Ο μεγαλύτερος κομματικός σχηματισμός του τόπου επιχείρησε τις προηγούμενες ώρες με ορισμένες αποφάσεις του να θέσει τέρμα σε μια παρατεταμένη εσωστρέφεια που τον ταλαιπωρεί, τουλάχιστον τα τελευταία δύο χρόνια. Το καταστατικό συνέδριο του ΔΗΣΥ είχε στην ουσία αυτό τον στόχο. Θεωρούσε και θεωρεί η ηγεσία του πως μόνο αν διορθώσει ορισμένες παθογένειες θα μπορέσει να αρθρώσει και πιο συνεκτικό λόγο αλλά και να παίξει τον ρόλο που του αναλογεί σε πολύ ιδιάζουσες συνθήκες για τον τόπο, όπως και για το ίδιο το κομματικό σύστημα. Μηπως δεν είναι αυτός ο στόχος κάθε σχηματισμού που αισθάνεται ότι στο πλαίσιο του δημοκρατικού πυλώνα δράσης του μπορεί να συμβάλει στη βελτίωση της πολιτικής κουλτούρας στο τόπο;
Στις μέρες μας βιώνουμε μια πρωτόγνωρη κατάσταση πραγμάτων τα οποία οδηγούν με μαθητική ακρίβεια στην αναδιατυπώση του κομματικού χάρτη σε πολύ ιδιάζουσες συνθήκες. Δεν κομίζουμε γλαύκας εις Αθήνας. Οι τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις κατέγραψαν χωρίς υπερβολή μια νέα πραγματικότητα, η οποία σταδιακά θα βρίσκει συνεχώς πρόσφορο έδαφος για την επικράτησή της. Δεν είναι επομένως έκπληξη για το κομματικό σύστημα και το κοινωνικό σύνολο η προσπάθεια ενός μεγάλου σχηματισμού να ελιχθεί με βάση τους δικούς του σχεδιασμούς για να προστατέψει τη συνοχή του και τη βιωσιμότητά του. Ποσώς είναι πρωτόγνωρο να αποφασίσει η ηγεσία ενός κόμματος, το οποίο θεωρεί ότι βρίσκεται στην αντιπολίτευση ό,τι αποτελεί νοσηρό φαινόμενο, ορισμένα ως προσφάτως στελέχη του να βρίσκονται εντός της σημερινής κυβέρνησης, αλλά να θεωρούν τους εαυτούς τους ως μέλη του μεγαλύτερου κόμματος το οποίο είναι αντίθετο με την κυβέρνηση.
Επομένως, η απόφαση του ΔΗΣΥ να διαγράψει από τα κομματικά του κατάστιχα ορισμένα εκ των μελών της σημερινής κυβέρνησης είναι μια φυσιολογική, καθαρή και συνεπής πράξη και αφορά την εκφορά μιας πραγματιστικής στάσης, η οποία σαφώς και αναδεικνύει. έστω και με αργοπορία, την επιστροφή του, σε μια κάποιο βαθμό, στην ηθική της πολιτικής.
Η συνεχώς επαναλαμβανόμενη επωδός ότι τα κόμματα είναι ένας εκ των βασικών πυλώνων μια δημοκρατικά ευνομούμενης κοινωνίας θα πρέπει να απασχολεί πρώτα και κύρια τα ίδια τα κόμματα. Η εικόνα που θα πρέπει να εκπέμψουν προς το σύνολο της κοινωνίας είναι όχι μόνο χρήσιμο αλλά και αναγκαίο να αντανακλά τον αγώνα για αλλαγή της ίδιας της ζωής των πολιτών. Γιατί οι κομματικοί σχηματισμοί δεν είναι μόνο οι βασικοί πυλώνες της πολιτικής ζωής του τόπου, αλλά κυρίως καθορίζουν το ίδιο το μέλλον του τόπου.
