Σε μια εποχή κρίσεων -περιβαλλοντικών, ενεργειακών, κοινωνικών- η στρατηγική επένδυση στην ψηφιακή οικονομία δεν αποτελεί απλώς αναπτυξιακή επιλογή, αλλά πράξη επιβίωσης και βιώσιμης προόδου. Η πλήρης μηχανογράφηση του δημόσιου τομέα και η καθολική πρόσβαση σε φτηνή και αξιόπιστη ευρυζωνικότητα πρέπει να είναι προτεραιότητες πρώτης γραμμής. Δεν μιλάμε πια για «τεχνολογική αναβάθμιση», αλλά για οικολογική και κοινωνική αναδιάρθρωση μέσω της τεχνολογίας.
Η ψηφιακή οικονομία προσφέρει ένα μοναδικό παράθυρο ευκαιρίας ώστε να ενισχυθεί η διαφάνεια, να μειωθεί η γραφειοκρατία και να παταχθεί η σπατάλη πόρων στο Δημόσιο. Ένα ψηφιοποιημένο κράτος σημαίνει λιγότερο χαρτί, λιγότερες μετακινήσεις, λιγότερη ενέργεια. Η τηλεργασία και η τηλεκπαίδευση μπορούν να μειώσουν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα από τις καθημερινές μεταφορές, συμβάλλοντας στη μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος.
Αυτό που πολλοί αγνοούν είναι ότι η πράσινη μετάβαση χρειάζεται την ψηφιακή υποδομή για να γίνει πραγματικότητα. Η εξοικονόμηση ενέργειας μέσα από έξυπνα δίκτυα, η διαχείριση αποβλήτων με χρήση Τεχνητής Νοημοσύνης, η προστασία της βιοποικιλότητας με αισθητήρες και δορυφορική παρακολούθηση, όλα απαιτούν έναν προηγμένο ψηφιακό σκελετό πάνω στον οποίο θα χτιστεί το νέο μοντέλο ανάπτυξης.
Επιπλέον, η ψηφιακή οικονομία ενισχύει την οικονομική δημοκρατία. Μικρές επιχειρήσεις, οικοτεχνίες και κοινωνικές πρωτοβουλίες μπορούν να αποκτήσουν πρόσβαση σε αγορές και κεφάλαια μέσω ψηφιακών πλατφορμών. Ο πολίτης δεν είναι πια μόνο καταναλωτής - είναι και παραγωγός περιεχομένου, υπηρεσιών, και λύσεων.
Απαραίτητη προϋπόθεση, όμως, είναι η καθολική πρόσβαση σε τεχνολογία και γνώσεις. Η εκπαιδευτική πολιτική οφείλει να εστιάσει στην τεχνολογική παιδεία από την παιδική ηλικία. Η διαρκής επιμόρφωση των πολιτών, με έμφαση στις ψηφιακές και οικολογικές δεξιότητες, είναι το θεμέλιο για ένα πιο δίκαιο και πράσινο μέλλον.
Η συμβολή της ψηφιακής οικονομίας σε κοινωνικά ζητήματα είναι επίσης καθοριστική. Άτομα με ειδικές ανάγκες μπορούν να ενταχθούν ουσιαστικά στην αγορά εργασίας μέσω της τηλεργασίας. Η απομακρυσμένη πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας και δημόσια διοίκηση ενισχύει την κοινωνική συνοχή, ειδικά σε αγροτικές και ημιορεινές περιοχές.
Και, φυσικά, η ευκαιρία για δημιουργία χιλιάδων ποιοτικών θέσεων εργασίας για νέους επιστήμονες, ειδικούς στις ψηφιακές τεχνολογίες, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, την πράσινη καινοτομία. Η Κύπρος, αν επενδύσει αποφασιστικά στην πράσινη ψηφιακή μετάβαση, μπορεί να αναδειχθεί σε περιφερειακό κέντρο γνώσης και πράσινης τεχνολογίας.
Ωστόσο, τίποτα από αυτά δεν θα καταστεί εφικτό χωρίς πολιτική βούληση, θεσμικές αλλαγές και ουσιαστικό δημοκρατικό διάλογο. Η τεχνολογία από μόνη της δεν αρκεί. Χρειάζεται όραμα, στρατηγική, και κυρίως ηθική: να επιλέγουμε εκείνες τις λύσεις που εξυπηρετούν όχι μόνο την ανάπτυξη, αλλά και το δημόσιο συμφέρον, την οικολογική ισορροπία και τη διαγενεακή δικαιοσύνη.
Ο ψηφιακός μετασχηματισμός δεν είναι τεχνοκρατική υπόθεση. Είναι βαθύτατα πολιτική, κοινωνική και περιβαλλοντική πρόκληση. Αν επιλέξουμε να την αντιμετωπίσουμε με τόλμη και διορατικότητα, θα έχουμε κάνει ένα μεγάλο βήμα προς μια πιο πράσινη, πιο δίκαιη και πιο ευφυή κοινωνία.
*Μέλους Κινήματος Οικολόγων
