Μετά από ταλαντεύσεις, παλινδρομήσεις και διπλωματικούς ακροβατισμούς που κράτησαν για αρκετές δεκαετίες, από καταβολής Κυπριακής Δημοκρατίας, η συνάντηση του Κύπριου Προέδρου Νίκου Χριστοδουλίδη με τον Αμερικανό ομόλογό του Τζο Μπάιντεν επισφράγισε, επιτέλους, τον πολιτικό μας προσανατολισμό.
Με την ίδρυση της ΚΔ προσδεθήκαμε στο άρμα των Αδεσμεύτων, διεκδικώντας μάλιστα και πρωταγωνιστικό ρόλο. Ωστόσο, αυτή η κίνηση δεν μας βγήκε και στη δύσκολη στιγμή, ούτε οι Αδέσμευτοι ούτε και η φίλη Ρωσία προσέτρεξαν για βοήθεια, αλλά παρ' όλο τούτο πολλοί Κύπριοι τη θεωρούν διαχρονική φίλη της Κύπρου. Βοηθούσε με τα ψηφίσματα του ΣΑ μόνον όταν επρόκειτο για διατήρηση του στάτους κβο.
Στη συνέχεια γοητευθήκαμε από τους Ρώσους ολιγάρχες και το εύκολο χρήμα τους, η πολιτική επιρροή πάνω στην Κύπρο μεγάλωνε και σε κάποιο στάδιο υπήρξε πλήρης οικονομική εξάρτηση από τη Ρωσία. Μέχρι που η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο, μας πήραν χαμπάρι και οδηγηθήκαμε στην οικονομική καταστροφή του 2013 με το πρωτοφανές κούρεμα καταθέσεων.
Οι έντονοι διπλωματικοί χειρισμοί του Προέδρου Χριστοδουλίδη από τη στιγμή που ανέλαβε την εξουσία έφεραν τη συνάντηση στον Λευκό Οίκο, αναβάθμισαν τις σχέσεις μας με την υπερδύναμη και σηματοδοτούν την απαρχή μιας νέας εποχής για το μέλλον του τόπου.
Τα δεδομένα στη σημερινή γεωπολιτική σκακιέρα είναι τέτοια που πλέον η επιλογή στρατοπέδου μεταξύ Ανατολής και Δύσης είναι μονόδρομος ιδιαίτερα για μικρές και αδύνατες χώρες όπως είναι η Κύπρος. Η Ιστορία, ο πολιτισμός και η κουλτούρα μάς κατευθύνουν προς τα πού πρέπει να ενταχθούμε. Εκτός του γεγονότος ότι η Δύση σήμερα παρουσιάζεται ως ο πιο δυνατός στρατιωτικός και οικονομικός συνασπισμός, για την ένταξή μας συντρέχουν και άλλοι ουσιαστικοί λόγοι: Είναι ο χώρος των ελευθέρων λαών όπου κυριαρχούν η ελευθερία και η δημοκρατία σε όλα τα επίπεδα. Το πιο σημαντικό από όλα είναι ότι στην Ευρώπη, που ανήκει στον δυτικό κόσμο, πρωτοδιατυπώθηκαν τα ανθρώπινα δικαιώματα και η εφαρμογή τους θεωρείται δεδομένη χωρίς αιματηρές θυσίες. Αξίες όπως η ελευθερία της έκφρασης, ο σεβασμός στη διαφορετικότητα και η ελευθερία των γυναικών είναι αδιαπραγμάτευτες.
Βέβαια, ας είμαστε ρεαλιστές και ας κρατάμε μικρό καλάθι. Σε μια συμμαχία με μια πανίσχυρη χώρα, σίγουρα αυτή θα έχει και τα πιο πολλά κέρδη. Όμως, να μην υποτιμούμε και τα πλεονεκτήματα που θα προκύψουν και για την Κύπρο. Σύμφωνα με ό,τι ανακοινώθηκε, τα θέματα που τέθηκαν στο τραπέζι ήταν, μεταξύ άλλων, οι διμερείς σχέσεις, ο ρόλος της Κύπρου στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, τα κοινά στρατηγικά συμφέροντα, η ενέργεια, η ασφάλεια, οι επενδύσεις και το Κυπριακό. Δεν λήφθηκαν αποφάσεις, ή τουλάχιστον δεν ανακοινώθηκαν, και κανένα από τα πιο πάνω θέματα δεν δικαιολογεί την εσπευσμένη συνάντηση που συγκάλεσε ο Αμερικανός Πρόεδρος. Όλα μπορούσαν να συζητηθούν μέσω άλλης οδού. Μήπως κάτι άλλο συμβαίνει; Ανεξάρτητα από την απάντηση για τους πραγματικούς στόχους, και μόνο η πραγματοποίηση της συνάντησης πρέπει να θεωρηθεί ως μια πολιτική επιτυχία της Κύπρου. Πιστώνεται στην επίμονη διπλωματική προσπάθεια του Νίκου Χριστοδουλίδη και ελπίζεται να είναι μόνο η αρχή. Σύντομα ο χρόνος θα το δείξει, νοουμένου ότι στην πολιτική όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος.
Σε μια περίοδο που εντείνονται οι διεργασίες για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό, η συνάντηση στο οβάλ γραφείο αποκτά άλλες διαστάσεις. Πέραν του ότι ενδυναμώνονται οι διμερείς σχέσεις με τις ΗΠΑ και εδραιώνεται η θέση μας στο δυτικό στρατόπεδο, έχει βαρύνουσα σημασία η δήλωση του Αμερικανού Προέδρου για λύση στη βάση ΔΔΟ που έδωσε έμφαση στα τεράστια οικονομικά οφέλη της. Είναι καιρός να αξιοποιηθεί η γεωπολιτική θέση της Κύπρου χωρίς εμμονές και προκαταλήψεις. Οφείλουμε να διακρίνουμε τις ιδεολογικές και κομματικές μας τοποθετήσεις από το πραγματικό συμφέρον του τόπου που πρέπει να αποτελεί τη μοναδική πυξίδα των ενεργειών μας. Όπως δήλωσε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, «δεν υπάρχουν όρια στο τι μπορούν να πετύχουν δύο χώρες όταν δουλεύουν μαζί». Όσο και αν ακούγεται αυτό υπερβολικό, από εμάς εξαρτάται να κερδίσουμε το μέγιστο από τη συγκυρία που μας παρουσιάζεται.
