Αφότου γράψαμε «κρατημένο» στις πόρτες των ελληνοκυπριακών σπιτιών - λαφύρων, ήταν φανερό πως θα αρπαζόμασταν πολύ γι’ αυτές τις κλεμμένες περιουσίες. Στην αρχή υπήρχαν μόνο παραχωρήσεις. Δεν υπήρχαν πωλήσεις, μεταβιβάσεις, ενοικιάσεις και λοιπά. Μόνο δικαίωμα χρήσης. Όμως, ό,τι και αν έκαναν, ύστερα το μετέτρεψαν σε τίτλο ιδιοκτησίας αυτό. Ποιος είναι ο συμβουλάτορας; Φυσικά η Άγκυρα! Σκοπός ήταν να κάνει ιδιοκτήτες περιουσιών στο νησί τον πληθυσμό που μεταφερόταν από την Τουρκία. Να τους ριζώσουν εδώ.
Στο τέλος το αίμα έγινε κέρδος. Υπήρχε μια ρήση που χρησιμοποιείτο για τη λεηλασία κάποτε και ήταν πολύ διαδεδομένη εδώ: «Το λεηλατημένο μπουρέκι του Χασάν». Άλλαξε και αυτό μετά το 1974 και απέκτησε άλλο νόημα. Τι έγινε; «Το λεηλατημένο μπουρέκι του Γιάννη». Πιάσε αν μπορείς πλέον όσους λένε «κρατημένο». Λεηλάτησαν. Έγινε πολύ επικερδής η ματωμένη δουλειά. Όποιος ήρθε πούλησε, όποιος έφυγε πούλησε. Και τώρα ρωτάει ο βετεράνος της Δερύνειας, Ερχάν Αρικλί: «Ποιος έφαγε τις περιουσίες των Ελληνοκυπρίων;» Όχι, δεν ζητά λογοδοσία από την ομάδα της αφρόκρεμας. Από ποιον ζητά; Από τον Σενέρ Ελτσίλ για παράδειγμα. Από όλους όσοι δεν παραδόθηκαν σε αυτό το κατοχικό καθεστώς. «Πείτε», λέει, «πόσοι από αυτούς κάθονται σε ελληνοκυπριακό σπίτι, πόσοι κρατούν ελληνοκυπριακή γη και πόσοι πούλησαν αυτά τα σπίτια και αυτά τα τεμάχια;» Όποιον και αν ρώτησε, δεν ήρθε απάντηση. Να πω εγώ τότε. Πρώτα και κύρια κάθεται ο πληθυσμός που μεταφέρθηκε από την Τουρκία σε εκείνα τα σπίτια. Και τα τεμάχια γης είναι δικά τους. Το μπουρέκι του Γιάννη! Δεν το ξέρεις κύριέ μου; Το 53 τοις εκατό των ελληνοκυπριακών περιουσιών - λαφύρων διανεμήθηκε σε εκείνο τον πληθυσμό που μεταφέρθηκε από την Ανατολία. Τζάμπα! Κάποιοι τις πούλησαν αμέσως, κάποιοι τις άφησαν για μετά προκειμένου να γίνουν πιο ακριβές. Βγήκαν κερδισμένοι εκείνοι που είδαν μπροστά και τις άφησαν για μετά. Χάρη στο μοναδικό σας «ναι» στο Σχέδιο Ανάν. Πόσες φορές το έγραψα και πόσες φορές θα το γράψω ακόμα; Αυτό το σχέδιο έγινε για τους κλέφτες. Για να νομιμοποιήσει τις κλεμμένες περιουσίες. Και στο τέλος, τα κατάφεραν. Έζησαν οι κλέφτες. Έκαναν μπαϊράμι. Οι αρχιτέκτονες του σχεδίου είπαν ότι ο χρήστης είναι αυτός που έχει τον πρώτο λόγο στην περιουσία. Ιδού, ώς εδώ. Το 2004 ήταν χρυσή χρονιά για τους πλιατσικολόγους. Όσοι προηγουμένως δίσταζαν να πουλήσουν ελληνοκυπριακή περιουσία με τον φόβο ότι θα ερχόταν ο Ελληνοκύπριος ιδιοκτήτης μια μέρα, αυτή τη φορά τούς άνοιξε τόσο η όρεξη που επιτέθηκαν στις ελληνοκυπριακές περιουσίες. Η Κερύνεια άρχισε να μετατρέπεται σε μπετόν. Ύστερα το Τρίκωμο. Ύστερα η Καρπασία. Ύστερα η Ακανθού, ο Άγιος Αμβρόσιος, ο Άγιος Επίκτητος. Εκατομμύρια στερλίνες ανταγωνίστηκαν με το Αμπού Ντάμπι. Πρώτα υπήρχε στρατιωτική κατοχή. Ύστερα ο πληθυσμός. Ύστερα το κεφάλαιο. Καταβρόχθισαν τη χώρα κοιτάζοντας κατάματα εκείνους που φώναζαν στις πλατείες πως «θα αντισταθούμε και θα νικήσουμε». Εδώ να βάλουμε μια άνω τελεία. Να ανοίξουμε μια παρένθεση. Να καθίσουμε και να μιλήσουμε ίσια. Δεν αντισταθήκαμε για να νικήσουμε!
Μήπως υπάρχει κάποιος που δεν κατέχει ελληνοκυπριακή περιουσία σε αυτό τον τόπο; Και να υπάρχουν τέτοιοι, δεν είναι περισσότεροι από τα δάχτυλα του ενός χεριού. Έψαξαν μέλη που να μην κατέχουν ελληνοκυπριακή περιουσία για την Επιτροπή Ακίνητων Περιουσιών και δυσκολεύτηκαν να βρουν. Φάγαμε και εξαλείψαμε τις ελληνοκυπριακές περιουσίες. Και τώρα τρωγόμαστε μεταξύ μας. Τα τσακάλια προσπαθούν να απολαύσουν το θήραμα που έπιασαν με τους λύκους. Όμως, δεν κόβουν τα δόντια τους αυτό το θήραμα. Ποιος φοβάται το σπαθί των ποταπών που αποκαλούν ένοχο τον αθώο και αθώο τον ένοχο; Ξέρετε γιατί είμαστε τόσο πολύ δυστυχείς σε αυτά τα χώματα; Διότι είναι καταραμένα χώματα αυτά. Δεν θα διαρκέσουν για πάντα αυτοί οι καιροί που ο βιαστής θεωρείται αθώος και το θύμα του βιασμού ένοχο. Εσείς είστε οι βιαστές. Ήρθατε. Χύσατε αίμα. Τα πήρατε. Και τώρα ζητάτε λογοδοσία από εκείνους που κλέψατε τις περιουσίες τους; Θα πνιγείτε σε αυτές τις γιορτές λιντσαρίσματος που οργανώσατε εναντίον εκείνων που υπερασπίζονται τα θύματα. Φτάνει ρε, φτάνει!
