Το μέρος που, ενώ λιγοστεύεις, πληθαίνεις στα νεκροταφεία

Αγαπητοί αναγνώστες, η Φαϊζέ Οζντεμιρτζιλέρ είναι ποιήτρια και αρθρογράφος μας. Νομίζω πως και εσείς τη γνωρίζετε πλέον. Είναι η ποιήτρια του έργου «Πικράθηκα στα Ελληνικά, πληγώθηκα στα Τουρκικά» που ανέβηκε στη σκηνή του Θεάτρου Ριάλτο στη Λεμεσό το 2015. Σήμερα σάς παρουσιάζω ένα ακόμα άρθρο της. Υπογράφω και εγώ με τα χίλια αυτό το άρθρο. Διαβάστε το…

Το μέρος που είσαι αόρατος στα βουνά του, στις θάλασσές του

Θυμήσου, σου είπαν «σε σώσαμε» πριν χρόνια. Σου έστησαν καραούλι. Στρίμωξαν εσένα στο βόρειο μισό του νησιού και τους Ελληνοκύπριους στο νότιο του μισό. Ύστερα μετέφεραν ανθρώπους που είναι πιο Τούρκοι από εσένα για να κάνουν πατρίδα τα εδάφη στα οποία γεννήθηκες και μεγάλωσες. Δεν άνοιξες το στόμα σου να ρωτήσεις μήπως εγώ δεν είμαι ικανός να κάνω πατρίδα τη χώρα μου. Έδωσες και εκείνα που σου ανήκαν και εκείνα που δεν σου ανήκαν. Όσο έδινες λιγόστευες, όσο λιγόστευες έδινες. Στην τάξη πραγμάτων που συστάθηκε στον βορρά, ούτε αξιοπρέπεια άφησαν ούτε προσωπικότητα.

Πες τώρα ποιου είναι αυτά τα χώματα που έγινες αόρατος στα σοκάκια και στις πλατείες τους και πληθαίνεις μόνο στα νεκροταφεία τους;

Εκείνοι που ήρθαν ξαφνικά ένα βράδυ αποφάσισαν ξαφνικά ένα βράδυ αφότου πέρασαν δεκάδες χρόνια από τότε και άνοιξαν την πόρτα της μάντρας. Δείξε την ταυτότητά σου και πέρνα, είπαν. Την έδειξες και πέρασες. Ουσιαστικά έχασες όταν συνήθισες να περνάς και να πηγαίνεις δείχνοντας ταυτότητα.

Αποκάλεσαν πύλες τα οδοφράγματα και εσύ νόμισες ότι είναι πράγματι πύλες. Νόμισες ότι είναι πύλες και τι έγινε; Επιπλέον άνοιξαν οι πόρτες και τι έγινε; Μήπως δεν έκλεισαν ουσιαστικά οι πραγματικές πύλες όταν άνοιξαν οι πύλες που δεν είναι πύλες; Μήπως δεν είναι το πιο «αφύσικο» πράγμα σε αυτή τη χώρα το να γίνεται δεχτό ως «φυσιολογικό» να περνάς από τα οδοφράγματα δείχνοντας ταυτότητα; Μήπως αναβλήθηκε για πάντα η επανένωση της Κύπρου όταν άνοιξαν οι πύλες; Η Ευρώπη που καταργεί τα σύνορα εντός της δέχτηκε την Κύπρο ολόκληρη δήθεν ως μέλος, όμως δεν είδε τη δημογραφική καταστροφή στον βορρά. Είναι αλήθεια ότι και εσύ πήγες και ήρθες πολλές φορές στην Ευρώπη, όμως παρουσίασες όλα στον βορρά σαν κήπο με λουλούδια. Αυτή η αποστολή που ανέλαβες οικειοθελώς ήταν διπλή προδοσία. Λόγω αυτής της προδοσίας έχασες και χάθηκες.

Δεν ήταν μόνο οι οπαδοί της μητέρας πατρίδας που δαιμονοποίησαν εκείνους που θέλουν την Κύπρο ενιαία, εκείνους που λένε ότι η Κύπρος πρέπει να είναι ένα ενιαίο κράτος, υπηρέτησαν τον διαχωρισμό και οι ομοσπονδιακοί κάτω από το όνομα της δικοινοτικής, διζωνικής ενωμένης Κύπρου.

Οι Έλληνες και οι Τούρκοι δεν μπόρεσαν να σωθούν από το να γίνουν υπηρέτες της διχοτόμησης τόσο με αυτά που έκαναν όσο και με αυτά που δεν έκαναν. Πες τώρα ποιου είναι αυτή η διχοτόμηση, ποιου είναι αυτός ο θάνατος, ποιος είναι αυτός ο νεκρός και ποιου είναι;

Όσο περνούσες από τις πύλες και πήγαινες βάθαινε το στάτους κβο. Εσύ πήγες μαζικά στον νότο, γύρισες όπως τον τουρίστα στα σοκάκια που πέρασε η παιδική σου ηλικία.

Ενώ εσύ περνούσες στον νότο, οι Έλληνες πέρασαν μαζικά στον βορρά, κάθισαν και ήπιαν καφέ στα δικά τους σπίτια όπως τους φιλοξενούμενους. Χάλασαν τα ευρώ τους και ψώνισαν φθηνά, κέρδισαν. Το κέρδος του σήμερα θα ήταν η ζημιά του αύριο. Δεν το σκέφτηκαν καθόλου αυτό. Ικανοποιημένος ήταν και εκείνος που αγόραζε και εκείνος που πουλούσε. Είναι αλήθεια πως τα νυχτερινά κέντρα και τα καζίνο μάζεψαν τη μεγαλύτερη χορηγία. Η καταστροφή γράφτηκε στο αύριο της πατρίδας.

Δώστε σημασία, κατάφερε το αδύνατον αυτή η τυφλή νοοτροπία με τη συμβολή των κύκλων που υποστηρίζουν πιο πολύ την ειρήνη, διότι ήταν πιο δύσκολο να δημιουργήσεις δύο χωριστές χώρες από ένα νησί παρά να άρεις τα συρματοπλέγματα που εκτείνονται κατά μήκος της πράσινης γραμμής, παρά να γκρεμίσεις τα οδοφράγματα.

Πες τώρα τι σου είναι αυτό το μέρος που έγινες αόρατος στα βουνά του και στις θάλασσές του και πληθαίνεις μόνο στα νεκροταφεία του;