Η ανάλυση των αποτελεσμάτων μιας εκλογικής αναμέτρησης αποτελεί την ανατομία της νοοτροπίας, του τρόπου σκέψης και των βαθύτερων εσωτερικών κινήτρων του εκλογικού Σώματος τη δεδομένη στιγμή των εκλογών. Όσο και αν δεχτούμε ότι ο μέσος Αμερικανός ψηφοφόρος «παρασύρθηκε» από τα αποκρουστικά συνθήματα του Ντόναλντ Τραμπ, πιστεύω ότι δεν υπάρχουν δικαιολογίες, ήξερε πολύ καλά ποιον ψήφιζε. Επέλεξε να ψηφίσει έναν τυπικό φασίστα του 21ου αιώνα που στήριξε την προεκλογική του εκστρατεία στο μίσος ενάντια στους ξένους και στην ανωτερότητα των λευκών. Με επιχειρηματολογία και λεξιλόγιο επιπέδου Δημοτικού και με υπεραπλουστεύσεις φανάτισε τις μάζες των Αμερικανών επισείοντας τον κίνδυνο των ξένων.
Οι θέσεις του ήταν ήδη γνωστές από την προηγούμενη θητεία του στον Λευκό Οίκο με τις προσπάθειές του να οικοδομήσει τείχος στα σύνορα με το Μεξικό. Οι απόψεις του είναι γενικά η μια πιο άθλια από την άλλη: Υποτιμά τις γυναίκες και τους αφαιρεί βασικά και αυτονόητα δικαιώματα. Θεωρεί τους Αφροαμερικανούς και τους Λατινοαμερικανούς μόλυνση της καθαρότητας της λευκής Αμερικής. Μέσα στο γενικό ρατσιστικό του παραλήρημα δεν κρύβει τις ομοφοβικές του αντιλήψεις. Θεωρεί ότι η κλιματική αλλαγή είναι μύθος και λοιδορεί όσους την υποστηρίζουν. Είχε τις δικές του θεωρίες για τα εμβόλια εναντίον του κορωνοϊού και δεν δίστασε να συγκρουστεί με τους αρχίατρους των ΗΠΑ. Οι τοξικές απόψεις του δεν έχουν τέλος και όλες παραβιάζουν πανανθρώπινα δικαιώματα. Ωστόσο αυτό δεν ενοχλεί ούτε τον ίδιο ούτε τις εκατοντάδες εκατομμύρια όσων τον ψήφισαν. Για αυτούς εκείνο που μετρά είναι η οικονομία και ο πόλεμος κατά της λαθρομετανάστευσης. Το αν για να επιτευχθούν αυτά τα αμερικάνικα ιδεώδη πρέπει να εξευτελιστούν άνθρωποι ή να καταρρακωθούν αξιοπρέπειες αποτελεί ψιλά γράμματα. Δικαιώματα έχουν μόνον οι λευκοί Αμερικάνοι. Αν η ίδια ρητορική ακουόταν στην Ευρώπη θα προκαλούσε γέλωτα και θυμηδία. Φαίνεται όμως ότι στις ΗΠΑ τα δέχονται.
Το βασικό σύνθημα του Τραμπ «πρώτα η Αμερική» είναι αρκούντως ενδεικτικό: Περικλείει όλο τον εθνικισμό αφού θεωρεί τη χώρα του πρώτη ανάμεσα σε όλες τις άλλες και αφήνεται να υπονοηθεί ότι χάριν των συμφερόντων της μπορεί να στραφεί εναντίον άλλων, όπως για παράδειγμα επιβολή δασμών σε εισαγωγές από την Ευρώπη.
Μέχρι τώρα ο δυτικός κόσμος, μαζί και οι ΗΠΑ, απολάμβανε τις δημοκρατικές ελευθερίες. Με την άνοδο του Τραμπ στην εξουσία, αν εφαρμόσει τις διακηρυγμένες θέσεις του η κατάσταση με τα ανθρώπινα δικαιώματα ανατρέπεται και η ευθύνη εφαρμογής τους πέφτει στους ώμους της ΕΕ παρόλο που και η ευρωπαϊκή κοινωνία έχει τα προβλήματά της, ιδιαίτερα στην Ουγγαρία με τον Βίκτορ Όρμπαν. Με τη μακρά παράδοσή της πάνω στο θέμα, η Ευρώπη μπορεί να αποτελέσει ασφαλιστική δικλίδα και εμπόδιο στον συντηρητισμό και την οπισθοδρόμηση. Δεν μπορεί κατακτήσεις της ανθρωπότητας που κερδήθηκαν με αγώνες, θυσίες και αίμα να ξεπουλιούνται χάριν νοσηρών επιδιώξεων κάποιων που φαντασιώνονται δύναμη και μεγαλεία.
Αναφορικά με τις ευρύτερες απόψεις του πάνω στα παγκόσμια θέματα και τις συγκρούσεις στην περιοχή μας, η θέση του για «ρεαλιστικό όραμα για την ειρήνη» πραγματικά τρομάζει. Τα ίδια ισχύουν και στην περίπτωση της Κύπρου. Ρεαλιστική αντιμετώπιση σημαίνει στην ουσία να δεχτούμε τα τετελεσμένα επί του εδάφους, κάτι που συμπίπτει με τις εξτρεμιστικές θέσεις Τατάρ. Είναι ενδιαφέρον να δούμε πώς θα εφαρμόσει το «όραμά» του και τι είδους ειρήνη έχει κατά νουν.
Οι συνέπειες του τραμπισμού δεν περιορίζονται μόνον εντός των ΗΠΑ αλλά δυστυχώς επηρεάζουν αρνητικά και όλα τα φασιστοειδή, με πρώτο το ΕΛΑΜ, που προσπαθούν να ευδοκιμήσουν στον κυπριακό και στον ελληνικό χώρο. Η νίκη του Τραμπ τούς έχει αποθρασύνει και προβαίνουν σε προκλητικές και χυδαίες δηλώσεις. Η άνοδος της ακροδεξιάς είναι κάτι που αναμένεται. Πώς πρέπει να αντιδράσει η Κύπρος μέσα στο νέο περιβάλλον που διαμορφώνεται; Πιστεύω ότι επιβάλλεται να ισχυροποιήσουμε τη θέση μας εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης όχι τόσο στρατιωτικά και οικονομικά όσο πολιτικά και πολιτιστικά. Να ενταχθούμε στον σκληρό της πυρήνα, εκεί όπου δεν θα κινδυνεύουμε από ακροδεξιούς και ρατσιστικούς πειραματισμούς.
