Η ρητορική του κατευνασμού

Ποιο ήταν το κοινό στο οποίο απευθυνόταν ο ΥΠΕΞ Νίκος Χριστοδουλίδης όταν μας ενημέρωνε για τα όσα είπε κατά τη διάρκεια της έκτακτης τηλεδιάσκεψης του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων την Παρασκευή;

Η επανάληψη και η επαναδιατύπωση των θέσεών μας για εσωτερική κατανάλωση είναι μια πρακτική τόσο παλιά όσο και το Κυπριακό. Οι ρητορικές αντιστροφές των επιχειρημάτων του αντιπάλου για ανάδειξη της υποκρισίας του είναι επίσης καλό εργαλείο για τα τηλεοπτικά πάνελ, καθώς έτσι εστιάζουμε στο αδύνατο σημείο της επιχειρηματολογίας της άλλης πλευράς και αντιστρέφουμε την ατζέντα της συζήτησης.

Όμως, τι μας λένε επί της ουσίας; Και πώς βοηθούν την επιχειρηματολογία μας εκτός Κύπρου;

Μέσω του λογαριασμού του Υπουργείου Εξωτερικών στο twitter, πληροφορηθήκαμε πως την Παρασκευή ο κ. Χριστοδουλίδης είπε στους ομόλογους του ότι «Δεν είναι με χαρά που μπορώ να σας πω 'σας τα έλεγα' ή που επαναλαμβάνω πως η Κύπρος υπογραμμίζει από τον Ιούλιο του 2019 πως η πολιτική του κατευνασμού δεν δουλεύει με την Τουρκία».

[rml_read_more]

Ο ΥΠΕΞ πρόσθεσε πως «ο κατευνασμός και η χλιαρή απάντηση από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης λειτουργεί ως μορφή ενθάρρυνσης και γίνεται αντιληπτή ως αδυναμία από μια χώρα που προκρίνει τακτικές εκφοβισμού, επιθετικότητας και εκβιασμών» και επανέλαβε τη θέση πως η Κύπρος είναι έτοιμη να διαπραγματευτεί καλή τη πίστη με την Τουρκία για την οριοθέτηση των οικονομικών ζωνών, πρόταση την οποία έχει καλωσορίσει το συμβούλιο, και να προσφύγει μαζί της στη Χάγη για την ΑΟΖ στα βόρεια και στα δυτικά του νησιού.

«Εάν η Τουρκία αισθάνεται σίγουρη για τις νομικές της θέσεις, ισχυριζόμενη ότι βασίζεται στο διεθνές δίκαιο, γιατί να μην τις δοκιμάσει;» διερωτάται ρητορικά ο ΥΠΕΞ.

Το ρητορικό σχήμα πως η Τουρκία είναι σήμερα μια μετενσάρκωση της χιτλερικής Γερμανίας και πρέπει να αντιμετωπίζεται με αυστηρότητα και όχι με κατευναστικές κινήσεις πουλά στην ε/κ κοινή γνώμη. Και βασίζεται στην πραγματικότητα πως η Τουρκία πρέπει να σταματήσει να είναι αποσταθεροποιητικός παράγοντας και ακόμα μια δικτατορία στο κατώφλι της ΕΕ.

Όμως, πρακτικά δεν αφήνει περιθώριο για προτάσεις, τις ίδιες προτάσεις που η πλευρά μας προκρίνει στην ίδια ανακοίνωση. Διαβάζοντάς την, οι υποστηρικτές της σκληρής γραμμής θα διερωτηθούν γιατί ζητούμε καλή τη πίστη διαπραγμάτευση και δεν προετοιμάζουμε τις ένοπλές μας δυνάμεις.

Και οι εταίροι στην ΕΕ, και η Ελλάδα, θα επιμείνουν στη δική τους προσέγγιση για την ανάγκη της δημιουργίας μιας συνολικής σχέσης ΕΕ - Τουρκίας που να βασίζεται στον διάλογο, σε συγκεκριμένα συμφέροντα και συγκεκριμένους κανόνες.

Υπάρχει τρόπος να αντιμετωπίσεις την Τουρκία. Ο κατευνασμός και η σύγκρουση δεν είναι οι μόνες επιλογές. Ο συνδυασμός της αυστηρότητας (εκεί που χρειάζεται) μαζί με την ευελιξία (εκεί που χρειάζεται) είναι που φέρνει αλλαγή συμπεριφοράς. Αυτή τη στρατηγική ακολουθεί η Γερμανία απέναντι στην Τουρκία στο πλαίσιο της ΕΕ. Αυτή τη στρατηγική ακολουθεί με τις δικές της παλινδρομήσεις και η Αθήνα.

Η διαπραγμάτευση με την Τουρκία για την οριοθέτηση της ΑΟΖ προτάσσεται ως μια επιλογή την οποία ο αντίπαλος δεν θα επιλέξει έτσι ώστε να καταδείξουμε την αδιαλλαξία του. Οι εταίροι μας όμως θα πειστούν αν εμείς συμπεριφερόμαστε ως δικοί τους εταίροι και δεν μένουμε απλά στα «εγώ σας τα έλεγα».