Του Σάββα Ζαννούπα *
Τον κ. Κώστα Κληρίδη δεν τον γνωρίζω προσωπικά. Τον γνωρίζω μόνο μέσα από τις αποφάσεις του την περίοδο που ήταν στο Ανώτατο Δικαστήριο.
Μετά την εκλογή του, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης το διόρισε Γενικό Εισαγγελέα. Με αφορμή τα πρόσφατα δημοσιεύματα στον τύπο, θα πρέπει να δούμε τη μεγάλη εικόνα και όχι να απομονώσουμε τον κ. Κληρίδη και τις ενέργειες του. Απλά ερωτήματα με εξίσου απλές απαντήσεις. Γνώριζε ο Πρόεδρος όταν διόριζε τον Κώστα Κληρίδη για τις εξουσίες που παρέχει το Σύνταγμα στο Γενικό Εισαγγελέα; Φυσικά. Οι ενέργειες του κ. Κληρίδη για τις οποίες γίνεται λόγος τις τελευταίες ημέρες βρίσκονται εκτός των εξουσιών που του δίνει το Σύνταγμα; Όχι βέβαια. Και κάτι πιο διαχρονικό. Τι έπραξε ο νυν Γενικός Εισαγγελέας το οποίο διέφερε από τους προκατόχους του; Τίποτα. Τότε προς τι όλη αυτή η αντίδραση για ¨φάγωμα¨ του κ. Κληρίδη;
Η απάντηση για όλο αυτό το σκηνικό βρίσκεται φυσικά στο D.N.A. του μέσου Κύπριου. Γιατί ο κ. Πολυβίου και ο κάθε Πολυβίου να πάρει αναστολή της ποινικής δίωξης και να μην πληρώσει το πρόστιμο και να πληρώσει αυτός (ο μέσος Κύπριος); Γιατί ο μέσος πολίτης έχει μάθει ότι μπορεί να παραβιάζει τους νόμους και κανονισμούς που ψηφίζουν αυτοί τους οποίους ο ίδιος εκλέγει, αλλά την ίδια στιγμή, σε περίπτωση που τον πιάσουν έχει φροντίσει να υπάρχει και ο ανάλογος «μηχανισμός» για να μπορεί να ξεφεύγει από την τσιμπίδα του νόμου. Γιατί αυτό είναι τέλει το παράπονο του. Όχι γιατί παρανόμησε. Αλλά γιατί δεν είχε φανεί και αυτός αρκετά έξυπνος έτσι ώστε να ΜΗΝ αντιμετωπίσει τις συνέπειες του νόμου.
Αλήθεια, ποιος από όλους αυτούς οι οποίοι διαμαρτύρονται, όταν το δικό τους παιδί, συγγενής ή φίλος αναζητώντας π.χ. εργασία ΔΕΝ θεώρησε ορθό να επικοινωνήσει με το φίλο υπουργό, βουλευτή, διευθυντή υπουργείου κτλ για να μπορέσει να χώσει το συγγενή του στο μισθολόγιο του κράτους τη στιγμή που ο ίδιος αναγνώριζε ότι ο δικός του άνθρωπος δεν είχε ούτε τις ικανότητες αλλά ούτε και τα προσόντα για να πάρει τη θέση; Ποιος από όλους αυτούς οι οποίοι διαμαρτύρονται ΔΕΝ αναζήτησε 1 γνωστό αστυνομικό για να του σβήσει 1 ¨λαπόρτο¨; Ποιος από όλους αυτούς όταν αντιμετώπισε 1 πρόβλημα υγείας ΔΕΝ θεώρησε ορθό να επικοινωνήσει με το φίλο υπουργό, βουλευτή, γιατρό κτλ για να τον βάλει ¨μπροστά¨ θεωρώντας τους υπόλοιπους με τα ίδια προβλήματα, περίπου βλάκες γιατί δεν είχαν τη δική του «εξυπνάδα»; Και πόσοι από αυτούς οι οποίοι διαμαρτύρονται δεν εξύμνησαν στο τέλος, το δικό τους ¨μέσο¨ για τη βοήθεια που τους παρείχε, αναδεικνύοντας το ρουσφέτι και τη διαπλοκή ως το μέσο για την επιβίωση στην Κυπριακή κοινωνία;
Ο κ. Πολυβίου, ο άνθρωπος ο οποίος το 2011 κατακεραύνωνε το σύστημα αυτό με το «πόρισμα Πολυβίου», δεν είχε το παραμικρό πρόβλημα να ζητήσει τη βοήθεια του συστήματος αυτού, ξεφεύγοντας κι αυτός από τη τσιμπίδα του Νόμου. Διότι προφανώς τώρα ήταν κατά την κυπριακή, «της παπαθκιάς τα ξύλα» κ. Πολυβίου.
