Στο κελί γιατρός και άνεργη μητέρα για έκτρωση». Από εδώ θέλω να ξεκινήσω. Από την υποκρισία μας που σπάει κόκκαλα. Δεν είναι πολύ ευγενικό το κείμενο σήμερα. Όσοι και όσες θέλετε Ζαμπούνη, διαβάστε κάτι άλλο. Έχουμε κι άλλα στην έκδοση. Έχουμε απ’ όλα.
Η υποκρισία μας λοιπόν. Και μάλιστα κάποτε, τα καμένα της κυκλώματα οδηγούν και στο πολιτικώς ορθόν από την ανάποδη, όπως εδώ. Με το άνεργη ως… ελαφρυντικό.
Άνεργη ήταν η καημένη. Γι’ αυτό το έκανε. Αυτή είναι η υπεράσπιση;
Όχι. Δικαίωμα στην έκτρωση έχει η κάθε γυναίκα, όπως ακριβώς έχει και δικαίωμα στη μητρότητα. Όπως απόλυτα έχει και δικαίωμα στο σώμα της. Μια κοινωνία δε τόσο υποκριτική στο φως και τόσο απέραντο κρεβάτι στο σκοτάδι, είναι η τελευταία που δικαιούται να κρίνει. Όχι πως δικαιούνται άλλες. Αυτή είναι η υπεράσπιση.
Πως τα ξερά κανενός δεν επιτρέπεται να φτάνουν στο δικαίωμα κανενός άλλου στο σώμα του, στη ζωή καμίας γυναίκας ή καμίας άλλης γυναίκας, αν είστε γυναίκα και η ίδια και δεν ντρέπεστε κιόλας που το λέτε. Διότι θα έπρεπε.
Και εάν νομίζετε ότι το έμβρυο είναι... παιδάκι και η έκτρωση φόνος, ανοίξτε κάνα βιβλίο ή μπείτε σε κάνα επιστημονικό σάιτ στο ίντερνετ για να ξεστραβωθείτε. Όχι στα σάιτ με τις θεωρίες συνωμοσίας, το γνωστό εκείνο σκίτσο - απάτη, τη φωτογραφία με το κομμένο χεράκι - απάτη και τα υπόλοιπα.
Η γνώση δεν σκοτώνει. Η ηλιθιότητα και η αμάθεια, ναι. Βούρλα.
Αυτό το κράτος –ο Ανύπαρκτος να το κάνει αλλά κάπως πρέπει να το προσδιορίσουμε– μετρά 57 χρόνια φαγούρα. Στην Κύπρο γίνονται χιλιάδες εκτρώσεις κάθε χρόνο με ένα πολύ μεγάλο ποσοστό να αφορά ανήλικα κορίτσια. Δεν μπορεί κανείς να υπολογίσει πόσες έχουν γίνει μέχρι σήμερα.
Κι όμως, αυτή η άθλια κοινωνία των υποκριτών, παρακολουθεί το θέμα και είτε φασίζει, αποφασίζοντας πως δεν πρέπει να επιτραπούν και πως οι γυναίκες θα πρέπει να εξαναγκάζονται να γεννούν και εάν δεν τα θέλουν να τα δίνουν λέει για υιοθεσία…
… είτε απλά, λέει πως δεν είναι σωστό, πως υπάρχουν κίνδυνοι για τη γυναίκα (σ.σ. και χέστηκαν μεταξύ μας, όλοι αυτοί και όλες αυτές, για τους κινδύνους οι οποίοι σίγουρα όσο μένουν παράνομες είναι ακόμη μεγαλύτεροι) και διάφορα άλλα υποκριτικά.
Δεν ξέρω εάν από τους δύο είναι χειρότεροι οι γραμματείς ή οι φαρισαίοι. Σιχαίνομαι όμως πολύ, πάρα πολύ, που ζω ανάμεσα σε τέτοια άθλια πλάσματα. Και ντρέπομαι. Σε ανθρώπους που αντί να διοχετεύσουν την ενέργειά τους στο να ζητήσουν αλλαγές, κάνουν τους δικαστές την ώρα που ούτε μπορούν να είναι, ούτε βέβαια και τους το ζήτησε κανείς.
