Γράφει ο Γιαννάκης Ηρακλέους
• «Την πόρτα εξόδου στη μέχρι πρότινος δικαστή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, Ντόρια Βαρωσιώτου, έδειξε το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο. Η κυρία Βαρωσιώτου έγινε γνωστή μετά που αποφάνθηκε ότι ο θάνατος του Θανάση Νικολάου επήλθε έπειτα από στραγγαλισμό και όχι αυτοκτονία». Καμία έκπληξη! Τα έβαλε με το σύστημα και τους χάλασε τη μανέστρα… Ζυγίστηκε, μετρήθηκε και βρέθηκε… ανάρμοστη! Θα το ξαναγράψω: Σ’ αυτόν τον τόπο, παπάρια διαθέτουν οι γυναίκες και οι ομοφυλόφιλοι…
• Κάρλα Βολτολίνα. Το όνομά της πιθανότατα να μην σας λέει τίποτα. Ακόμα και στη χώρα της δεν τη γνώριζαν, ούτε και ήθελε να τη γνωρίζουν. Γεννήθηκε στο Τορίνο το 1921. Το 1943 εντάσσεται στο κίνημα των παρτιζάνων. Συνελήφθη από τα SS κατά τη διάρκεια μιας επιχείρησης και δραπέτευσε χάρη στη βοήθεια ενός γιατρού. Μετά την απελευθέρωση της Ρώμης, μετατίθεται στον ακόμη κατεχόμενο ιταλικό βορρά, όπου γνωρίζεται με τον Σάντρο Περτίνι-εκπρόσωπο της Εθνικής Επιτροπής Απελευθέρωσης και ο οποίος είχε φυλακιστεί από το φασιστικό καθεστώς. Το 1946 παντρεύτηκαν με πολιτικό γάμο και εγκαταστάθηκαν στη Ρώμη, με τη Βολτολίνα να αρχίζει το δημοσιογραφικό της έργο το οποίο επικεντρώθηκε σε έρευνες και κοινοβουλευτικές εκθέσεις. Μια από τις έρευνές της, που αφορούσε την πορνεία στην Ιταλία, οδήγησε στη συγγραφή του βιβλίου της «Γράμματα από τα κλειστά σπίτια», το οποίο συνέβαλε στο κλείσιμο των οίκων ανοχής. Όταν ο Περτίνι εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής το 1968, διέκοψε τη δημοσιογραφική της καριέρα, καθώς θεωρούσε πως δεν θα ήταν πλέον ηθικό εκ μέρους της να συντάσσει κοινοβουλευτικές εκθέσεις δεδομένου του νέου ρόλου του συζύγου της. Όταν ο σύζυγός της εκλέγεται στην Προεδρία της Δημοκρατίας το 1978, συνεχίζει να διαμένει στο διαμέρισμά της, κοντά στη Φοντάνα ντι Τρέβι, αρνούμενη ακόμη και την προεδρία του Ιταλικού Ερυθρού Σταυρού, λέγοντας «δεν νομίζω πως θα ήταν σωστό να συγχέεται το πρόσωπό μου με αυτό του Προέδρου. Οι Ιταλοί είναι τον Σάντρο που εξέλεξαν, όχι εμένα. Εγώ, δεν έχω καμία σχέση με αυτό. Έτσι, ζω προσπαθώντας να περνώ απαρατήρητη, χωρίς να προβάλλομαι ως σύζυγος του Προέδρου της Δημοκρατίας. Είμαι η δρ Βολτολίνα και αυτό αρκεί». Στα 51 της, επαναρχίζει τις πανεπιστημιακές σπουδές της που είχε διακόψει λόγω του πολέμου. Έλαβε υψηλές τιμητικές διακρίσεις στις πολιτικές επιστήμες από το Istituto «Cesare Alfieri» της Φλωρεντίας, με μια διατριβή για τα σπίτια για ηλικιωμένους. Πέντε χρόνια αργότερα, παίρνει το δεύτερο πτυχίο της από το Πανεπιστήμιο του Τορίνο, στις Κοινωνικές Επιστήμες με εξειδίκευση στην Ψυχολογία, έχοντας ερευνήσει τις συνθήκες των εργαζομένων σε εργοστάσια. Εργάστηκε στην Υπηρεσία Φαρμακοεξάρτησης και Αλκοολισμού της Πολυκλινικής Gemelli της Ρώμης, καθώς και στο νοσοκομείο Santa Maria Nuova της Φλωρεντίας -το παλαιότερο νοσοκομείο στον κόσμο που εξακολουθεί να λειτουργεί σήμερα. Υπηρέτησε επίσης ως εθελόντρια ψυχοθεραπεύτρια στο Πράτο της Τοσκάνης, που το 1999 την τίμησε με το χρυσό κλειδί της πόλης. Το 2002 ίδρυσε στη Φλωρεντία το Ίδρυμα «Σάντρο Περτίνι». Μόνο μετά τον θάνατο του συζύγου της το 1990, αποφασίζει να ονομάζεται Κάρλα Περτίνι, κάτι που προηγουμένως αρνείτο, προτιμώντας να χρησιμοποιεί το πατρικό της όνομα. Το 2003, δώρισε το αυτοκίνητο του συζύγου της -ένα Fiat 500 του 1962- στο Μουσείο Αυτοκινήτου του Τορίνο. Πέθανε το 2005. Η τελευταία της επιθυμία ήταν να αποτεφρωθεί και η τέφρα της θάφτηκε δίπλα στον τάφο του Περτίνι. Πώς και τη θυμήθηκα; Διάβασα την περασμένη βδομάδα την είδηση ότι η Πρώτη Κυρία Φιλίππα Καρσερά Χριστοδουλίδη τέλεσε τα εγκαίνια μιας…πέργολας στην Κυπερούντα, εκτελούσε δηλαδή χρέη… κορδελεύουσας της Δημοκρατίας, προφανώς επειδή ο Πρόεδρος κάπου στο εξωτερικό θα εθκιανεύκετουν με τ’ αεροπλανούιν. Σκέφτηκα λοιπόν να αντιπαραθέσω την απλότητα με το άππωμα, τη σεμνότητα με την έπαρση, το ήθος με το κιτς…Παρεμπιπτόντως, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες της στήλης, ο Πρόεδρος δεσμεύτηκε να επισκεφθεί αυτοπροσώπως την κοινότητα με την πρώτη ευκαιρία, ώστε να τελέσει τα εγκαίνια του…πογιατίσματος της πέργολας!