Ο δε κ. Κληρίδης, επαναλαμβάνω, δεν έπραξε τίποτε διαφορετικό από τους προκατόχους του. Ας δούμε όμως λίγο τι λέει το Άρθρο 113.2 του Συντάγματος βάσει του οποίου ο κ. Κληρίδης άσκησε τις εξουσίες του και ανέστειλε τις ποινικές διώξεις εναντίον του κ. Πολυβίου. Το παραθέτω αυτούσιο:
«Ο γενικός εισαγγελεύς της Δημοκρατίας έχει εξουσίαν κατά την κρίσιν αυτού προς το δημόσιον συμφέρον να κινεί, διεξάγει, επιλαμβάνηται και συνεχίζει ή διακόπτει οιανδήποτε διαδικασίαν ή διατάσσει δίωξιν καθ’ οιουδήποτε προσώπου εν τη Δημοκρατία δι’ οιονδήποτε αδίκημα. Η τοιαύτη εξουσία δύναται να ασκείται υπό του γενικού εισαγγελέως της Δημοκρατίας είτε αυτοπροσώπως είτε δι’ υπαλλήλων υπαγομένων εις αυτόν ενεργούντων υπό και συμφώνως προς τας οδηγίας αυτού.»
Ανάλογες εξουσίες δίνονται και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας βάσει του Άρθρου 53 του Συντάγματος και ειδικά βάσει του Άρθρου 53.4. Παραθέτω αυτούσιο το Άρθρο 53:
«ΑΡΘΡΟΝ 53
53.- 1. Ο Πρόεδρος ή ο Αντιπρόεδρος της Δημοκρατίας έχουσι το δικαίωμα απονομής χάριτος εις άτομα καταδικασθέντα εις θάνατον και ανήκοντα εις την κοινότητα εκατέρου αυτών.
- Οσάκις το βλαβέν πρόσωπον και ο καταδικασθείς είναι μέλη διαφόρων κοινοτήτων η χάρις απονέμεται εκ συμφώνου υπό τε του Προέδρου και του Αντιπροέδρου της Δημοκρατίας, εν περιπτώσει δε διαφωνίας αυτών, υπερισχύει η επιεικεστέρα γνώμη.
- Διά της απονομής χάριτος κατ’ εφαρμογήν της πρώτης ή της δευτέρας παραγράφου του παρόντος άρθρου η ποινή του θανάτου μετατρέπεται εις ποινήν ισοβίων δεσμών.
- Ο Πρόεδρος και ο Αντιπρόεδρος της Δημοκρατίας μειώνουσιν, αναστέλλουσιν ή μετατρέπουσιν οιανδήποτε ποινήν επιβληθείσαν υπό οιουδήποτε δικαστηρίου εν τη Δημοκρατία κατόπιν συμφώνου γνώμης του γενικού εισαγγελέως της Δημοκρατίας και του βοηθού γενικού εισαγγελέως της Δημοκρατίας.»
Οι εξουσίες που παρέχονται τόσο στο Γενικό Εισαγγελέα δυνάμει του Άρθρου 113.2 του Συντάγματος, όσο και αυτές του Προέδρου της Δημοκρατίας δυνάμει του Άρθρου 53.4. του Συντάγματος ασκούνται ΧΩΡΙΣ είτε ο Γενικός Εισαγγελέας είτε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να έχουν την υποχρέωση να δώσουν την παραμικρή εξήγηση στον οποιονδήποτε και ειδικά στον Κυπριακό λαό, εμάς δηλαδή - τους μαλάκες, για την απόφαση τους αυτή. Με λίγα λόγια τόσο ο Πρόεδρος όσο και ο Γενικός Εισαγγελέας έχουν την εξουσία να χαριστούν στον οποιονδήποτε χωρίς να έχουν την υποχρέωση να μας δικαιολογήσουν για το έκαναν. Αποτέλεσμα αυτού: Να ανοίγει το παράθυρο στον οποιονδήποτε, με τις ανάλογες διασυνδέσεις, φιλίες, συμφέροντα κτλ να ξεφεύγει από τη τσιμπίδα του Νόμου συντηρώντας αυτό το κράτος του ρουσβετιού και της κουμπαροκρατίας.
Η σκέψη του Προέδρου για διορισμό Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα δεν μπορεί να αλλάξει επί της ουσίας τίποτε. Η ουσία της υπόθεσης είναι να γίνει τροποποίηση των Άρθρων 113.2 και 53.4 του Συντάγματος έτσι ώστε να υπάρξει επιτέλους έλεγχος επί των αποφάσεων του Προέδρου και του Γενικού Εισαγγελέα. Όχι τίποτε άλλο, αλλά σε 1 κράτος δικαίου, να μπορεί ο πολίτης να γνωρίζει τους λόγους για τους οποίους Πρόεδρος και Γενικός Εισαγγελέας χαρίστηκαν στον οποιονδήποτε.
Μέχρι την ημέρα όμως αυτή, Πρόεδρος και Γενικός Εισαγγελέας θα συνεχίζουν ανεξέλεγκτα να χαρίζονται στον οποιονδήποτε συντηρώντας 1 κράτος και μια κοινωνία που βασίζεται, λειτουργεί και δημιουργεί με βάση το ρουσβέτι. Ένα κράτος, του οποίου οι δημιουργοί του (εμείς δηλαδή) έμαθαν να διαμαρτύρονται όταν το δικό τους ¨μέσο¨ αποδεικνύεται μικρότερο από κάποιων άλλων. ΜΟΝΟΝ ΤΟΤΕ. Αυτοί είμαστε. ΔΥΣΤΥΧΩΣ.
* Δικηγόρος
