Φωνάζει με φωνήν μεγάλην ο Κύριος. Τυχικέ πάρε τα πόδια του και έλα στο όρος Βουνί της Παναγιάς, ίνα σου είπω δύο κουβέντας. Τελικά κουβέντα στην κουβέντα ο Κύριος του είπε 10. Έτσι κατάλαβε δηλαδή ο Τυχικός, ο οποίος σπούδαζε επί 20 χρόνια Θεολογία και ανατομία ιερών οστών, με αποτέλεσμα να ολοκληρώσει και να καταγράψει έναν ολοκληρωμένο κώδικα ηθικής. Αυτό έγινε πριν καμιά δεκαπενταριά χρόνια ενώ μητροπολίτης Πάφου ήταν ο Θεού Γεώργιος, αλλά ο Τυχικός τσιμουδιά για την επιφοίτηση. Δεν είπε σε κανέναν τίποτα. Σε σημείο που ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος George the First να θεωρεί ότι δεν μιλούσε επειδή ήταν σεμνός, άτε και λίγο παλαβούδιν. Στην Εκκλησία γενικά αν είσαι ιερωμένος και κάνεις λίγο τον παλαβό, λίγο τον αποτραβηγμένο, λίγο τον «εγώ μιλώ με τον Θεό», οι προϊστάμενοί σου σε συμπαθούν, οι δε πιστοί θεωρούν ότι βρήκαν μεσίτη να ζητήσουν χάρες από τον ύψιστο. Τελικά, ο Τυχικός δεν ήταν κανένας αφελής και παλαβιάρης. Έκτιζε κύκλωμα και έναν όσιο μηχανισμό. Μοιράστηκε αρχικά την εμπειρία του με δύο άτομα τα οποία εργάζονταν ως γραμματικοί στη Μητρόπολη. Ούτε αυτοί είπαν τίποτα, παρά μόνον οργανώνονταν με την ευλογία του Παναγάθου. Μόλις εξελέγη ο Τυχικός το κίνημα λογικά άρχισε να μεγαλώνει. Αισθάνθηκε τότε αρκετά δυνατός να κωδικοποιήσει τις εντολές που πήρε από το Βουνί της Παναγιάς και να τις μεταφέρει με εγκυκλίους του στους πιστούς. Πρόκειται για σύγχρονες εντολές που έχουν να κάνουν με τις σημερινές συνθήκες ζωής των πιστών. Έχουν να κάνουν με θέματα δίαιτας, με ταχυφαγία και ταχυμεταφορείς, που εξετάζουν θέματα διαθρησκευτικού διαλόγου, αιρετικών, αλλά βεβαίως και θέματα ηθικής. Τις παραθέτουμε όπως μας τις έστειλε γνωστός ψυχίατρος που βρίσκεται κοντά στον μητροπολίτη.
Οι 10 εντολές
1. Εγώ ειμί ο μητροπολίτης Πάφου. Δεν υπάρχουν άλλοι μητροπολίτες εκτός από μένα, ιδιαίτερα αυτοί που κάνουν παρέα με αιρετικούς καθολικούς και προτεστάντες. Κοίταξέ με μέσα στα μάτια μου τα πελλά που γιαλλουρίζουν, διάβαζε τις εγκυκλίους μου και ακολούθα με.
2. Δεν θα πιστεύεις στα είδωλα άλλων θρησκειών. Μόνο στα δικά μας. Δεν θα προσκυνήσεις ποτέ τον Βούδα, τον Κούδα και τον Μωάμεθ. Δεν θα προσκυνήσεις κάρα, παπούτσι, σκουφάκι, πόδι ή χέρι αγίου που το άγγιξαν αιρετικοί γιατί έχει μολυνθεί. Θα προσκυνάς μόνο τα ορθόδοξα κειμήλια που μας έρχονται από το Άγιον Όρος.
3. Δεν θα βάζεις στο στόμα σου φαΐ που σου προσφέρουν συνήθως μιαροί μαυριδεροί ντελιβεράδες από το Πακιστάν που είναι οπαδοί άλλης θρησκείας. Μπορεί να έχουν βάλει μέσα ουσίες, ακόμα και ακαθαρσίες και σκατά. Πριν φας θα πρέπει να παίρνεις το φαΐ να το μυρίζει και να το ευλογεί ο πνευματικός σου. Αν κρίνει ότι είναι ok να του δίνεις το μισό για να φάει κι αυτός με την παπαδιά του. Και οι παπάδες έχουν στομάχι που γουργουρίζει όταν πεινά.
4. Την Κυριακή δεν πρέπει να δουλεύεις αλλά να δοξάζεις τον Θεό μας και εμένα τον ταπεινό του δούλο Τυχικό που τον εκπροσωπώ στη γη. Να έρχεσαι στην εκκλησία, να περνάς από το παγκάρι και να ρίχνεις τον οβολό σου χωρίς τσιγκουνιές. Αν είσαι χουβαρντάς μπορείς να περάσεις και από τα γραφεία της Μητρόπολης. Παίρνουμε και μαύρα, φτάνει να τα διαβάσει πρώτα ο πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως και να σε εξετάσει ο ψυχολόγος της Μητρόπολής μας ότι είσαι καλά. Ταραμένους δεν θέλουμε στην Εκκλησία μας, μόνον σαλούς, δηλαδή κατά Θεόν αρκόπελλους όπως είμαστε όλοι εμείς.
