επίπεδο. Τι φταίει; Θα υπάρξει σταθερότητα το 2025;
1.
Το 2024 φεύγει αφήνοντάς μας μία εξαιρετικά δυσοίωνη κληρονομιά. Οι δύο πόλεμοι στη γειτονιά μας, για να μην αναφερθούμε στους πολλούς περιφερειακούς που σπανίως απασχολούν την Ευρώπη, η συνεχιζόμενη γενοκτονία στη Γάζα, αλλά και η πτώση του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία και η ανάληψη της εξουσίας από τζιχαντιστές, των οποίων ο αρχηγός είναι πρώην μέλος της Αλ Κάιντα, δεν προοιωνίζει τίποτα καλό για την περιοχή και διαταράσσει, έτι περαιτέρω, τις εύθραυστες ισορροπίες.
Παράλληλα, η εκλογή Τραμπ στην ηγεσία των ΗΠΑ, προαναγγέλλει την περαιτέρω περιστολή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την άνοδο της παγκόσμιας ακροδεξιάς, η οποία επισφραγίστηκε με τα αποτελέσματα των πρόσφατων ευρωεκλογών, δηλώνουν μία συντηρητική στροφή των κοινωνιών, οι οποίες έντρομες και καταπτοημένες από τις συνεχείς και πολυποίκιλες κρίσεις στρέφονται προς ατομικές και εγωκεντρικές λύσεις και έχουν πολύ χαμηλές προσδοκίες.
2.
Η ΕΕ αντιμετώπισε πολλαπλές προκλήσεις τη χρονιά που μας πέρασε. Είναι θλιβερό να διαπιστώνει κανείς ότι η Ευρώπη όπως την ονειρεύτηκαν οι μεγάλοι εμπνευστές και οραματιστές της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, από μία ενότητα λαών προς όφελος της Ειρήνης και της ευημερίας έχει καταντήσει ένας άβουλος γραφειοκρατικός οργανισμός, ο οποίος αποδεικνύεται ανίκανος να εμποδίσει πολέμους και αιμοσταγείς γενοκτονίες και μετατρέπεται στον καλύτερο χορηγό της πολεμικής Οικονομίας.
Παρά τις φιλόδοξες εξαγγελίες το 2019 για την πράσινη μετάβαση, η κλιματική αλλαγή όχι μόνο δεν περιορίζεται, αλλά επιδεινώνεται, καθώς η αντιμετώπισή της απαιτεί ένα συνεκτικό σχέδιο αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου και δεν αντιμετωπίζεται με αποσπασματικές πολιτικές.
Δε θα κουραστώ να λέω ότι η ουσιαστική φιλοευρωπαϊκή στάση σήμερα, συνίσταται στην αυστηρή κριτική των ασκούμενων πολιτικών από την ΕΕ
Η οικονομική ανέχεια, η ανεργία, η προπαγάνδα εναντίον των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών, δημιουργούν το πρόσφορο έδαφος επί του οποίου γιγαντώνεται ο λαϊκισμός και η ακροδεξιά. Ακροδεξιά κόμματα είτε κυβερνούν είτε συγκυβερνούν στην ευρωπαϊκή ήπειρο κάνοντάς μας να αναρωτιόμαστε αν ως Ευρωπαίοι έχουμε, αλήθεια, διδαχθεί κάτι από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Από κοντά μία Αριστερά αποδυναμωμένη, σπαρασσόμενη από εσωτερικές έριδες, από τον ναρκισσισμό της μικροδιαφοράς, η οποία αδυνατεί να παρουσιάσει ένα εμπνευστικό σχέδιο στηριγμένο στους τρεις πυλώνες που πρέπει να αποτελούν την προμετωπίδα της πολιτικής της: ένα πλατύ, διεθνικό και πληθυντικό αντιπολεμικό κίνημα, η δράση ενάντια στην κλιματική αλλαγή στηριγμένη στην ανάγκη αλλαγής αναπτυξιακού μοντέλου και ο αγώνας ενάντια στις κοινωνικές ανισότητες.
3.
Η κυβερνητική κρίση σε Βερολίνο και Παρίσι θα δυσχεράνει τα υφιστάμενα προβλήματα στην ΕΕ, αφού πρόκειται για τους δύο πιο σημαντικούς παίκτες στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η πολιτική διαμάχη που οδήγησε στην πτώση τον Michel Barnier, του πιο βραχύβιου πρωθυπουργού της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας, σχετικά με τον ετήσιο προϋπολογισμό του 2025, υποδηλώνει ότι θα είναι ακόμη πιο δύσκολο να αντιμετωπιστούν οι οικονομικές δυσχέρειες της χώρας. Με έλλειμμα 6,2% του ΑΕΠ, η Γαλλία έχει ήδη τη μεγαλύτερη δημοσιονομική ανισορροπία στη ζώνη του ευρώ.
Η νέα κυβέρνηση θα δυσκολευτεί πολύ να περάσει νομοσχέδια που θα περιλαμβάνουν φόρους και περιστολές δημόσιων δαπανών.
Δεν μπορούν να υπάρξουν νέες εκλογές μέχρι τα μέσα του επόμενου έτους και κανένα από τα τρία μπλοκ στη γαλλική Εθνοσυνέλευση δεν μπορεί να συγκεντρώσει την απαιτούμενη πλειοψηφία, ενώ η Αριστερά ζητά την ακύρωση της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης που όμως, αποτελούσε την προμετωπίδα του προγράμματος με το οποίο εξελέγη ο Μακρόν.
Από την άλλη μεριά, σύμφωνα με τις προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η Γερμανία αναμένεται να παρουσιάσει ρυθμούς ανάπτυξης 0,7% το επόμενο έτος, μετά την πτώση το 2024.
Το Βερολίνο αντιμετωπίζει τα δικά του πολιτικά προβλήματα. Ο τρικομματικός κυβερνητικός συνασπισμός κατέρρευσε τον Νοέμβριο μετά από διαφωνίες σχετικά με τη φορολογική πολιτική μεταξύ του σοσιαλιστή ηγέτη Όλαφ Σολτς και του φιλελεύθερου υπουργού Οικονομικών του Κρίστιαν Λίντνερ.
Ο Σολτς προκήρυξε πρόωρες εκλογές για τον Φεβρουάριο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου χάους, το Βερολίνο δεν έστειλε στην ΕΕ σχέδιο για το πώς σκοπεύει να μειώσει το έλλειμμά της τα επόμενα χρόνια, παρά το γεγονός ότι βρίσκεται πίσω από την πολιτική απαίτηση των Βρυξελλών για υιοθέτηση αυστηρών δημοσιονομικών κανόνων.
