Σημαντική και σαφώς προς την ορθή κατεύθυνση η άμεση αντίδραση της εκτελεστικής εξουσίας να ενδιατρίψει με όλες τις δυνάμεις της στην αναζήτηση οικονομικών λύσεων για τους δυσπραγούντες συμπολίτες μας, οι οποίοι έχασαν ό,τι είχαν και δεν είχαν στη μεγάλη πυρκαγιά της ορεινής Λεμεσού. Αυτή η αντίδραση θα πρέπει να πιστωθεί στον Πρόεδρο και τους συνεργάτες του. Ουδείς είναι σε θέση, είτε να υποτιμήσει, είτε να μειώσει την τεράστια και ίσως πρωτοφανή προσπάθεια οικονομικής στήριξης των πληγέντων.
Ωστόσο, θα πρέπει να σημειωθεί πως η αρχική σπουδή του Προέδρου της Δημοκρατίας με βάση το περιεχόμενο του διαγγέλματός του να κάνει αναφορές για εφ’ όλης αποζημιώσεις, μάλλον δεν βρίσκει την αντανάκλασή της σε όσα σε οικονομικό επίπεδο αποφασίστηκαν από το Υπουργικό Συμβούλιο. Είναι προφανές πως η τελική απόφαση του Σώματος έχει ευκρινείς διαφοροποιήσεις από τη λογική ότι όλοι και για όλα θα αποζημιωθούν πλήρως. Στην ουσία κάτι τέτοιο δεν θα γίνει με βάση τις εξαγγελίες του Υπουργικού Συμβουλίου. Εκπίπτουν, εν ολίγοις, με θόρυβο οι προεδρικές εξαγγελίες, με το Υπουργικό να «διορθώνει» επί της ουσίας το διάγγελμα του Προέδρου, μερικά μόνο εικοσιτετράωρα αργότερα. Αποφάσεις διορθωτικού χαρακτήρα σε σχέση με τις οικονομικές αποζημιώσεις, αλλά και για το ποιοι και ποια ποσά δικαιούνται. Αποφάσεις με πολλές υποσημειώσεις και αστερίσκους.
Υφίσταται επομένως ένα σοβαρό ζήτημα το οποίο η κυβέρνηση θα το βρει ενώπιόν της. Η αντίφαση των λόγων με τα έργα. Των υποσχέσεων και των πραγματικών δυνατοτήτων του κράτους. Η εκφορά των προεδρικών υποσχέσεων στο επικοινωνιακό σόου της περασμένης Κυριακής βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τη ρεαλιστική αποτίμηση των δυνατοτήτων του κράτους για τις αποζημιώσεις.
Ακόμη και αν δεχθούμε ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έθετε ως κυρίαρχο το ζήτημα της επικοινωνιακής διαχείρισης της κρίσης αλλά είχε την έγνοια να καθησυχάσει με τον λόγο του τους πληγέντες συμπολίτες μας, δεν αλλάζει η ουσία της ασυνέπειας των υποσχέσεων της Κυριακής σε σύγκριση με τις εξαγγελίες της Τετάρτης.
Η οικονομική στήριξη των πληγέντων είναι μόνο η μια όψη του νομίσματος. Η άλλη όψη αφορά την αναζήτηση των αιτιών της καταστροφής. Μια διαδικασία η οποία δεν μπορεί να επιτελεσθεί διά της πεπατημένης. Δεν είναι δυνατόν να εντέλλονται τα εμπλεκόμενα τμήματα των διαφόρων υπουργείων να αναζητήσουν και να εντοπίσουν τις αιτίες της τραγωδίας. Οι αναμεμειγμένες υπηρεσίες είναι παντελώς αδύνατο να αποτυπώσουν αντικειμενικά τη διαχείριση στο πεδίο της κρίσης, αλλά και τις ευρύτερες παραλείψεις των αρμόδιων υπουργείων. Οι μαρτυρίες για αστοχίες στο υπηρεσιακό κομμάτι πληθαίνουν, δημιουργούν ένα καθεστώς που εντείνει την καχυποψία της κοινής γνώμης στην αναζήτηση των πραγματικών δεδομένων που οδήγησαν στην καταστροφή. Αυτή τη διάσταση η εκτελεστική εξουσία δεν θα πρέπει να την αγνοήσει. Έχει καθήκον να τη λάβει σοβαρά υπόψη της.
