Η ποντικομαμή, χριστουγεννιάτικη ιστορία

Έπρεπε να προλάβει να φύγει γρήγορα πριν ανοίξουν όλα. Τα ποδαράκια της κτυπούσαν γρήγορα στον κρύο δρόμο κοντά στο πεζοδρόμιο. Τα καταστήματα ήταν ακόμα κλειστά. Φωτισμένες βιτρίνες έτοιμες για την παραμονή. Έτρεξε στη γωνία, μπήκε στο διπλανό μικρό δρομάκι, κατάφερε με ταχύτητα να πηδήξει μία μικρή λακκούβα, να περάσει απέναντι και να ξαναπηδήξει προς το στεγνό μέρος του δρόμου. Κρατούσε σφιχτά το πολύτιμο φορτίο. Τα αυτοκίνητα άρχισαν να αυξάνονται. Παραμονή Χριστουγέννων. Οι καμπάνες που ακούγονταν μακριά ήταν οι γνωστές, αυτές κοντά στο σπίτι της. Την ξυπνούσαν συχνά, πυκνά, κανονικά και ακανόνιστα…

Συνέχισε με γοργά μικρά βήματα. Στο τέρμα του μικρού δρόμου ήταν το τέρας που συνήθως παραμόνευε. Το είδε. Έτρεξε απαλά. Ξαφνικά πετάχτηκε ψηλά και όταν πια δεν μπορούσε να το αποφύγει, έβαλε όλη τη δύναμη που είχε στους πνεύμονες και τα πόδια της. Το τέρας την είδε, πετάχτηκε, έβγαλε νύχια και έκανε να την αρπάξει. Του γλίστρησε με ταχύτητα. Το τέρας την κυνήγησε και αυτή με τρεις μεγάλες δρασκελιές πετάχτηκε στη λιμνούλα του απέναντι δρόμου. Το τέρας σταμάτησε και αυτή συνέχισε γρήγορα ανακουφισμένη κρατώντας σφικτά το φορτίο.

Το πρώτο φως της μέρας άρχισε να την τρομάζει περισσότερο. Πλησίαζε. Χριστούγεννα, γιορτή μεγάλη. Κρατούσε σφικτά το πολύτιμο φορτίο. Συνέχισε ακόμη λίγο. Οι καμπάνες ακούγονταν δυνατές τώρα. Αισθανόταν και αυτή μέρος του θαύματος. Εκεί κοντά στη φάτνη του δήμου, στο κέντρο της πόλης μπροστά από τον ναό στη μικρή τρύπα στην πέτρινη βάση, βρισκόταν το δικό της θαύμα. Προχώρησε γρήγορα. Τα καταστήματα στολισμένα, γιορτινά και ολόφωτα, αλλά ακόμα κλειστά. Σε λίγο άνοιγαν και θα έμενε κρυμμένη εκεί στην τρύπα μέχρι το επόμενο βράδυ. Κάθε προσπάθεια εξόδου έκρυβε θανάσιμο κίνδυνο.

Εξουθενωμένη μπήκε στην τρυπούλα. Τα μικρά της, την περικύκλωσαν ορμώντας πάνω της. Άφησε κάτω το κρεατάκι που κρατούσε στο στόμα της και προχώρησε στο βάθος…

Την ίδια ώρα που η ποντικομαμή καθόταν ήρεμη πια στη γωνία της, το σκηνικό μεταφερόταν στον επάνω κόσμο. Τα καταστήματα άνοιγαν μαγκωμένα τις πόρτες, οι υπάλληλοι έβαζαν τις μάσκες τους, οι πελάτες έβαζαν τις μάσκες τους. Τα εστιατόρια θα παρέμεναν κλειστά, όπως και οι καφετέριες. Το τέρας των Χριστουγέννων έβγαλε τα νύχια του, άπλωνε το ιικό του φορτίο, μεταλλασσόταν, οι άνθρωποι τρόμαζαν ο ένας για τον άλλο, τα κρούσματα αυξάνονταν. Ξαφνικά ο πλανήτης δεν άνηκε στον άνθρωπο. Το τέρας των Χριστουγέννων του 2020 δεν είχε μορφή. Ήταν πέραν από την ανθρώπινη οπτική.

Και η ποντικομαμή κοιμήθηκε αδιάφορη. Την επόμενη μέρα θα έπρεπε να ξεφύγει ξανά από το δικό της τέρας!