Οι κερδισμένοι της διχοτόμησης

Πριν από δύο χρόνια περίπου, είχα γράψει πως η διχοτόμηση και η μη λύση ωφελούν μόνο τις ελίτ των δύο κοινοτήτων. Και πως όλη η σκληρή δουλειά της προσπάθειας για επανένωση, οι συγκλίσεις στις οποίες φτάσαμε μετά από δεκαετίες διαπραγματεύσεων, ώστε όλοι να κερδίζουν κάτι σε κάποιους τομείς και να συμβιβάζονται σε άλλους για χάρη της κοινής προοπτικής ώστε μια ενωμένη χώρα να μπορεί να συνεχίσει χωρίς «προστάτες», θα γίνονταν σταδιακά κενό γράμμα.

[rml_read_more]

Ήταν ένας χρόνος μετά το Κραν Μοντανά. Μεταξύ άλλων προέβλεπα πως με το Κυπριακό όπως το ξέραμε να έχει τελειώσει, σταδιακά οι δύο κοινότητες θα αναγκάζονταν να βάλουν ξανά τα πάντα στο τραπέζι, σε κάθε «κεφάλαιο» του Κυπριακού: περιουσιακό, εδαφικό, ασφάλεια, οικονομία.

Τα πάντα, εκτός από τη διακυβέρνηση. Με την πορεία προς τα δύο κράτη, η ε/κ πολιτική ελίτ ελπίζει πως θα συνεχίσει να πουλά διαβατήρια και υπηρεσίες και να συντηρεί την οικονομία της χώρας πάνω στον τουρισμό, και η τ/κ πολιτική ελίτ ελπίζει πως θα θησαυρίσει χάρη στην εύνοια του τουρκικού κεφαλαίου και της αυλής του Ερντογάν. Όλα τα άλλα, την παράταση της αβεβαιότητας, της αστάθειας, τον κίνδυνο και το αδιέξοδο, τα επωμίζονται μόνο οι πολίτες που ούτε θα επιστρέψουν στα χωριά τους, ούτε στις περιουσίες τους και πάντα θα ζουν με τον φόβο μιας νέας σύρραξης.

Σήμερα βλέπουμε την Τουρκία να εκμεταλλεύεται πλήρως την αστάθεια για να θέτει νέα δεδομένα, και την ε/κ πλευρά να παρακολουθεί αμήχανα. Οι Ευρωπαίοι εταίροι στηρίζουν, αλλά μέχρι εκεί που χρειάζεται χωρίς να θέλουν να υποστούν σημαντικό κόστος για χάρη μας. Το ίδιο, εσχάτως, και η Ελλάδα.

Δεν χρειάζεται καν να δούμε τι συμβαίνει στα ενεργειακά, τα οποία έγιναν το νέο «κεφάλαιο» της διαπραγμάτευσης. Στο εδαφικό η τ/κ πλευρά σπρώχνει για την ανοιχτή αμφισβήτηση του καθεστώτος της Αμμοχώστου. Στο περιουσιακό έρχεται σταδιακά ένα κύμα τ/κ αιτήσεων για τις περιουσίες τους που μπορεί να φτάσει μέχρι και στο ΕΔΑΔ. Ανατρέποντας τις συγκλίσεις που υπήρξαν μέχρι σήμερα για τον δαιδαλώδη και πολυδάπανο μηχανισμό αποκατάστασης, αποζημίωσης και επιστροφής μετά τη λύση.

Σε όλα αυτά δεν υπολογίζουμε καν την πιθανότητα ήττας του Μουσταφά Ακιντζί στις επόμενες τ/κ «εκλογές», που είναι ένα πραγματικό ενδεχόμενο.

Τρία χρόνια μετά το Κραν Μοντανά όλο και περισσότερες παλιές βεβαιότητες εξανεμίζονται και η κατάσταση επί του εδάφους αλλάζει. Όμως αυτοί που μας κυβερνούν, αυτοί που εκλέγουμε, έχουν τους μηχανισμούς και τις διεξόδους για να συνεχίσουν το πάρτι εις βάρος των Κυπρίων, ακόμα και αν εξακολουθήσουν να αποτυγχάνουν στο να προστατέψουν την υπόσταση της χώρας απέναντι στην Τουρκία και να ανατρέψουν την οικονομική, πλέον, κατοχή του βορρά.

Τα πράγματα δεν ήταν ποτέ πιο ξεκάθαρα. Οι μόνοι Κύπριοι που βγαίνουν κερδισμένοι αυτή τη στιγμή είναι αυτοί που κέρδιζαν τόσα χρόνια. Αυτοί που δεν θα χρειαστεί να διαπραγματευτούν τον διαμοιρασμό της εξουσίας και τη δημιουργία νέων συστημάτων διακυβέρνησης που θα μπορούσαν να αλλάξουν τα δεδομένα.