Όσο περνούν οι μέρες και δεν ανακοινώνεται ο διορισμός προσωπικού απεσταλμένου του Αντόνιο Γκουτέρες για το Κυπριακό, που εξαγγέλθηκε από τον ίδιο με τη λήξη της διάσκεψης της Γενεύης, πριν από έναν ολόκληρο μήνα, γίνεται όλο και πιο εμφανές ότι υπάρχει εμπλοκή στο θέμα αυτό, έστω και αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μας διαβεβαιώνει κάθε 2-3 ημέρες ότι ο διορισμός θα ανακοινωθεί από μέρα της μέρας.
Και είναι επίσης εμφανές ότι η εμπλοκή οφείλεται σε δικές μας ενστάσεις ως προς το πρόσωπο της Μαρία Άνχελα Ολγκίν που αποτελεί την προσωπική επιλογή του Γενικού Γραμματέα, νοουμένου ότι η τουρκοκυπριακή πλευρά, από την πρώτη στιγμή, έσπευσε να δηλώσει ότι αποδέχθηκε χωρίς οποιουσδήποτε ενδοιασμούς και ενστάσεις την κ. Ολγκίν.
Αντίθετα η δική μας πλευρά, ο Πρόεδρος και το στενό περιβάλλον του, όχι μόνο αρνούνται επίμονα να πουν αν αποδέχθηκαν την κ. Ολγκίν, αλλά αποφεύγουν ακόμα και την οποιανδήποτε ονομαστική αναφορά στην Κολομβιανή διπλωμάτη, μη αποκρύβοντας έτσι την αποστροφή τους προς το πρόσωπό της.
Ο μόνος που έσπασε αυτόν τον περίεργο «κανόνα σιωπής» γύρω από το όνομα της κ.Ολγκίν είναι ο Ελληνοκύπριος διαπραγματευτής, ο οποίος, σε χθεσινές δηλώσεις του στο ραδιόφωνο του «Π» (σχετικό ρεπορτάζ στη σελ. 3 της παρούσας έκδοσης), δήλωσε ότι και η ε/κ πλευρά έχει δώσει τη συγκατάθεσή της για τον διορισμό της. Χωρίς να αμφισβητούμε τον κ. Μενελάου, μήπως υπάρχει όμως και κάτι άλλο που ούτε εκείνος γνωρίζει; Γιατί, αν όντως δόθηκε συγκατάθεση για το πρόσωπο της κ. Ολγκίν, προς τι το κρυφτούλι που επιμένει να παίζει ο Πρόεδρος και οι στενοί του συνεργάτες ως προς το όνομά της;
Ανεξαρτήτως ωστόσο αν ο Πρόεδρος αποδέχθηκε τελικά την κ. Ολγκίν, αυτό το έπραξε εξ ανάγκης και λόγω κυρίως της αποδοχής της από τον κ. Τατάρ, που προφανώς ήταν κάτι που δεν ανέμενε.
Η Μαρία Άνχελα Ολγκίν, πέρα από μία αποδεδειγμένα ικανή διπλωμάτης, είναι, λόγω της πρόσφατης αποστολής της στην Κύπρο, και μία άριστη πλέον γνώστης του Κυπριακού και των εκατέρωθεν θέσεων και απόψεων, όχι μόνο των δύο πλευρών αλλά και της κοινωνίας των πολιτών. Αν τελικά αναλάβει τον ρόλο του προσωπικού απεσταλμένου του ΓΓ, δεν θα χρειαστεί κανένα χρόνο προσαρμογής και θα μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά και στο θέμα των ΜΟΕ αλλά και στο θέμα της προετοιμασίας της επόμενης διάσκεψης.
Δυστυχώς για κάποιους όμως κύκλους, που αντιτίθενται στην οποιανδήποτε πρόοδο στο Κυπριακό και για δεκαετίες χτίζουν καριέρες εκμεταλλευόμενοι το άλυτο Κυπριακό, η κ. Ολγκίν είναι ανεπιθύμητη γιατί τόλμησε να δει το Κυπριακό με ρεαλισμό και πολύ φοβούμαστε ότι ο λόγος που ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης δεν τη θέλει είναι για να μην δυσαρεστήσει τους κύκλους αυτούς.
Αν όμως ο Πρόεδρος δεν τολμά να συγκρουστεί μαζί τους σε ένα τέτοιο επιμέρους θέμα, πώς θα συγκρουστεί σε πιο σοβαρά και ουσιαστικά ζητήματα;