5. Δεν πρέπει ποτέ να πίνεις αναψυκτικά, δηλαδή κόκα-κόλα, πέψη, μιρίντα, γιούχου, κεοβίτα, πέρκολα και πορτοκαλάδα ΚΕΑΝ. Αν μπαίνεις στον πειρασμό να πιεις, τότε να βγάζεις το ψυγείο από την πρίζα. Ως γνωστό αυτά τα σκευάσματα του διαβόλου δεν πίνονται βραστά.
6. Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου, αλλά και τους πεθαμένους προγόνους σου. Μην δεχτείς ποτέ να ταφούν δίπλα από αλλοδαπούς που δεν είναι χριστιανοί ορθόδοξοι γιατί θα σου κατεβαίνουν στον ύπνο σου και θα διαμαρτύρονται. Προσοχή επιπλέον στα μνημόσυνα! Ποτέ μην τρως κόλλυβα σε πλαστικό ποτηράκι από αυτά που δίνουν έξω από τον ναό. Να τρως με τα χέρια σου και κυρίως να χώνεις καλά τις μεσοδακτυλιές σου μέσα στο δίσκο όταν πας να τα πάρεις. Μην φοβάσαι από μικρόβια. Τα μικρόβια όταν ευλογηθούν ενισχύουν το ανοσοποιητικό σου σύστημα.
7. Ου μοιχεύσεις, αλλά και αυτό δεν είναι αρκετό. Απαγορεύεται γενικώς το σεξ και το λάδι κάθε Τετάρτη και Παρασκευή. Απαγορεύεται επίσης το σαρανταήμερον προ των Χριστουγέννων και το πενηνταήμερο προ του Πάσχα. Κατ' επέκταση απαγορεύεται όλες αυτές τις μέρες η αμαρτωλή φράση «βάλε λάδι κι έλα βράδυ». Ειρήσθω εν παρόδω τα νήπια που θα γεννιούνται σε απαγορευμένες περιόδους δεν θα βαφτίζονται, ενώ οι σεξομανείς γενικά δεν θα μπορέσουν να εισέλθουν στη βασιλεία του ουρανού.
8. Ου παντρευτείς καθολικό ή καθολικιά, αν δεν βαπτισθεί πρώτα. Θα πρέπει όλοι αυτοί οι αιρετικοί πριν μπουν στο κρεβάτι σου και αρχίσουν τα μάτσα μούτσου και τα φίκι-φίκι να περάσουν από κατήχηση και να κοινωνήσουν των αχράντων μυστηρίων. Μετά από τη βάφτιση δικαιούσαι να έρθεις σε γάμου κοινωνία μέχρι εξαντλήσεως.
9. Μην παίζεις και μην αμαρτάνεις με το σώμα σου. Πρέπει να είσαι καθαρός και να αποφεύγεις να μπαίνεις στον πειρασμό του σατανά. Όταν κάνεις μπάνιο πρέπει να φοράς σεντόνι για να μην βλέπεις το σώμα σου. 'Όταν πηγαίνεις στην τουαλέτα να ξαλαφρώσεις δεν πρέπει να αγγίζεις όργανα ή άλλα αιχμηρά αντικείμενα.
10. Πίστευε μόνο σε αυτά που σου λέει η Εκκλησία μας. Η επιστήμη είναι εργαλείο του σατανά, τα εμβόλια τα εφηύρε ο αντίχριστος, οι γιατροί θέλουν να σου φάνε τα λεφτά. Να πίνεις κάθε πρωί αγιασμό, να τρως ευλογημένο άρτο της Εκκλησίας και να τρίβεσαι με άγιο μύρο που παρασκευάζει ο πατέρας Νεκτάριος στη Μονή Οσίου Αββακούμ.
Αυτά μετά πολλών ευχών και εν Κυρίω Αγάπης
Ο σαλός διά Χριστόν
Πάφου Τυχικός
* Οι σαλοί είναι συνήθως μοναχοί που κατεβαίνουν στον «κόσμο», μέσα στις πόλεις, στη «χριστιανική» κοινωνία, και κάνουν πράξεις παράλογες, ανόητες, πράξεις τρελού, οι οποίες όμως έχουν πάντοτε ένα βαθύτερο περιεχόμενο, αποβλέπουν πάντοτε στην αποκάλυψη της πραγματικότητας και αλήθειας που κρύβεται πίσω από τα προσχήματα του κόσμου τούτου... Οι διά Χριστόν σαλοί δεν επιλέγουν ως μορφή άσκησης αυτή τη σαλότητα, αλλά επιλέγονται από τον Θεό για κάτι τέτοιο. Το κάνουν «άθελά» τους. (Χρήστος Γιανναράς, Η ελευθερία του ήθους, Εκδόσεις Ίκαρος, 2002).
