Διανύουμε την εποχή της ευφυΐας υποστηρίζουν οι ειδικοί. Η Τεχνητή Νοημοσύνη γνωστή και ως AI (Artificial Intelligence) μπήκε για τα καλά στη ζωή μας. Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και πρωτόγνωρες. Οι ανακαλύψεις και καινοτομίες σε διάφορες επιστήμες, όπως την πληροφορική και την ιατρική είναι εντυπωσιακές! Θεωρώ ότι οι επιστήμονες που ασχολούνται και συμβάλλουν στη δημιουργία αυτών των εξελίξεων όντως αναπτύσσουν περαιτέρω τη νοημοσύνη τους διευρύνοντας τις γνώσεις τους, αλλά και εντείνοντας τους γνωστικούς συλλογισμούς τους και την κριτική τους σκέψη. Τι συμβαίνει όμως με τους χρήστες, τους απλούς ανθρώπους που χωρίς να έχουν καμία προηγούμενη σχέση με μια επιστήμη, αντλούν αβίαστα πληροφορίες και τις χρησιμοποιούν χωρίς καν να μπαίνουν στον κόπο να διασταυρώσουν κατά πόσο είναι αληθείς; Αυτό σηκώνει μια μεγάλη συζήτηση, για το πώς θα επηρεαστούν κάποιες λειτουργίες στον εγκέφαλο μας από τη στιγμή που θα πάψουμε να τις αξιοποιούμε, και εδώ έχω ως καίριο παράδειγμα την κριτική σκέψη.
Τη μεγαλύτερη αντίθεση στην περίοδο που διανύουμε και ονομάστηκε ήδη εποχή της ευφυΐας, τη διακρίνει κανείς κοιτάζοντας μεγάλο αριθμό ανθρώπων που εκλέγονται σε πολιτικές θέσεις ή καλούνται να κυβερνήσουν μια χώρα. Είναι ένα απτό παράδειγμα αυτής της αντίθεσης γι' αυτό το υπογραμμίζω χωρίς να θέλω να γίνω ισοπεδωτική για όλο το πολιτικό προσωπικό. Το καταγράφω έντονα γιατί τελικά είναι θέμα δημοκρατίας. Αισθάνεται κανείς ότι η ευφυΐα αυτών, στους οποίους αναφέρομαι πιο πάνω, διακόπηκε απότομα. Ή τέλος πάντων αυτό που ορίζεται ως ευφυΐα απέχει έτη φωτός από τον τρόπο σκέψης τους. Γιατί αρθρώνουν έναν πολιτικό λόγο μακριά από την κοινή λογική και αναλαμβάνουν δράσεις μετά από αψυχολόγητες αποφάσεις. Κατανοώ ότι διαβάζοντας αυτή την παράγραφο ίσως «το πονηρό σας μυαλό» πηγαίνει στον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών και στην όντως παράξενη κυβέρνηση που διόρισε. Δεν είναι όμως ανάγκη να πάτε τόσο μακριά… Χωρίς ίχνος υποτίμησης για τους εκλεγέντες, θα ήταν πιο συμφέρον για τον τόπο μας και για όλους μας να εκλέγαμε σε πολιτικές θέσεις τους καλύτερους. Και δεν εννοώ αυτούς που θεωρούσε ο Αναστασιάδης ως τους άριστους των αρίστων. Κάποια παραδείγματα που δυστυχώς, επιβεβαιώνουν τους προβληματισμούς μου.
Όπως:
Το βίντεο που ανέβασε στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης πριν από λίγες μέρες βουλευτής του ΔΗΚΟ στο αυτοκίνητό του καθώς οδηγούσε.
Τα αλλοπρόσαλλα μηνύματα που εκπέμπει με δηλώσεις και πράξεις ο ευρωβουλευτής Φειδίας Παναγιώτου.
«Θέλω να αγιάσω… και κάποιος δεν με αφήνει». Οι κενές περιεχομένου ομιλίες του Προέδρου της Δημοκρατίας -όσες δεν αντέγραψε- αλλά και πολλές από τις αναρτήσεις του στα ΜΚΔ, δεν μπορώ να παραβλέψω και τις πόζες που τις συνοδεύουν.
Προσωπικά θεωρώ ότι διανύουμε στον υπέρτατο βαθμό την εποχή της εικόνας, της κενότητας που ενδεχομένως μας οδηγεί στην εποχή της αφυΐας.
Ανάλογη εποχή με αντίστοιχες ομοιότητες με τη σημερινή ήταν αυτή του Μεσοπολέμου που οδήγησε στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Τότε είχαν κυριαρχήσει παρόμοιες πεποιθήσεις. Όποιος δεν είναι σαν εμάς, δεν έχει θέση ανάμεσά μας. Όποιος έχει κριτική σκέψη και την εκφράζει θεωρείται αυτόματα εχθρός του συνόλου. Η σύνεση να θεωρείται συνώνυμη της αδυναμίας. Η προβολή και αυτοπροβολή μέσα από χιλιάδες αχρείαστες εικόνες να ταυτίζεται με την ικανότητα αντί να προβληματίζει για την πιθανή πλήρη ανυπαρξία της.
Δεν ξέρω πώς θα πορευθεί ο κόσμος τα αμέσως επόμενα χρόνια. Πολύ φοβάμαι ότι η απουσία κριτικής σκέψης και βαθιάς γνώσης θα δημιουργήσει μια εικονική πραγματικότητα μέσα στην οποία η οπισθοδρόμηση θα ονομαστεί εξέλιξη, πρόοδος. Φοβάμαι επίσης, ότι η κρίση των περισσότερων ανθρώπων θα είναι πλήρως καθοδηγούμενη από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Οι άνθρωποι θα αδυνατούν να διακρίνουν τι είναι πραγματικό και αληθινό. Ποια είναι η πραγματική είδηση και ποια η ψευδής.
Μια εξίσου σοβαρή εξέλιξη που με προβληματίζει δεν είναι απλώς η εκλογή Τραμπ, αλλά το ότι συνοδεύεται με τους ισχυρούς των κολοσσών της Silicon Valley στην εξουσία. Αυτό δημιουργεί τεράστια ερωτηματικά και ανασφάλεια. Γιατί ανασφάλεια; Το παράδειγμα της Γροιλανδίας και της Διώρυγας του Παναμά είναι χειροπιαστά. Παράλληλα, δημιουργεί ανασφάλεια γιατί όλη η δύναμη των Μέσω Κοινωνικής Δικτύωσης είναι στα χέρια τους και η χειραγώγηση της μάζας θα είναι μια εύκολη υπόθεση γι' αυτούς, επειδή τους ανήκουν. Μπορούν τα κράτη μέσω της κυβερνοασφάλειας να αυτοπροστατευθούν; Οι μέχρι σήμερα ενδείξεις δυστυχώς δεν το επιβεβαιώνουν.
Η εποχή αυτή κάθε άλλο παρά εποχή ευφυΐας μπορεί να θεωρηθεί. Είναι μια ευρύτερη επισήμανση. Εμείς εδώ σε αυτή τη γωνιά του πλανήτη της Ανατολικής Μεσογείου βρισκόμαστε εντελώς εκτεθειμένοι. Όχι μόνο γιατί γεωστρατηγικά χάνουμε καθημερινά έδαφος αλλά γιατί ο τρόπος που διαχειρίζεται αυτές τις γεωστρατηγικές αποτυχίες η κυβέρνηση μάς τις πλασάρει, αν όχι ως νίκες, αλλά ως ένα επιτυχημένο (απατηλό) πλάνο.
