Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσουμε την εβδομάδα που πέρασε, μόνο μία λέξη μας έρχεται στο μυαλό. Η λειψυδρία. Για πολλούς και διάφορους λόγους. Καταρχάς είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε με το νερό. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας, από έρευνα σημειώνεται πως ο δείκτης λειψυδρίας στη χώρα μας έχει φτάσει στο 71% και είναι μακράν το υψηλότερο ποσοστό που έχει καταγραφεί σε κράτος μέλος της ΕΕ. Για να καταλάβουμε τη διαφορά, στη δεύτερη θέση είναι η Μάλτα με 34%, ενώ ο μέσος όρος της ΕΕ είναι στο 5%. Κι αυτό δείχνει το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε. Το καλοκαίρι η Κύπρος θα γεμίσει τουρίστες και θα έχουμε σοβαρό πρόβλημα με το νερό, αφού δεν θα μπορέσουμε να καλύψουμε τις ανάγκες μας. Τι κάνουμε γι’ αυτό; Τίποτα, σπρώχνουμε το θέμα παρακάτω, ενώ θα έπρεπε να έχουμε ήδη ενεργοποιήσει τις μονάδες αφαλάτωσης. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά που δεν κάναμε, είχαμε και την εκκένωση στο φράγμα του Μαυροκόλυμπου. Είναι όλα αποτέλεσμα σωρείας λαθών και ενεργειών που δεν κάναμε ποτέ στην Κύπρο και δεν έχουμε καταφέρει ποτέ να λύσουμε το πρόβλημα με το νερό.
Θεωρώντας πως θα έχουμε πάντα νερό και αγνοώντας τις επισημάνσεις όλων των εκθέσεων που μας έλεγαν πως πρέπει να δράσουμε ενόψει και της κλιματικής κρίσης, ως κλασικοί Κύπριοι ουδέποτε φροντίσαμε να προνοήσουμε για να έχουμε ικανές ποσότητες για να μας καλύψουν ανάγκες σε μια κακή χρονιά. Και η μια μετά την άλλη κακή χρονιά ερχόταν και ουδέποτε μπήκαμε στη διαδικασία να λύσουμε το πρόβλημα. Το πάθημα προηγούμενων ετών λειψυδρίας, τότε που φέρναμε με τα τάνκερ νερό από την Ελλάδα, δεν μας έγινε μάθημα και έτσι τώρα θα πρέπει να τρέξουμε μαραθώνιο σαν αθλητές που αποβάλλουν ιδρώτα και δεν έχουν νερό να πιουν.
Τώρα, θα μου πείτε εδώ έγινε ολόκληρη πενταμερής, τα είπαν ο Χριστοδουλίδης με τον Φιντάν, βγήκε κάτι καλό από αυτή τη διάσκεψη, ξεπάγωσε μια διαδικασία για να ‘χουμε να λέμε και να συζητούμε, θα μπορούμε να συζητήσουμε ξανά για οδοφράγματα και εσύ ασχολείσαι με το νερό; Κι όμως, ποιος είπε πως δεν είναι άρρηκτα συνδεδεμένα τα δύο; Καταρχάς και στην Πενταμερή φάνηκε πως ο Πρόεδρος από τα σχέδια β και γ που δεν έχει, έδειξε πως πάσχει από λειψυδρία ιδεών, όπως άλλωστε συμβαίνει με όλη την πολιτική ηγεσία του τόπου που κατά καιρούς καταπιάνεται με το Κυπριακό. Είναι το πρόβλημα που θέλουμε να συζητούμε χωρίς να λέμε τίποτα, χωρίς να μπαίνουμε σε ουσιαστικό διάλογο, όπως ακριβώς πράττουν και συμπεριφέρονται και οι πολιτικοί.
Και κατά δεύτερον, η λύση για το νερό είναι αυτή που δεν θέλουμε να παραδεχθούμε. Οι συνέργειες με τα κατεχόμενα, όπως άλλωστε είχε προτείνει και ο Χαρμαντζί, όπου θα μπορούσαν και οι Ε/Κ να επωφεληθούν από το νερό άρδευσης που παράγεται από το εργοστάσιο λυμάτων στη Μια Μηλιά. Αλλά είμαστε τόσο κολλημένοι που κάποιοι θα προτιμούσαν να διψάσουν από το να μπουν στη διαδικασία της συνεργασίας.