Τι θα μπορούσαν να ζητήσουν; Πιο καθαρή σεξουαλική ενημέρωση στα σχολεία σε μια χώρα που είναι από τις πρώτες στην Ευρώπη σε ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες σε ανήλικες, προστασία από το κράτος γυναικών που ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες, στήριξη σε γυναίκες που επηρεάζονται, επιστημονική ενημέρωση για την άμβλωση και για τους όποιες επιπλοκές μπορεί να έχει, έμφαση στην προφύλαξη. Ακόμη και διανομή προφυλακτικών. Και στα σχολεία, ναι. Και εξοικείωση των παιδιών με τη χρήση τους. Διότι δεν είναι μόνο το θέμα της εγκυμοσύνης.
Αλλά, όπως πάντα, αντί να κουράζεται και να σκέφτεται, αυτός ο λαός προτιμά να γίνεται αυτά που ξέρει: Κουτσομπόλης, κριτής των άλλων μόνο, διαπρύσιος κήρυξ της ηθικής και των… ηθών στο απέραντο βασίλειο της διαφθοράς, εκεί όπου οι νόμοι και οι κανόνες αφορούν τους άλλους.
Και κάπου εκεί το κερασάκι: Το νομοσχέδιο για την αποποινικοποίηση των αμβλώσεων να υπάρχει εδώ και τρία χρόνια (!) κατατεθειμένο στην Επιτροπή Νομικών της Βουλής, εκείνη όμως να μην το έχει καν αγγίξει θέλοντας κυρίως να αποφύγει τη σύγκρουση με το συντηρητικό κομμάτι της κοινωνίας, τους απαίδευτους που λέγαμε που βλέπουν… φόνους και παιδάκια και ενίοτε αλείβονται με λάδια και προσκυνούν διάφορα και βεβαίως, τους αρχιμουλάδες του κλήρου.
Οι οποίοι ούτε παντρεύονται, ούτε παιδιά κάνουν (φανερά τουλάχιστον και οι στρέιτ πάντα) και είναι και εκφραστές του πιο έντονου μισογυνισμού που υπάρχει. Αυτοί που όταν τους λες για ισότητα και για δικαίωμα της γυναίκας στο σώμα της βγάζουν αφρούς.
Από το «γυναίκα» ήδη. Αυτοί... ως τι;
Δυστυχώς, αυτή η χώρα γίνεται μέρα με τη μέρα περισσότερο για τα μπάζα. Η αμορφωσιά, η προκατάληψη, το άππωμα, τα παραμύθια και η φαντασιοπληξία γιγαντώνουν ό,τι πιο αμπάλατο υπάρχει στα μυαλά μας και εξουδετερώνουν την πληροφορία, την επιστήμη, τη μόρφωση και την παιδεία κάθε μορφής.
Όλα αυτά που βλέπουμε γύρω μας απότοκο αυτής της κατάστασης είναι. Και όσο δεν αντιδρούμε το πράγμα θα χειροτερεύει. Ας αντιδράσουμε λοιπόν. Και έντονα. Γιατί όχι; Και χωρίς πολλές ευγένειες.
Εκεί όπου κάποιος λέει λ.χ. πράγματα τόσο άθλια όπως «να υποχρεωθούν να τα γεννούν και να τα δίνουν για υιοθεσία μετά», εκεί δεν είναι κακό να του πούμε κάτι απλό κι ας μην είναι ανάλογο της ανατροφής μας: «Γιατί δεν πας να γαμ… εσύ; Κι άμα γκαστρωθείς, κράτα το».
Πρέπον δεν είναι αλλά ίσως έτσι καταλάβουν μέχρι πού πρέπει να απλώνουν τα ξερά του στα δικαιώματα άλλων. Διότι γεμίσαμε τέτοια δίποδα και κάποιος πρέπει επιτέλους να αρχίσει να τα μαζεύει.
Μια βόλτα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης –για όσους/όσες δεν τα είδατε ήδη– θα σας βοηθήσει να καταλάβετε. Κάπου πρέπει να τραβηχτούν οι γραμμές, πριν να είναι πολύ αργά. Και δυστυχώς πάμε τόσο γρήγορα πίσω που έρχεται κι αυτό σύντομα, αν δεν αντιδράσουμε.
