Τη σφραγίδα του Κυριάκου Μητσοτάκη έφερε το φετινό ετήσιο μνημόσυνο του Γλαύκου Κληρίδη. Με την παρουσία και τον επιμνημόσυνο λόγο του, ο Έλληνας Πρωθυπουργός ανέδειξε πως ο σπουδαίος πολιτικός αρχηγός, Πρόεδρος και ιδρυτής του Δημοκρατικού Συναγερμού διαμόρφωσε τη σύγχρονη Κύπρο και άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά του στη μετέπειτα πορεία της.
Η παρουσία του συμβόλιζε και τη διαχρονική πολιτική της άρρηκτης σχέσης Κύπρου-Ελλάδας που έκτισε με συνέπεια ο Γλαύκος Κληρίδης. Μια σχέση που σφυρηλατήθηκε μέσα από κοινούς αγώνες, κοινή άμυνα, κοινή στρατηγική και κοινή ευρωπαϊκή πορεία που απέδωσε καρπούς, με κορυφαίο επίτευγμα την ένταξη της Κύπρου στην ενωμένη Ευρώπη.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μνημονεύοντας τον Γλαύκο Κληρίδη αναφέρθηκε στα πιο κρίσιμα και κομβικά σημεία της σύγχρονης κυπριακής ιστορίας: «Όταν το 1974 η Κύπρος αναμετρήθηκε με τη μεγαλύτερη δοκιμασία της, ο Γλαύκος ήταν παρών για να αναλάβει την ευθύνη και να σηκώσει το βαρύ φορτίο», είπε χαρακτηριστικά. Και θύμισε πώς και στη συνέχεια, «όταν κλήθηκε να εξηγήσει γιατί έναντι της διχοτόμησης που επιδίωκε η Τουρκία προτιμότερη ήταν η επανένωση μέσω της ομοσπονδίας», επέλεξε τον δύσκολο αλλά ρεαλιστικό δρόμο. «Επειδή, όταν άλλοι επιδίωκαν τα χειροκροτήματα, εκείνος αναζητούσε τις λύσεις».
O Γλαύκος Κληρίδης θα παραμείνει στη συνείδησή μας όλων ως ένας ξεχωριστός, εμπνευσμένος ηγέτης. Οι εποχές φυσικά αλλάζουν, οι κοινωνίες μεταβάλλονται κι εμείς μαζί τους. Όμως ο καθένας και η καθεμία από εμάς που είχαμε την τύχη να τον γνωρίσουμε και να διδαχθούμε από τις πολιτικές του, να μελετήσουμε την πορεία και τις αρχές του οφείλουμε να είμαστε συνεχιστές και θεματοφύλακες των όσων μας δίδαξε.
Έχουμε την ευθύνη να πορευθούμε ενωμένοι στα βήματά του, με την ίδια τόλμη, με την ίδια αποφασιστικότητα, για να ανοίξουμε νέους δρόμους και νέες μεγάλες προοπτικές για τον τόπο μας. Στον δρόμο της ευθύνης και της φιλοπατρίας, που χάραξε ο Γλαύκος Κληρίδης, είναι που συνεχίζουμε. Στον δρόμο που επιβάλλει η αλήθεια και το καθήκον απέναντι στην πατρίδα και στους πολίτες της. Να επιλέγουμε το ωφέλιμο και όχι το πρόσκαιρα αρεστό.
Εξάλλου, ο Δημοκρατικός Συναγερμός δεν έμεινε ποτέ απαθής, άβουλος ή στατικός μπροστά στα προβλήματα, στις κρίσεις και στα αδιέξοδα. Έδινε πάντοτε τις μάχες του και αναλάμβανε τις ευθύνες του ακόμη κι όταν η έκβαση δεν ήταν η αναμενόμενη. Αυτή η διαρκής προσπάθεια είναι που κράτησε την παράταξη του Γλαύκου Κληρίδη μεγάλη και δυνατή, αφήνοντας κάθε φορά που αναλάμβανε τη διακυβέρνηση ουσιαστικό πολιτικό έργο και αποτέλεσμα.
Όπως τόνισε και ο Έλληνας Πρωθυπουργός στην ομιλία του: «Η εμπειρία του Κληρίδη και το απόσταγμα των τελευταίων δεκαετιών μάς διδάσκουν ότι η καθήλωση μπορεί να συνεπάγεται οπισθοχώρηση». Η Κύπρος δεν αντέχει άλλη στασιμότητα. Χρειάζεται τομές, μεταρρυθμίσεις και αποφάσεις που δεν θα μείνουν στη μέση ούτε θα καταλήξουν σε πενιχρά και ανούσια αποτελέσματα. Η χώρα δεν μπορεί να συνεχίσει να κυβερνάται με την αναζήτηση του «ελάχιστου κοινού παρονομαστή» αλλά με ευθύνη, τόλμη και διεκδίκηση.
Η κληρονομιά του Γλαύκου Κληρίδη ήταν να μας μαθαίνει να διαχειριζόμαστε με αυτοπεποίθηση τις προκλήσεις του μέλλοντος, αξιολογώντας καθετί μέσα από το φίλτρο του εθνικού και συλλογικού συμφέροντος. Ήθελε μια Κύπρο σύγχρονη, ευρωπαϊκή, ελεύθερη και ενωμένη, που να πρωταγωνιστεί στη διεκδίκηση του μέλλοντός της. Κι αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο δίδαγμα του Γλαύκου Κληρίδη. Να κοιτάζουμε πού θέλουμε να είναι η χώρα μας σε δέκα ή είκοσι χρόνια από σήμερα και να διεκδικούμε για αυτή με τρόπο οραματικό και υπεύθυνο. Αυτή την κληρονομιά είναι που οφείλουμε να ακολουθήσουμε στον Δημοκρατικό Συναγερμό.
*Αναπλ. εκπρ. Τύπου ΔΗΣΥ
