Πριν κάποιους μήνες, ο Φειδίας Παναγιώτου έσπευδε κατενθουσιασμένος, με ανάρτησή του στο «Χ», να ενημερώσει ότι ο Έλον Μασκ είναι ο μεγαλύτερος θαυμαστής του. Ήταν η δεύτερη φορά, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, που μοιραζόταν ανάρτησή του, συνοδεύοντας την με θετικά σχόλια. Έκτοτε, συχνά-πυκνά, ο ιδιοκτήτης του «Χ» εμφανιζόταν να επικροτεί τις παρεμβάσεις του Φειδία, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να τον υποδείξει ως τον καταλληλότερο για την προεδρία της ΕΕ. Με αυτή τη σχέση να αποτελεί για πολλούς την απόδειξη του ότι αποτελεί τον μεγαλύτερο πρεσβευτή της χώρας στο εξωτερικό.
Ο Έλον Μασκ, όμως, έκανε ξεκάθαρη την ατζέντα του. Αφού άφησε στο πλάι κάθε πρόσχημα ρίχνοντας 250 εκατ. για να εκλέξει τον Τραμπ, έστρεψε το ενδιαφέρον του προς την Ευρώπη. Κάλεσε τους ψηφοφόρους στη Γερμανία να ψηφίσουν το αντιμεταναστευτικό, ευρωσκεπτικιστικό και φιλορωσικό AfD, «το μόνο κόμμα» όπως είπε, που είναι ικανό να σώσει τη Γερμανία και υποσχέθηκε οικονομική βοήθεια ύψους 100 εκατομμυρίων στο κόμμα του Νάιτζελ Φάρατζ. Την ίδια στιγμή, επιτέθηκε σε δικαστές στην Ιταλία επειδή κήρυξαν ως παράνομους τους προσφυγικούς καταυλισμούς της Μελόνι στην Αλβανία, χαρακτήρισε τον Καγκελάριο της Γερμανίας «ανίκανο ηλίθιο» και εξαπέλυσε μια σειρά από επιθέσεις εναντίον του Βρετανού Πρωθυπουργού, κατηγορώντας τον μεταξύ άλλων -χωρίς κανένα στοιχείο- ότι ήταν συνένοχος «για τους μαζικούς βιασμούς παιδιών με αντάλλαγμα ψήφους», ζητώντας παράλληλα τη φυλάκιση της υπουργού Προστασίας, Τζες Φίλιπς.
Δεν έμεινε όμως σε αναρτήσεις στήριξης ή επίκρισης. Αναδημοσίευσε θέση στο «Χ», με την οποία καλείτο ο βασιλιάς Κάρολος να διαλύσει το Κοινοβούλιο και να προκηρύξει πρόωρες γενικές εκλογές, «για το καλό και την ασφάλεια» της χώρας, και στη συνέχεια διεξήγαγε δημοσκόπηση ανάμεσα στους 211 εκατ. ακόλουθούς του, ρωτώντας τους εάν «η Αμερική θα πρέπει να απελευθερώσει τον βρετανικό λαό από την εκλελεγμένη κυβέρνηση, την οποία χαρακτήρισε τυραννική. Σύμφωνα, δε, με τους «Financial Times» συζήτησε με συνεργάτες του πώς θα μπορούσαν να απομακρύνουν τον Στάρμερ από την προεδρία πριν από τις επόμενες εκλογές. Μέσα σε μόλις λίγες βδομάδες κατάφερε να αναδειχθεί στη μεγαλύτερη απειλή για τη Δημοκρατία. Συμβάλλοντας, με τρόπο καθοριστικό, στη διασπορά ψευδών ειδήσεων και εισερχόμενος σε μια σταυροφορία ενδυνάμωσης και εκλογής των ακροδεξιών φωνών στην Ευρώπη, και αποδόμησης όσων θεωρεί ότι δεν ασπάζονται το αφήγημά του.
