Η τοποθέτηση του υπουργού Εργασίας, Γιάννη Παναγιώτου, ότι η θετική πορεία της αγοράς εργασίας πρέπει να γίνει αισθητή από την κοινωνία αποτυπώνει το αυτονόητο: οι αριθμοί από μόνοι τους δεν αρκούν. Η οικονομική πρόοδος, όσο εντυπωσιακή κι αν είναι στα στατιστικά, χάνει την αξία της αν δεν μεταφράζεται σε βελτίωση της ζωής των πολιτών.
Στο σημείο αυτό να διευκρινίσουμε ότι η ευημερία των ανθρώπων περνά μέσα από την ευημερία των αριθμών. Αν τώρα οι δείκτες δείχνουν ότι η Κύπρος έχει μια ανθεκτική και ακμάζουσα οικονομία αλλά αυτό δεν το νοιώθει η κοινωνία, τότε, υπάρχουν διαρθρωτικά προβλήματα. Ο κ. Παναγιώτου είπε χθες ότι το αναπτυξιακό μέρισμα πρέπει να διανέμεται δίκαια μεταξύ όλων των συντελεστών της παραγωγικής διαδικασίας, των εργαζομένων και των εργοδοτών.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, η ανεργία μειώνεται και η απασχόληση αυξάνεται. Ωστόσο, η καθημερινότητα πολλών Κυπρίων δεν αντικατοπτρίζει αυτή την πρόοδο. Μια σειρά από έρευνες αποτυπώνει μια διάχυτη δυσαρέσκεια για το κόστος ζωής και ειδικά για τη στέγη. Ο πληθωρισμός έχει υποχωρήσει στο 0,4%, όταν το πρώτο τρίμηνο του 2025 το ωριαίο εργατικό κόστος καταγράφει αύξηση ύψους 4,8%, δηλαδή οι μισθοί αυξάνονται ταχύτερα από το κόστος ζωής. Ο αδύναμος κρίκος σήμερα είναι το κόστος της στέγασης και των υπηρεσιών.
Χρειαζόμαστε μια νέα προσέγγιση στην οικονομική πολιτική που θα στοχεύει στη βελτίωση της ποιότητας ζωής και θα επιτρέψει στα κυπριακά νοικοκυριά να πάρουν ανάσες. Η βελτίωση των μέσων μαζικής μεταφοράς, για παράδειγμα, θα απαλλάξει τα νοικοκυριά από το κόστος χρήσης των οχημάτων τους, συνήθως ένα για κάθε ενήλικο μέλος, ένα κόστος που δεν έχουν νοικοκυριά σε άλλες χώρες της Ευρώπης.
Η οικονομική πολιτική είναι εργαλείο για την ευημερία των ανθρώπων. Η πρόκληση για την κυβέρνηση είναι να αποδείξει ότι η ανάπτυξη δεν αφορά μόνο τις επιχειρήσεις και τους δείκτες αλλά και τον εργαζόμενο, τον άνεργο, τον συνταξιούχο. Ότι η πρόοδος δεν είναι αφηρημένη έννοια αλλά καθημερινή εμπειρία.
Οι πολίτες αναμένουν υλοποίηση πολιτικών που θα γεφυρώσουν το χάσμα ανάμεσα στην οικονομική επιτυχία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Γιατί μόνο τότε θα μπορούμε να μιλάμε για πραγματική πρόοδο.
Θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι υπάρχουν στρεβλώσεις στην κυπριακή οικονομία τις οποίες πρέπει να εντοπίσουμε και να διορθώσουμε ώστε να επιταχυνθεί η αύξηση των εισοδημάτων. Είμαστε μια οικονομία με ΑΕΠ πέραν των 30 δισ. ευρώ και αυτό πρέπει να το νιώσουν οι τσέπες όλων, και επιχειρήσεων, και νοικοκυριών.
