Ο Λουδοβίκος ΙΔ’ (1638-1715) διακήρυσσε ότι «Το κράτος είμαι εγώ», που εξέφραζε την αλαζονεία, τον αυταρχισμό και την ταύτιση με την απόλυτη εξουσία. Αυτή η αντίληψη όχι για το κράτος αλλά για τη Δικαιοσύνη βγαίνει αβίαστα ως συμπέρασμα από τη συνέντευξη Τύπου που έδωσε ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας ως απάντηση στα όσα συντριπτικά τού αποδίδει το ΕΔΔΑ. Ναι, ο Σάββας Αγγελίδης θεωρεί τον εαυτό του ως τον ίδιο τον θεσμό της Δικαιοσύνης και πως κάθε κριτική και επίθεση εναντίον του για τον χειρισμό του θέματος του τερματισμού της ποινικής δίωξης στη γνωστή υπόθεση βιασμού στρέφεται εναντίον του θεσμού. Με άλλα λόγια, όσοι ζητούν την παραίτησή του είναι εχθροί της Δικαιοσύνης!
Αυτή η στάση του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα είναι επικίνδυνη, αντιδημοκρατική και παραπέμπει σε άλλες εποχές και άλλα καθεστώτα. Δεν δέχεται την διαφάνεια και ούτε θεωρεί ότι πρέπει να λογοδοτεί σε κάποιον άλλο ανεξάρτητο θεσμό. Εκτιμά ότι κατέχει το αλάθητο και οι αποφάσεις του δεν επιδέχονται αμφισβήτηση. Ωστόσο ζούμε σε μια εποχή που η γνώση και η πληροφορία κατακλύζουν τους πάντες, ο πολίτης είναι ενημερωμένος, έχει άποψη και είναι δικαίωμά του να την εκφράζει ελεύθερα. Η διαφωνία και η αντίθετη άποψη είναι στοιχεία της δημοκρατίας και η παρεμπόδιση της έκφρασής της δεν χαρακτηρίζει τις ελεύθερες κοινωνίες. Την ίδια νοοτροπία έχει και ο Γενικός Εισαγγελέας Γιώργος Σαββίδης ο οποίος απέδωσε τις κατηγορίες εναντίον της Εισαγγελίας σε «αλλότρια κίνητρα», ότι πρόκειται για «οργανωμένη κατάσταση» και άλλα τέτοια που παραπέμπουν σε θεωρίες συνωμοσίας, ακριβώς δηλαδή δικαιολογίες που προβάλλονται από όσους δεν έχουν να πουν τίποτε επί της ουσίας. Και πραγματικά όποιος παρακολούθησε προσεκτικά τη σαραντάλεπτη αγόρευση του κ. Αγγελίδη δεν είναι υπερβολή να λεχθεί ότι πέρα από τους νομικούς ακροβατισμούς, ο απλός πολίτης δεν αντελήφθη τους λόγους για τους οποίους τερματίστηκε η ποινική δίωξη.
Το χαστούκι που δέχτηκε η Κύπρος από το ΕΔΔΑ ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της διαφθοράς. Η απώλεια της εμπιστοσύνης απέναντι στους θεσμούς (δικαστές, Αστυνομία, Εισαγγελία, κυβέρνηση, τράπεζες) δεν είναι φαινόμενο που εμφανίστηκε από το πουθενά. Συνέβησαν γεγονότα που συντάραξαν την κυπριακή κοινωνία και τα οποία δέχτηκε αγόγγυστα, αλλά ώς εδώ και μη παρέκει. Θυμίζω μόνον μερικά: Το 2000 ξέσπασε το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου που χιλιάδες συμπολίτες μας έχασαν τις αποταμιεύσεις και τις περιουσίες τους. Ακολούθως έχουμε το μέγα σκάνδαλο του Συνεργατισμού. Και στις δύο περιπτώσεις πολλές υποθέσεις κατέληξαν στα δικαστήρια αλλά ουδείς καταδικάστηκε, ουδείς πλήρωσε και όλα αυτά εις δόξαν Εισαγγελίας και κυπριακής Δικαιοσύνης. Και μάλιστα, τα δικαστήριά μας με την αθώωση όλων των κατηγορουμένων, τους ξέπλυναν και τους χάρισαν το τεκμήριο της αθωότητας! Μετά έχουμε το σκάνδαλο της πώλησης χιλιάδων «χρυσών» διαβατηρίων, όπου λίγες εκατοντάδες δικηγόροι, ελεγκτές, λογιστές και ντιβέλοπερ έγιναν εκατομμυριούχοι, αφού οι πλείστοι παραβίασαν κάθε νόμιμη διαδικασία. Έγιναν εκατοντάδες παρανομίες υπό την ανοχή της τότε κυβέρνησης της οποίας υπουργοί που διατηρούσαν δικηγορικά γραφεία, πωλούσαν «χρυσά» διαβατήρια και όντας μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου αποφάσιζαν κατά πόσο τα δικαιούνται οι πελάτες τους!
Αυτές είναι μόνον μερικές από τις περιπτώσεις που βγάζουν μάτι και που έκαμαν το ποτήρι να ξεχειλίσει. Υπάρχουν και πολλές άλλες. Οι πλείστες από αυτές έχουν την ίδια αφετηρία: Οι φορείς των θεσμών, οι άνθρωποι που είχαν την ευθύνη της σωστής λειτουργίας τους, πήραν τον διορισμό τους από τον ίδιο άνθρωπο, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Μάλιστα, ο ίδιος διόριζε τον πρόεδρο και τα μέλη των Ερευνητικών Επιτροπών κατά της Διαφθοράς! Και τελικά όλα τα πορίσματα των όποιων ερευνών θα καταλήξουν στους ίδιους ανθρώπους, Γενικό και Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα για να πάρουν την τελική απόφαση κατά πόσο θα προχωρήσουν σε ποινικές διώξεις στις οποίες θα περιλαμβάνεται και ο άνθρωπος που τους διόρισε. Αν είναι δυνατόν! Δυστυχώς το Σύνταγμα της ΚΔ παρέχει στον Πρόεδρο δικτατορικές εξουσίες χωρίς να υπάρχουν τα θεσμικά αντίβαρα (Check and balances). Με την αποχώρηση των Τ/Κ από την κυβέρνηση αυτά εξέλιπαν και τώρα κυριαρχεί πλήρης ασυδοσία χωρίς καμιά λογοδοσία.
