Κρίμα τα λεφτά μας και αλίμονο σε όλους μας

Ειλικρινά, εγώ δεν την καταλαβαίνω αυτή την απαισιοδοξία. Γιατί τόσο… μαύρα τα πράγματα;

Μήπως διότι ζούμε σε μια χώρα στην οποία η κυβέρνηση μόλις έχει πετάξει σχεδόν ένα δισεκατομμύριο ευρώ, κομπάζοντας κιόλας ότι αυτό έγινε λόγω των δικών της (λαϊκισμός όχι μαλ…) νοικοκυρεμένων χειρισμών, ωσάν τα λεφτά να βγήκαν από τις φιλίες του Προέδρου με τον Σαουδάραβα και όχι από τους φόρους του κόσμου και των επιχειρήσεων; Για αυτό;

Γιατί λέω πως τα πέταξε; Μα, διότι, δεν μπορεί να σοβαρολογεί –και ακόμη λιγότερο να τη θεωρεί σοβαρή κανείς– με όλα αυτά που παρακολουθούμε ειδικά το τελευταίο 48ωρο. Αρχής γενομένης από την εγκληματική της σιωπή στα καπρίτσια των ανεύθυνων ταλιμπάν της Εκκλησίας της Κύπρου και των αμπάλατων οπαδών τους.

Των αμπάλατων, ναι. Των αμέτρητων ανάμεσά μας. Διότι ο υπόλοιπος κόσμος που θρησκεύεται δεν φταίει σε κάτι, όπως βέβαια δεν φταίμε ούτε και εμείς, να κινδυνεύουμε από τα νούμερά τους.

Δεν μου αρέσει να επαναλαμβάνομαι και δεν θα το κάνω.

Όμως, την επομένη που ο πρωθυπουργός της Ελλάδας (δεξιός, χριστιανός κ.λπ.) ανέλαβε το πολιτικό κόστος και έκλεισε τις εκκλησίες αφού οι τράγοι εκεί δεν έλεγαν να λάβουν μέτρα, την επομένη επίσης που είχαμε μετάδοση ΜΕΣΑ σε εκκλησία σε λειτουργία –στην Αραδίππου… φανερώθηκε, στον Άγιο Φανούριο– και σε παπά αλλά και σε αξιωματικό του ΓΕΕΦ ο οποίος είδε και τον υπουργό Άμυνας μετά (ενώ ενδέχεται να έχουμε κι άλλα περιστατικά από εκεί), είδαμε τον Αρχιεπίσκοπο να υπαναχωρεί! Το θέμα δεν είναι εκείνος. Ας πάει να πνιγεί.

Αλλά το κράτος, το οποίο ξόδεψε σχεδόν ένα δισεκατομμύριο με την οικονομία να κρέμεται από μια κλωστή, δεν μπορεί να κάνει ωσάν όλα αυτά να συμβαίνουν αλλού, σε άλλη χώρα. Και ωσάν αυτή η τρύπα στα μέτρα, η τεράστια αν σκεφτεί κανείς το τι μπορεί να προκαλέσει, να μην υπάρχει.

Ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, λοιπόν. Με τον κάθε καραγκιόζη «ιεράρχη», όπως και με τη βλακεία και το σκοτάδι του εγκεφάλου όλων τους, εγώ τουλάχιστον δεν προτίθεμαι να χάσω άλλο χρόνο.

Ο Πρόεδρος όμως και όλο το Υπουργικό Συμβούλιο είναι απολύτως υπεύθυνοι, ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ υπεύθυνοι. Διότι ενώ καταγράφεται μια καραμπινάτη παραβίαση των μέτρων που επιβλήθηκαν και ενώ ο κόσμος καλείται και σε ανυπακοή, σε έναν μάλιστα τομέα ο οποίος μπορεί να οδηγήσει στη ραγδαία εξάπλωση του ιού, κάνουν ότι δεν κατάλαβαν. Και θέτουν ανθρώπινες ζωές σε κίνδυνο.

