Ο τέως Γενικός Ελεγκτής, Οδυσσέας Μιχαηλίδης, σε ομιλία του ενώπιον των Οικολόγων και σε συνέντευξή του στον Αντρέα Κημήτρη στο ΡΙΚ, δήλωσε ότι «σκέφτεται θετικά» το ενδεχόμενο να είναι υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές του 2028. Θυμίζεται ότι παύτηκε από τη θέση του Γενικού Ελεγκτή με απόφαση του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου για «ανάρμοστη συμπεριφορά», μια απόφαση που προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων μέσα στον λαό που ένιωσε να θίγεται το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Η αίσθηση που κυριαρχούσε ήταν ότι καταδικαζόταν ένας άνθρωπος που πολεμούσε τη διαπλοκή και τη διαφθορά. Η κοινωνία χωρίστηκε σε δύο στρατόπεδα, στους υποστηρικτές του τέως ΓΕ που θεωρούσαν ότι κατήγαγε νίκες εναντίον της διαφθοράς και στους υποστηρικτές της δικαστικής απόφασης που κατηγορούσαν τους πρώτους για λαϊκισμό και αλλότρια κίνητρα. Είναι γεγονός ότι ο Οδυσσέας έδωσε μάχες εναντίον της παρανομίας, αποκάλυψε πολλά σκάνδαλα και γλύτωσε το κράτος από πολλά εκατομμύρια. Είναι ωστόσο επίσης γεγονός αναντίλεκτο ότι με την όλη συμπεριφορά του εξέθεσε άδικα πολύ κόσμο, σε βαθμό που προκαλούσε προβλήματα δυσλειτουργίας στη δημόσια υπηρεσία γιατί πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι φοβούνταν μήπως τους εκθέσει. Εκτιμάται όμως ότι για τη συνολική του παρουσία και προσφορά το πρόσημο είναι θετικό, εξ ου και η τεράστια απήχηση που έχει στις μάζες.
Η ομιλία του στην εκδήλωση των Οικολόγων είχε όλα τα χαρακτηριστικά μιας πολιτικής διακήρυξης με βασικό σύνθημα τον πόλεμο ενάντια στη διαφθορά, ενάντια στη φτώχεια, χρησιμοποιώντας μάλιστα λεξιλόγιο και φράσεις που διεγείρουν τον κόσμο όπως «Φωνή Δικαίου», «σας καλώ να συστρατευθούμε σε έναν ανένδοτο αγώνα», «όχι στα λαμόγια και την αρπαχτή», «όχι στους καταχραστές». Οι θέσεις του απευθύνονται σε όλο το ιδεολογικό φάσμα, δεδομένης της καθολικής ευαισθησίας απέναντι σε τέτοια φαινόμενα, αναμένοντας ότι θα βρουν ανταπόκριση από τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Αυτό είναι προς το παρόν άγνωστο. Εκείνο που είναι εντυπωσιακό είναι ότι με μόνη θέση την πάταξη της παρανομίας διεκδικεί την υποψηφιότητα για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Κανένα άλλο πρόβλημα δεν δήλωσε ότι θα βρίσκεται στις προτεραιότητές του: Ούτε η ακρίβεια ούτε το μεταναστευτικό, το περιβάλλον ούτε οτιδήποτε άλλο. Αυτό από μόνο του καταδεικνύει το τεράστιο μέγεθος της διαφθοράς στην Κύπρο που η καταπολέμησή της συνιστά από μόνη της ολόκληρο προεκλογικό πρόγραμμα. Γιατί πραγματικά το κακό έχει παραγίνει, το ζούμε καθημερινά. Ο κόσμος έχει μπουχτίσει από τις ατασθαλίες και βλέπει στο πρόσωπό του την κάθαρση. Η ανοχή του κράτους στους απατεώνες και η ατιμωρησία προκαλούν απώλεια της εμπιστοσύνης προς τους θεσμούς, ο πολύς κόσμος απογοητεύεται, δημιουργούνται αισθήματα ματαίωσης με συνέπεια τη διάσπαση της κοινωνικής συνοχής.
Η ανακοίνωση μιας δυνητικής υποψηφιότητας για την Προεδρία εκ μέρους του επέσυρε σχόλια ειρωνείας, απαξίωσης και λοιδορίας. Όμως εκείνο που μετρά ο κόσμος είναι πόσες μάχες έχει κερδίσει ενάντια στην παρανομία και τι μπορεί αυτό να σημαίνει για έναν μελλοντικό Πρόεδρο. Οι θέσεις του τείνουν μάλλον προς τα αριστερά αφού γνοιάζεται για την κοινωνική δικαιοσύνη αλλά πρέπει να εφαρμόζονται σε όλα τα συστήματα. Η διαφθορά πρέπει να πατάσσεται και να τιμωρείται αμείλικτα ανεξάρτητα του ποιος κυβερνά.
Εκείνο που ξενίζει είναι η αποφυγή διατύπωσης συγκεκριμένων θέσεων για το μείζον θέμα που αντιμετωπίζει ο τόπος, δηλαδή το Κυπριακό, και ούτε ανέφερε πώς σκέφτεται να το λύσει. Περιορίστηκε μόνο σε ανώδυνες αοριστίες. Δεν γίνεται, δεν μπορεί να ζητά κάποιος την ψήφο του λαού για να αναλάβει το ύπατο αξίωμα της Πολιτείας, να καθορίζει τις τύχες του και να μην γνωρίζουμε με κάθε λεπτομέρεια τις απόψεις του γι'βαυτό το ζήτημα. Το να μην τοποθετείται κάποιος με σαφήνεια σε ένα τόσο σοβαρό θέμα δεν αποτελεί δείγμα πολιτικής υπευθυνότητας. Αργά ή γρήγορα ο Μιχαηλίδης οφείλει να τοποθετηθεί και να μην κρύβεται πίσω από γενικότητες. Γνωρίζει πολύ καλά ότι η παρατεταμένη εκκρεμότητα στο Κυπριακό, η επίκληση όταν μας βολεύει το δίκαιο της ανάγκης και η απουσία μηχανισμών checks and balances (ελεγχοι και ισορροπίες) είναι παράγοντες που ευνοούν τη διαφθορά.