Σε αυτή του τη μάχη, πέραν των πανίσχυρων τεχνολογικών εργαλείων που έχει στη διάθεσή του, χρειαζόταν και πρόσωπα σε θέσεις κλειδιά. Πρόσωπα εύκολα καθοδηγούμενα για να λειτουργήσουν ως φερέφωνα των απόψεών του. Και ο Φειδίας αποτελούσε, εκ των πραγμάτων, το τέλειο πρόσωπο. Χωρίς πολιτική αντίληψη, χωρίς την οποιαδήποτε ιδεολογία και χωρίς ιδιαίτερες ηθικές αντιστάσεις, μετατράπηκε στο σημαντικότερο εκπρόσωπο των θέσεων αυτών στο Ευρωκοινοβούλιο. Πολλές φορές απλά επαναλαμβάνοντας τις τοποθετήσεις του Έλον Μασκ, τις οποίες στη συνέχεια ο ίδιος ο Μασκ ερχόταν να μοιραστεί για να δώσει στις θέσεις αυτές την τεράστια απήχηση της βάσης των ακόλουθων του. Όπως όταν αναρτούσε την παρουσία του Φειδία στο Ευρωκοινοβούλιο, όπου εξηγούσε στην ουσία ότι ελευθερία του λόγου σημαίνει ακόμα και τη χωρίς έλεγχο διασπορά ψευδών ειδήσεων, που έφερε το retweet από τον ιδιοκτήτη του «Χ» μαζί με το σχόλιο ότι «ο Φειδίας αγωνίζεται για την ελευθερία της έκφρασης στην Ευρώπη», όταν δήλωνε ότι στην Ευρώπη δεν υπάρχει πραγματική Δημοκρατία, ή όταν επιχειρηματολογούσε γιατί η ΕΕ θα πρέπει να σταματήσει να βοηθά την Ουκρανία να αναχαιτίσει την εισβολή της Ρωσίας διότι με τον τρόπο αυτό -όπως εξηγούσε- συντηρείται ένας τρελός και απάνθρωπος πόλεμος, στην ουσία εξυπηρετούσε την ατζέντα του Έλον Μασκ. Όπως και όταν αμφισβητούσε τη χρησιμότητα της ευρωπαϊκής μηχανής προτείνοντας, στα πρότυπα του «Χ» να απολυθεί το 80% των εργαζομένων στην ΕΕ, έριχνε σκιές στη δημοκρατικότητα των θεσμών μ’ ένα πειραγμένο βιντεάκι που αποδείκνυε τάχα ότι η άποψη των ευρωβουλευτών δεν ακολουθείται στις ψηφοφορίες, ή όταν αντιτασσόταν στην εκλογή της Ούρσουλα χαρακτηρίζοντάς την ως αντιδημοκρατική, και εισέπραττε τον «θαυμασμό» του Έλον Μασκ.
Ο Έλον Μασκ έγινε η φωνή της ακροδεξιάς, του αντιευρωπαϊσμού και της ρωσικής προπαγάνδας και ο Φειδίας ο αντίλαλος του «μεγαλύτερου θαυμαστή του». Με μόνο κόστος κάποια reposts. Και τον Φειδία να παίρνει ως αντάλλαγμα γι’ αυτή του την προσφορά τα επιπλέον clicks. Ανάμεσα στα podcast του με τη μητέρα και τον πατέρα του για να μιλήσουν για τον ίδιο και διάφορους εκλεκτούς του Θεού, έβρισκε χρόνο για να μεταφέρει τις θέσεις του. Τις περισσότερες φορές με απλοϊκά ερωτήματα και απόλυτα απλοϊκές απαντήσεις. Πάντοτε όμως με μεγάλο πολιτικό διακύβευμα. Κουβαλώντας ως παράσημο τον θαυμασμό του Έλον Μασκ.
Ο Έλον Μασκ όμως δεν είναι ο μεγαλύτερος θαυμαστής του Φειδία. Είναι ο άνθρωπος που εκμεταλλευόμενος το κενό που του αφήνουν κυβερνήσεις, ελίτ και πολίτες, καθώς και χρήσιμους ηλίθιους όπως ο Φειδίας, επιδιώκει να φέρει ολόκληρο τον κόσμο στα δικά του μέτρα. Σε αυτή τη σχέση, ο Φειδίας μετατρέπεται σε υποχείριο και εφαλτήριο για μια ατζέντα που ως στόχο έχει την επικράτηση της ακροδεξιάς και τη διάλυση οτιδήποτε στέκει στον δρόμο του. Επιβεβαιώνοντας για μια ακόμα φορά ότι στην πολιτική αθώες επιλογές δεν υπάρχουν. Όλες έχουν και βάρος και επιπτώσεις. Οι οποίες, σ’ έναν κόσμο που γίνεται όλο και πιο άγριος, όλο και πιο επικίνδυνος, μοιάζουν τεράστιες. Όταν ο Έλον Μασκ δηλώνει «ο Φειδίας να γίνει πρόεδρος της ΕΕ», στην ουσία αυτό που λέει είναι ότι θέλει να ελέγξει ολοκληρωτικά και την ΕΕ. Η αθώα αγκαλιά του Φειδία στον Μασκ για κάποια κλικ μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε πολιτική υποταγή. Και η καθημερινή του παρουσία επιβεβαιώνει πόσο ευάλωτη είναι πλέον η Δημοκρατία μας.
https://x.com/AntonisPolydoro
