Θύελλα αντιδράσεων ξεσήκωσε η είδηση για τις οργανωμένες εκδρομές στα κατεχόμενα. Οι εκδρομές αυτές εντάσσονται στο πρόγραμμα Imagine το οποίο αποφασίστηκε το 2016 από τον τότε Πρόεδρο της ΚΔ Νίκο Αναστασιάδη και τον Τ/Κ ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί, υπό τον συντονισμό της Τεχνικής Επιτροπής για την Εκπαίδευση στο πλαίσιο δράσεων προώθησης των αξιών της ειρήνης και του αμοιβαίου σεβασμού μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Το Υπουργείο Παιδείας ενημερώνει τα σχολεία εδώ και εννέα χρόνια για το πρόγραμμα αλλά δεν εμπλέκεται οργανωτικά στις δράσεις του, οι οποίες γίνονται σε μη σχολικό χρόνο και με τη συγκατάθεση των γονιών των μαθητών.
Οι αντιδράσεις ενάντια στις εκδρομές δεν ήταν απλά έντονες αλλά ήταν γεμάτες εμπάθεια και μισαλλοδοξία, με βασικό πρωταγωνιστή και ενορχηστρωτή το ΕΛΑΜ, ακολουθούμενο από όλους τους απορριπτικούς που θεωρούν ότι τέτοιες περιπτώσεις συνιστούν την κατάλληλη ευκαιρία να προβάλουν τον εθνικισμό και τον πατριωτισμό τους. Σε ανακοίνωση του ακροδεξιού κόμματος αναφέρονται μεταξύ άλλων: «Εκφράζουμε τη σοβαρή μας ανησυχία και την πλήρη διαφωνία μας. Είναι αδιανόητο να παρεμβαίνουν μη κυβερνητικές οργανώσεις σε θέματα Εκπαίδευσης. Το Υπ. Παιδείας δεν εξυπηρετεί την ελληνορθόδοξη παιδεία. Απαιτούμε την παύση της υπουργού». Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και οι αντιδράσεις της ΕΔΕΚ η οποία τονίζει επιπλέον τη διαφωνία της στο άνοιγμα των οδοφραγμάτων, το δε ΔΗΚΟ απειλεί με αποχώρηση από τ συγκυβέρνηση και καλεί την υπουργό να παραιτηθεί. Η Αννίτα Δημητρίου ψέλλισε κάτι μισόλογα χωρίς να πάρει ξεκάθαρη θέση επί της ουσίας.
Το όλο ζήτημα είναι καθαρά πολιτικό και με βάση αυτή τη διάσταση θα ανέμενε κάποιος από τα κόμματα να τοποθετηθούν. Πιστεύουν ότι η επαναπροσέγγιση, η επαφή που γίνεται με τις επισκέψεις συμβάλλουν στην αλληλοκατανόηση, την αποδοχή και την ανάπτυξη φιλικών σχέσεων μεταξύ των δύο κοινοτήτων, που θα καλλιεργήσουν συνθήκες που θα οδηγήσουν συντομότερα στις συνομιλίες και τη λύση; Θέλουν τη λύση ή βολεύονται με την παρούσα στασιμότητα; Ας απαντήσουν με ειλικρίνεια και ας αφήσουν όλες τις αιτιάσεις τους που είναι μόνο προφάσεις εν αμαρτίαις. Ούτε το ζήτημα της ασφάλειας τούς νοιάζει πραγματικά ούτε ποιος είναι ο οργανωτής ούτε η ελληνορθόδοξη παιδεία ούτε αν ακολουθήθηκαν οι νομότυπες διαδικασίες.
Το μόνο κόμμα που εκφράστηκε με σαφήνεια αγγίζοντας την ουσία του θέματος είναι το ΑΚΕΛ, το οποίο σημειώνει ότι «η πατρίδα μας δεν κινδυνεύει από πρωτοβουλίες επαναπροσέγγισης αλλά από τον εθνικισμό και τη διχοτόμηση».
Παρόλο που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ήταν πλήρως ενήμερος για το Πρόγραμμα, κατάγγελλε δε στα ΗΕ πρόσφατα τον Τατάρ ότι προσπαθούσε να το ακυρώσει, δεν πήρε θέση, δεν έκανε δηλώσεις και δεν στήριξε την υπουργό του που δέχεται τις επιθέσεις των εξτρεμιστών, με άλλα λόγια δεν ανέλαβε την ευθύνη. Ο σύμβουλός του σε θέματα παιδείας απείλησε με παραίτηση, τι έχει να πει πάνω σε τούτο; Εάν εννοεί τις διακηρύξεις του και θέλει λύση με βάση το συμφωνημένο πλαίσιο, τότε οτιδήποτε προωθεί την επανένωση πρέπει να αποτελεί επίσημη κυβερνητική πολιτική και ελπίζεται να μην υποκύψει στις φωνές των απορριπτικών συνεταίρων του στη συγκυβέρνηση. Να μην έχουμε επανάληψη του φαινομένου που δεν κάλυψε τον υπουργό Εργασίας ύστερα από τους οπαδικούς εκβιασμούς.
Όσο απομακρυνόμαστε χρονικά από την εισβολή τόσο η μνήμη αμβλύνεται, οι νέες γενιές δεν έχουν άμεση γνώση και αδιαφορούν για την κατεχόμενη γη μας. Η αποξένωση κάνει τους νέους να θεωρούν τη λύση μακρινή και αβέβαιη. Γι’ αυτό και η γνωριμία με τους κατεχόμενους τόπους μας είναι επιβεβλημένη. Ακριβώς αυτό το στόχο επιτελεί το Πρόγραμμα που συμβάλλει σημαντικά στην κουλτούρα ειρήνης και συμφιλίωσης. Τούτο θα επιτευχθεί, εκτός των άλλων, με τις επισκέψεις και τη σωστή πληροφόρηση. Όσο και αν διδάσκονται για τη Σαλαμίνα, τον Απόστολο Βαρνάβα, τον Απόστολο Αντρέα, την Κερύνεια, την Αμμόχωστο, τον Άγιο Ιλαρίωνα, τους Σόλους, είναι διαφορετική μια επιτόπου επαφή για να νιώσουν ότι αυτοί οι θησαυροί είναι η δική μας πολιτιστική κληρονομιά. Αν σβηστούν από τη μνήμη είναι ως εάν να τα έχουμε ξεγράψει.