Και στο κάτω - κάτω, οι άλλοι γιατί να πειθαρχούν; Γιατί να συλλαμβάνονται όταν δεν τηρούν τον νόμο την ώρα που κλείνουν τις δουλειές τους και βλέπουν τις ζωές τους να αλλάζουν δραματικά με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους ίδιους και τα παιδιά τους, όταν ο κάθε ανόητος δύναται να λειτουργεί ως κράτος εν κράτει και κάνει ό,τι θέλει, και το κράτος τον ανέχεται και τον προστατεύει;

Όλοι χαιρετίσαμε τα μέτρα, τα οποία λήφθηκαν με πολύ μεγάλη καθυστέρηση και αφού η κυβέρνηση είχε αναλωθεί σε λαϊκισμούς στα… οδοφράγματα, αντί να κινηθεί προς την κατεύθυνση που έπρεπε για μέρες.

Όμως νομίζω πως κανείς μας δεν πρέπει να ανεχθεί είτε την εγκληματική ανοχή τους, είτε π.χ. τις τσαπατσουλιές στις Πλάτρες και τα όσα χθες άλαλοι παρακολουθήσαμε.

Δεν αναφέρομαι μόνο στην ανευθυνότητα του ΡΙΚ αλλά και στο αδιανόητο, το να μπαίνουν άνθρωποι μαζικά σε καραντίνα στον ίδιο χώρο όταν θεωρείται ότι έχουν εκτεθεί σε κίνδυνο διότι, λέει, δεν είναι σίγουρο ότι θα μείνουν σπίτι τους. Και έτσι να είναι όλοι εκεί. Παρέα!

Έτσι που και αυτοί που δεν κόλλησαν –επειδή κάποιος από εκείνους που κόλλησαν «μπορεί να μην μείνει» σπίτι του!– να κολλήσουν και αυτοί. Με τα (ανοιχτά) νοσοκομεία να ενδέχεται όπως πάμε να μην είναι σε θέση να διαχειριστούν τα κρούσματα, και την Κύπρο να γίνεται Λομβαρδία.

Για να δείξει η κυβέρνηση ότι είναι… καλή νοικοκυρά και πως με τα λεφτά που κουμάνταρε (του κόσμου τα λεφτά) κατάφερε να φτιάξει και πατέντες για τον κορωνοϊό και ας επιμένει δίπλα το «τικ τακ» της βόμβας των τράγων. Εκείνη δεν ακούει τίποτα. Μα ίντα ωραία, α;

Και θέλει να της πούμε και μπράβο από πάνω; Επειδή –πέρα από τα αυτονόητα που έκανε, σ’ αυτό είμαστε όλοι δίπλα της και μαζί της– διασπαθίζεται σε DIY πατέντες χάριν λαϊκισμού το δημόσιο χρήμα;

Προσωπικά δεν θα το κάνω. Τα μπράβο είναι πολλά. Αξίζουν στην πλειονότητα του κόσμου –πέρα από τα ανυπόφορα πλέον ταλιμπάνια με ράσα ή χωρίς– ο οποίος συμπεριφέρεται με ωριμότητα και υπομονή, παρότι γνωρίζει ότι οι δύσκολες μέρες δεν ήρθαν ακόμα.

Αξίζει στο προσωπικό των νοσηλευτηρίων το οποίο ανταποκρίνεται αδιαμαρτύρητα και δίνει τη δική του μάχη, παρά τις τεράστιες αντιξοότητες, γνωρίζοντας καλύτερα από όλους μας τον κίνδυνο που διατρέχει.

Αλλά η κυβέρνηση ενόσω παίζει με τις ζωές όλων μας για να καλοπιάσει τον κάθε τραγόπαπα και να λαϊκίσει, φοβάμαι πως κανένα μπράβο δεν αξίζει.

Καθόλου δεν υποτιμώ και την προσπάθειά της, όχι. Όπως και την κρισιμότητα των στιγμών. Αλλά σκόντο, εγώ τουλάχιστον, δεν έχω όρεξη να της κάνω για να δουλεύει τον κόσμο με τα λεφτά του και να λειτουργεί ως υπάλληλος άλλων κέντρων εξουσίας, ανεύθυνα.

Και νομίζω πως ο καθένας μας οφείλει να σέβεται περισσότερο τον εαυτό του και τη νοημοσύνη του, ειδικά όταν δεν τη σέβονται αυτοί. Έτσι δεν είναι;