Έχουν περάσει δύο βδομάδες από τότε που οι επιπτώσεις της κακοκαιρίας Daniel στην Ελλάδα και στη Λιβύη με είχαν βάλει στη διαδικασία να αναζητήσω τις αντοχές της Κύπρου, στην περίπτωση που ένα καιρικό φαινόμενο της ίδια έντασης πλήξει το νησί μας. Έκτοτε, η Θεσσαλία και άλλες πληγείσες περιοχές της Ελλάδας έχουν αρχίσει να ξεπερνούν τη μεγάλη καταστροφή που βρήκε τους κατοίκους τους, οι οποίοι επιστρέφουν, ενώ έχει αποκατασταθεί η κυκλοφορία και το πόσιμο νερό. Ωστόσο, ένα νέο καιρικό φαινόμενο, το οποίο, σύμφωνα με την πρόγνωση του καιρού, θα δώσει μεγάλες ποσότητες βροχής και θα επηρεάσει περιοχές οι οποίες είναι ήδη κορεσμένες, έχει σημάνει συναγερμό στις αρχές της Ελλάδας. Το γεγονός, όμως, ότι δεν φαίνεται να επηρεάζει και την Κύπρο, δεν πρέπει να μας αφήσει να εφησυχάσουμε.
Μέσα από το δικό μου ρεπορτάζ, αυτό που βγαίνει είναι το ότι, από πλευράς υποδομών, δεν μπορεί η Κύπρος να αντέξει ένα τόσο έντονο καιρικό φαινόμενο. Πέρα, όμως, από τα ερωτήματα τα οποία απαντώνται μέσα από το κείμενο, είναι και κάποια άλλα που θα πρέπει να αρχίσουν να μας απασχολούν στο αμέσως επόμενο διάστημα, από τη στιγμή που το νησί μας βρίσκεται στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου η οποία θεωρείται hotspot της κλιματικής κρίσης. Ένα από αυτά είναι το εξής: έχουμε ως χώρα διενεργήσει οποιαδήποτε μελέτη για ενδεχόμενη άνοδο της στάθμης της θάλασσας; Εκ πρώτης όψεως, φαίνεται πως δεν το έχουμε κάνει ακόμα, παρά το γεγονός ότι έχουν ετοιμαστεί χάρτες για τον κίνδυνο πλημμύρας. Ταυτόχρονα, παρατηρούμε ότι διάφορες «αναπτύξεις» για τουριστική χρήση κτίζονται πάνω στο… κύμα.
Φυσικά, δεν είναι μόνο αυτά που βλέπουμε να ξεφυτρώνουν σε σημεία πολύ κοντά στη θάλασσα, αλλά και αυτά που διαχρονικά κτίζονταν πάνω σε αργάκια και πολύ κοντά σε κοίτες ποταμών, καθώς και σε λίμνες. Μέσα από το ρεπορτάζ διαπιστώθηκε ότι απουσιάζει ένα διαχειριστικό σχέδιο των ποταμών σε σχέση με τη χρήση γης για δημιουργία πολεοδομικών ζωνών. Οι συνέπειες αυτής της απουσίας, δεν θα είναι μόνο οι υλικές ζημιές που θα υποστούν οι άνθρωποι, οι οποίοι έχουν -ή θα έχουν- κτίσει τα σπίτια τους σε αυτές τις περιοχές, αλλά και η επιβάρυνση την οποία θα έχει το κράτος, το οποίο θα κληθεί να καταβάλει αποζημιώσεις ή/και άλλου είδους στήριξη στους πληγέντες. Ως εκ τούτου, αυτό που χρειάζεται είναι η δημιουργία ενός τέτοιου διαχειριστικού σχεδίου, σε βάθος δεκαετιών, ώστε να μπορούμε να προβλέψουμε πιθανές μελλοντικές καταστροφές και απώλειες, αλλά και την επιπλέον επιβάρυνση των οικονομικών του κράτους.
Για το τέλος κράτησα το σημείο της νομοθεσίας την οποία «βασανίζουμε» εδώ και αρκετά χρόνια κι έχει να κάνει με την προνοητικότητά μας όσον αφορά την καταλληλότητα ή μη των κτηρίων μας μπρος στην απειλή ενός σεισμού. Είναι ένας τομέας στον οποίο έχουμε αργήσει να πάρουμε μέτρα, αν και πλέον φαίνεται πως έχει μπει το νερό στ’ αυλάκι, αλλά πρέπει να δούμε την ποσότητα του… «νερού», αλλά και την ποιότητά του.
