Μπορεί τα Ηνωμένα Έθνη να συγκάλεσαν, όπως δεσμεύτηκαν στη Γενεύη, μία ακόμα άτυπη πενταμερή συνάντηση για το Κυπριακό, αυτή τη φορά για τις 16 και 17 Ιουλίου στη Νέα Υόρκη, όμως, χωρίς να θέλουμε να γίνουμε μάντεις κακών, όπως όλα δείχνουν και μαρτυρούν, ούτε και αυτή τη φορά μπορούμε να περιμένουμε ότι θα προκύψει κάτι το συνταρακτικό, που να αλλάζει τα σημερινά δυσοίωνα δεδομένα στο Κυπριακό.
Και δεν μιλάμε φυσικά επί της ουσίας του Κυπριακού, αφού αυτή είναι εκτός ατζέντας αυτών των συναντήσεων, αλλά έστω και για επιμέρους δευτερεύοντα θέματα, που θα μπορούσαν να δώσουν κάποια ένδειξη κινητικότητας και διάρρηξης του σημερινού αδιεξόδου.
Από την προηγούμενη συνάντηση στη Γενεύη τον Μάρτιο, ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών ζήτησε από τους ηγέτες των δύο άμεσα εμπλεκόμενων μερών, τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη και τον Ερσίν Τατάρ, να συνεχίσουν στο μεσοδιάστημα μέχρι την επόμενη συνάντηση τις μεταξύ τους συναντήσεις αλλά και να συμφωνήσουν στη διάνοιξη νέων οδοφραγμάτων και κάποιων άλλων Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, χαμηλής πάντα πολιτικής, ως μία ένδειξη της καλής τους διάθεσης.
Σήμερα, τρεισήμισι μήνες από τότε και 15 μέρες πριν το νέο ραντεβού τους στη Νέα Υόρκη, οι δύο ηγέτες μόλις και μετά βίας κατάφεραν να συναντηθούν μία φορά –και αυτήν κυριολεκτικά στο πόδι– και στο μόνο που συμφώνησαν είναι στη σύσταση της Επιτροπής Νεολαίας, το ευκολότερο και πιο ανεπαίσθητο δηλαδή μέτρο, στο οποίο μπορούσαν να καταλήξουν.
Επί του πρακτέου δηλαδή οι δύο ηγέτες θα πάνε στη Νέα Υόρκη με άδειες βαλίτσες και ένα τεράστιο μηδενικό στα χέρια και αυτό συνιστά επί της ουσίας και εμπαιγμό προς το πρόσωπο του Αντόνιο Γκουτέρες αλλά και υποσκάπτει την ίδια τη νέα πενταμερή συνάντηση, που φαντάζει καταδικασμένη σε αποτυχία.
Φυσικά και οι δύο ηγέτες γνωρίζουν πολύ καλά να παίζουν το παιχνίδι της επίρριψης ευθυνών ο ένας στον άλλο και της αναζήτησης άλλοθι για συγκάλυψη της δικής τους απροθυμίας να κάνουν έστω και ένα μικρό βήμα μπροστά στο Κυπριακό και θεωρείται δεδομένο ότι το ίδιο θα επιδιώξουν να κάνουν και στη Νέα Υόρκη.
Αυτό όμως που δεν κατάλαβαν είναι ότι δεν πείθουν κανέναν πλέον και ότι και στα μάτια των Ηνωμένων Εθνών, και στα μάτια της διεθνούς κοινότητας αλλά κυρίως και στα μάτια και των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων είναι εξίσου υπεύθυνοι και υπαίτιοι για την πλήρη απραξία στο Κυπριακό.
Και αυτό γιατί και οι δύο θεωρούν πως η ακινησία στο Κυπριακό και η συνέχιση της σημερινής κατάστασης πραγμάτων λειτουργούν ευνοϊκά στην προσπάθειά τους για επανεκλογή που αποτελεί και την κύρια και ίσως μόνη έγνοια τους. Πλανώνται όμως και οι δύο... πλάνην οικτράν!
