Είδαμε δύο εκδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Ταγίπ Ερντογάν στην Κύπρο. Η μια στον νότο. Η άλλη στον βορρά. Η εκδήλωση στον νότο διοργανώθηκε στην πύλη της Κέρμια, με έκκληση των Κερυνιωτών Ελληνοκυπρίων. Και υποστηρίχθηκε μόνο εκ μέρους του Κόμματος των Οικολόγων. Σε αυτή την εκδήλωση υπήρξε και μια «Ένωση Κυπρίων» που παρείχε στήριξη. Δεν προήλθε στήριξη από απολύτως κανένα άλλο κόμμα. Όπως φαίνεται, δεν τους νοιάζουν καθόλου πλέον οι εκδηλώσεις που γίνονται για την Κερύνεια. Η δε εκδήλωση στον βορρά ήταν στον κόμβο του αγάλματος του Ατατούρκ που κρατάει σπαθί. Και αυτή δεν είχε διοργανωθεί εκ μέρους κανενός κόμματος, συντεχνίας ή οργάνωσης. Ήταν μια εξ ολοκλήρου ατομική πρωτοβουλία. Όμως, το άτομο που έκανε την έκκληση δεν ήταν συνηθισμένο άτομο. Ήταν ο πρώην δικαστής Τατζιάν Ρεϊνάρ. Η κοινωνία τον γνωρίζει ως ένα θαρραλέο άτομο που είδε την αδικία και την ανομία στα δικαστήρια και παραιτήθηκε από δικαστής πριν εφτά χρόνια. Δέκα άτομα άκουσαν την έκκληση που έκανε από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο Τατζιάν Ρεϊνάρ την ημέρα που θα ερχόταν ο Ερντογάν. Άνοιξαν ένα πανό κάτω από βροχή. Έγραψαν πως «Η βούληση είναι δική μας». Θα μπορούσαν να έγραφαν «Δεν καλωσόρισες». Ή «Go home Ερντογάν»! Δεν το έγραψαν. Επέλεξαν ένα πιο ήπιο σύνθημα. Παρά ταύτα, βρέθηκαν αντιμέτωποι με την επέμβαση της «αστυνομίας]. Και αυτή η επέμβαση έγινε ακριβώς την ώρα που προσγειώθηκε το αεροπλάνο του Ερντογάν στο αεροδρόμιο. Η «αστυνομία» ζήτησε να τερματίσουν αυτή τη διαδήλωση που έγινε κοντά στο κτηριακό συγκρότημα. Αρνήθηκαν. Κατόπιν τούτου, η «αστυνομία» κατέφυγε στη βία. Αρπάζοντας έξι διαδηλωτές από τα χέρια και τα πόδια τούς έβαλαν μέσα στο αστυνομικό όχημα και τους μετέφεραν στο αστυνομικό τμήμα. Αφότου τούς κράτησαν περίπου τέσσερις ώρες στο αστυνομικό τμήμα, τούς άφησαν ελεύθερους απαγγέλλοντάς τους τέσσερις κατηγορίες. Αποτέλεσαν μια ειρωνεία που δεν μπορεί να υποτιμηθεί αυτές οι συλλήψεις που έκανε σε μια διαδήλωση δέκα ατόμων η «αστυνομία», η οποία δεν συνέλαβε κανένα από τα χιλιάδες άτομα που ανάβουν φωτιά διαμαρτυρίας εδώ και δύο βδομάδες,
Όσον αφορά την εκδήλωση διαμαρτυρίας στην πύλη της Κέρμια στον νότο, διάβασα το άρθρο που έγραψε πριν από αυτή την εκδήλωση ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας «Ο Φιλελεύθερος», ο αγαπητός Άριστος Μιχαηλίδης. Και για να πω την αλήθεια, κατάλαβα ότι δεν διαφέρει και πολύ από την κατάσταση εδώ σε εμάς η κατάσταση εκεί. Λέει τα εξής ο Άριστος: «Να δούμε πόσα άτομα θα σταθούν στο πλευρό του λαού της Κερύνειας, πόσα άτομα θα προσπαθήσουν να καταλάβουν τι κάνουν εκεί και πόσοι θα τους ρίξουν παράξενες ματιές και θα περάσουν από εκεί. Ή θα τους κορνάρουν με προσβλητικό τρόπο».
Σε αυτό το άρθρο, το οποίο δυστυχώς μπόρεσα να διαβάσω μόνο μέσω της κακής μετάφρασης του διαδικτύου, λέει τα εξής ο αγαπητός Άριστος: «Όλοι εδώ θεωρούν δικαίωμα το να δώσουν την Κερύνεια στους Τούρκους. Θεωρούν ότι έχουν δικαίωμα να δείχνουν με το δάχτυλο τον λαό της Κερύνειας σαν να είναι σκλάβος του αφέντη τους και να του λένε να σβήσει από τη μνήμη του την πόλη του». Όταν διάβασα αυτές τις γραμμές είπα «εντάξει, παραδόθηκαν στην Τουρκία και οι δύο πλευρές. Χάσαμε εμείς. Κέρδισε η Τουρκία. Πέτυχε τον στόχο του ο επί πενήντα χρόνια κατακτητής μας. Πόσοι μείναμε να αντιστεκόμαστε στη διαίρεση, στην εισβολή και στην κατοχή;»
Άρα πενήντα χρόνια ήταν αρκετά. Όσοι τρέφονται με το πλιάτσικο στον βορρά και πίνουν από τη βρύση του μαύρου χρήματος της Τουρκίας ξέρω ότι δεν παραπονιούνται και πολύ για την εδώ στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας και την εξουσία της. Ειδικά αν η Τουρκία μάς φτιάξει σχολεία και νοσοκομεία και όχι τζαμιά. Αν δεν αγκαλιάζεται με τη μαφία. Αν δεν μας στέλνει ιμάμηδες με αραχνιασμένα μυαλά. Αν δεν μάς επιβάλλει πράγματα όπως το τουρμπάνι και λοιπά. Και αν μας επιτρέψει να εγκαταλείψουμε την τουρκική λίρα και να περάσουμε στο ευρώ. Κανένας δεν θα παραπονιέται. Τότε σίγουρα δεν θα μείνει κανείς που να λέει όχι στα δύο ίσα κυρίαρχα κράτη. Θα ξεχαστεί και η ενωμένη Κύπρος. Αυτή είναι η κατάσταση που βλέπω κοιτάζοντας τις απαιτήσεις της αντιπολίτευσης στον βορρά. Καλά, στον νότο τι τους συμβαίνει; Συναίνεσαν με την τουρκική κατοχή; Δέχτηκαν τη διχοτόμηση; Ξέχασαν την Κερύνεια, την Αμμόχωστο, το Βαρώσι, τη Μόρφου; Τις έσβησαν από τη μνήμη τους; Τότε δεν έμειναν πολλά να γίνουν.
Στον νότο αποκαλούν «παλιά μυαλά» ή «παλιούς Κύπριους» όσους αναφέρονται στην Κύπρο της τότε εποχής και νοσταλγούν τις μέρες που ζούσαμε μαζί χωρίς συγκρούσεις και επιπλέον θέλουν να φέρουν πίσω εκείνες τις μέρες. Όμως, ακόμα δεν πέθαναν όλοι εκείνοι οι παλιοί. Φαίνεται πως θα τελειώσει το όνειρο της «ενιαίας Κύπρου» όταν πεθάνουν και εκείνοι…
