Μια διακαναλική πριν πάει στη Γενεύη και μετά από τόσα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος ήταν το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης. Και έκανε αυτό ακριβώς: Το λιγότερο. Χωρίς να δώσει συγκεκριμένες απαντήσεις και αφημένος σε γενικόλογα, επέτεινε μια κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το τελευταίο διάστημα. Από το γεγονός πως η μοναδική είδηση που βγήκε από τη διακαναλική ήταν μια εξαγγελία του ιδίου μετά από πιέσεις του ΑΚΕΛ δείχνει πως ο Πρόεδρος δεν πήγε στη διακαναλική για να δώσει απαντήσεις, αλλά για να ικανοποιήσει τους ψηφοφόρους του. Και δυστυχώς, επικοινωνιακά απέτυχε άλλη μια φορά. Και δυστυχώς και δημοσιογραφικά ήταν μια μεγάλη ήττα για τα κανάλια που τον είχαν απέναντί του, αφού ο τίτλος βγήκε από το διάγγελμα, όχι από τις ερωτήσεις.
Για να μην μιλήσουμε για το γεγονός πως η διακαναλική έγινε άλλη μια φορά χωρίς την παρουσία δημοσιογράφων από άλλα Μέσα. Ο Πρόεδρος ή το επιτελείο του φοβήθηκαν να έρθουν τετ-α-τετ με τους δημοσιογράφους από ιστοσελίδες και έντυπα Μέσα που του ασκούν κριτική με τη δικαιολογία πως είναι… πολλοί. Ας μην πάμε μακριά. Στην Ελλάδα, ο Πρωθυπουργός έχει ένα άτυπο State of the Union κάθε χρόνο στη ΔΕΘ. Και εκεί δίνει απαντήσεις ενώπιον όλων των δημοσιογράφων. Προφανώς και όταν έχεις πέραν του ενός δημοσιογράφου, δεν έχεις το σωστό πλαίσιο για μια συνέντευξη που θες προσωπικά να λάβεις κάποιες απαντήσεις. Δηλαδή, ως μονάδες οι δημοσιογράφοι που κλήθηκαν στη διακαναλική ενδεχομένως να ήταν πιο επιθετικοί ή τουλάχιστον πιο ουσιαστικοί με έναν τετ-α-τετ διάλογο. Φυσικά, ο Πρόεδρος επέλεξε ένα μοντέλο πρεταπορτέ που τον βόλεψε, βλέποντας και τις δημοσκοπήσεις. Πώς να δώσει απαντήσεις για τη δική του σύνταξη; Το ταμείο της Πρώτης Κυρίας;
Εκεί που απέτυχε και απογοήτευσε περισσότερο απ’ όλα ο Πρόεδρος είναι πως δεν έχει αντιληφθεί πως οι γενικολογίες μπορούσαν να πιάσουν τόπο όταν είσαι ο μοναδικός υποψήφιος (χωρίς ουσιαστικό αντίπαλο), αλλά όχι όμως όταν είσαι Πρόεδρος που έχεις στην πλάτη σου δύο χρόνια διακυβέρνησης. Κι αυτό ήταν το μεγάλο λάθος και φαίνεται πως οι επικοινωνιολόγοι του έπαθαν… Φούλης που όταν ήταν υποψήφιος έκαναν το παν για να μπορέσει να εκτεθεί και να μην είναι στα μάτια του κόσμου εκείνος ο πολιτικός που πείθει, αλλά ένας γραφικός που θέλει πάση θυσία να είναι ο επόμενος Πρόεδρος. Έτσι μοιάζει να έγινε και εδώ. Έπεσαν στη λούμπα και αρκέστηκαν στις γενικολογίες κάνοντας άλλο ένα 10λεπτο διάγγελμα χωρίς τους υπουργούς του να τον χειροκροτούν. Και το χειρότερο; Εκτέθηκε με ένα εγωκεντρισμό (έλυσα το μεταναστευτικό), με αποτέλεσμα να μην φαίνονται οι πολιτικές ενός συνόλου, μιας ομάδας που ελέγχει, αλλά ενός ανθρώπου που λύνει και δένει μόνος του και χωρίς να έχει στόχο εκείνον που τον ψήφισε. Και δυστυχώς γι' αυτόν τα δεδομένα είναι διαφορετικά και υπάρχουν πολλοί αντίπαλοί του. Εκτός και αν θεωρεί πως οι συγκυρίες (διάσπαση αντιπάλων) θα τον ευνοήσουν για επανεκλογή. Αλλά είναι καιρός να τα αφήνουμε όλα στην τύχη;
