Είναι ψεύτικη η επιθυμία μας για λύση και ειρήνη

 

Αν διεξαχθεί ένα δημοψήφισμα στον βορρά και ερωτηθεί ο λαός «ναι ή όχι στην αναγνώριση της ΤΔΒΚ;», ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Σε κάθε περίπτωση, η Δεξιά θα πει «ναι» σε ένα ποσοστό εκατό τοις εκατό. Νομίζω ότι η συντριπτική πλειοψηφία και της Αριστεράς μας θα στηρίξει το «ναι». Δεν θα πουν όχι στην αναγνώριση της ΤΔΒΚ εκ μέρους μερικών κρατών. Και κυρίως τα κόμματα στη βουλή. Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν θα γίνει ενόσω δεν ανάβει το πράσινο φως η Αμερική. Και εγώ άλλωστε έφερα αυτό το παράδειγμα για να σκεφτείτε λίγο. Πόσο ειλικρινείς είμαστε στο θέμα της λύσης και της ειρήνης; Για να γίνει καλύτερα κατανοητό: Εμείς οι Κύπριοι δεν παραιτούμαστε από κάτι που θέλουμε όσο αυτό δεν καθίσταται ανέφικτο. Οι Ελληνοκύπριοι, γιατί παραιτήθηκαν από την ένωση μετά το 1974; Επειδή κατάλαβαν ότι πλέον είναι ανέφικτη. Οι Τουρκοκύπριοι γιατί θέλουν ενωμένη Κύπρο; Επειδή δεν πιστεύουν ότι θα αναγνωριστεί μια μέρα το κράτος φάντασμα στον βορρά! Δηλαδή, υπάρχει μια διπλοπροσωπία στη θέλησή μας για λύση και ειρήνη. Ουσιαστικά, άλλο πράγμα επιθυμεί ο καθένας μας.

[rml_read_more]

Αν στον βορρά διεξαχθεί ένα δημοψήφισμα και ερωτηθεί ο λαός «ναι ή όχι στα δύο κράτη;», ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Νομίζω θα βγει «ναι» και σε αυτό. Δεν έχω καμία αμφιβολία για το γεγονός ότι η Δεξιά και πάλι θα υποστηρίξει το «ναι», όμως δεν είμαι βέβαιος για τους αριστερούς. Δεν είμαι βέβαιος ειδικά για εκείνους που εισερχόμενοι στη βουλή ορκίστηκαν ότι θα προστατεύσουν και θα κάνουν την ΤΔΒΚ να ζήσει. Φυσικά είναι σημαντική και η δομή του πληθυσμού μας. Εμείς είμαστε η μειοψηφία. Οι μεταφερόμενοι από το εξωτερικό είναι η πλειοψηφία. Ειδικά αν σε αυτό προστεθούν και οι ομοεθνείς μας που βρίσκονται στη Βρετανία, θα βγει «ναι» εκατό τοις εκατό. Η συντριπτική πλειοψηφία των ευρισκόμενων στη Βρετανία ήταν οπαδοί του Ντενκτάς. Και έτσι έμειναν. Είναι πιο εθνικιστές ακόμα και από τους εθνικιστές μας εδώ. Μπορούμε να βρούμε περισσότερους υποστηρικτές της ενωμένης Κύπρου ακόμα και ανάμεσα στους καταγόμενους από την Τουρκία που βρίσκονται εδώ παρά ανάμεσα στους διαμένοντες ομοεθνείς μας στη Βρετανία. Πάρα πολλοί θεωρούν ότι διεξήχθη αυτό το δημοψήφισμα κατά τις πρόσφατες εκλογές. Δηλαδή, κατά την άποψή τους, αυτές ήταν ένα είδος δημοψηφίσματος ανάμεσα στους ομοσπονδιακούς και τους οπαδούς των δύο κρατών. Ο Ακιντζί ήταν ομοσπονδιακός, ο δε Τατάρ οπαδός των δύο κρατών. Κέρδισε ο Τατάρ. Έστω και με πλαστογραφία και με παρεμβάσεις, στο τέλος κέρδισε. Όμως, ουσιαστικά αυτή η κούρσα δεν ήταν ανάμεσα στους ομοσπονδιακούς και στους οπαδούς των δύο κρατών. Είναι λάθος να θεωρηθούν ομοσπονδιακοί το σύνολο του 48% που ψήφισαν τον Ακιντζί. Αν γίνει αυτή τη στιγμή μια έρευνα, δεν νομίζω ότι οι ομοσπονδιακοί ανάμεσά μας θα ανέλθουν στο 48%.

Αν διεξαχθεί τώρα δημοψήφισμα στον βορρά και ερωτηθεί ο λαός «ναι ή όχι στην προσάρτηση με την Τουρκία;», ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Σίγουρα και σε αυτό θα βγει «ναι». Μήπως η Τουρκία θα κάνει ένα τέτοιο δημοψήφισμα εδώ; Μπορεί να κάνει. Όχι επειδή θα προσαρτήσει πραγματικά αυτό το μέρος. Μόνο για να το δείξει στον κόσμο. Θα πάρει αυτό το αποτέλεσμα και θα το βάλει στην τσέπη. Όταν θα το χρειάζεται, θα το βγάζει και θα το δείχνει. Θα μας χρησιμοποιεί όπως τη βολεύει, όπως συνέβη και στο Σχέδιο Ανάν.

Πλέον κανείς εδώ δεν περιμένει λύση μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ούτε στον νότο. Ούτε στον βορρά. Αυτή η ελπίδα σαν να μετατέθηκε σε ένα μέρος πολύ μακρινό, σε ένα άγνωστο μέλλον. Αυτή τη στιγμή είναι σαν όνειρο. Όσοι πέρασαν τα εβδομήντα δεν θα μπορέσουν να τη δουν τόσο εύκολα. Ίσως να μην μπορέσουν να τη δουν ακόμα και όσοι ξεπέρασαν τα εξήντα. Όμως, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα τη δουν τα νεογέννητα παιδιά μας. Γι’ αυτό, αντιλαμβάνονται ότι κοιτάζω ένα άλλο μέλλον ότι κοιτάζω τα παιδιά. Θα δουν αυτά που εμείς δεν μπορέσαμε να δούμε. Θα ζήσουν αυτά που δεν μπορέσαμε να ζήσουμε εμείς. Εμείς θα γραφτούμε στην ιστορία αυτού του νησιού ως κάποιοι που ολοκλήρωσαν τη ζωή τους με το όνειρο της ειρήνης σε μια διαιρεμένη πατρίδα, όμως δεν πραγματοποιήθηκε αυτό το όνειρό τους. Τώρα είναι η ώρα να φύγουν και εκείνοι που έζησαν την εποχή των Βρετανών. Μετά από ορισμένο χρονικό διάστημα, δεν θα μείνει ανάμεσά μας και κανείς που έζησε εκείνη την εποχή.

Σήμερα σας μίλησα για τρία δημοψηφίσματα. Λέτε ότι είμαι πολύ απαισιόδοξος; Δώστε μου λίγη ελπίδα τότε. Ή μήπως και αυτή πλέον πωλείται στη μαύρη αγορά;