Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις. Με μεγάλη απογοήτευση και αγανάκτηση ως Ευρωπαίος πολίτης παρακολούθησα τη σύναξη των εφτά (προθύμων) με ηγέτιδα την πρόεδρο της Κομισιόν -κατηγορείται για σκάνδαλα και διαφθορά- στον Λευκό Οίκο οι οποίοι παρατεταγμένοι μπροστά από τον θηριώδη Τραμπ απλά τον περίμεναν και παρακολουθούσαν σαν μαθητάκια της Α’ δημοτικού να ασχολείται με τον Ζελένσκι και τον Πούτιν για την ειρηνική συνεδρία σχετικά με το Ουκρανικό χωρίς να είμαι σίγουρος αν ο απρόβλεπτος Τραμπ τους λάμβανε υπόψη σοβαρά αφού η αποστασιοποίηση από την Ευρώπη στο μυαλό του θεωρείται γεγονός. Τουτέστιν και ο τίτλος του σημερινού πονήματος. Δυστυχώς, έχουμε αρθρογραφήσει πολλάκις επί τούτου. Τα κράτη μέλη της ΕΕ βρίσκονται σε ανταγωνιστικά επίπεδα με το κάθε κράτος να νοιάζεται για την πάρτη του.
Αυτό σίγουρα θα φέρει την ΕΕ σε δύσκολή θέση χωρίς γυρισμό με αποτέλεσμα ένα ευρωπαϊκό αλαλούμ που θα οδηγήσει στο τέλος μιας υπέροχης ιδέας όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς για να πετύχει το στόχο της ευρωπαιοποίησης που θα σύσφιγγε τους δεσμούς μεταξύ των μελών. Αρχικά, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι όλα έβαιναν καλώς με μια Ευρώπη να υψώνει περήφανα το ανάστημά της για το καλό της Ένωσης. Και όλοι πιστέψαμε στην Ευρώπη παρ' όλα τα λάθη που έγιναν γιατί πέτυχε σε βασικούς τομείς όπως η υγεία, ο πολιτισμός, η πολυπολιτισμικότητα, το μεταναστευτικό -με ελάχιστες εξαιρέσεις- το περιβάλλον και προ πάντων η παιδεία. Δυστυχώς, με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία αυτή η Ευρώπη των λαών έγινε Ευρώπη-αποικία των ΗΠΑ οι οποίες νεκρανάστησαν το ΝΑΤΟ και έγιναν κυρίαρχες στην ευρωπαϊκή επικράτεια παγιδεύοντας την Ευρώπη σε κυρώσεις οι οποίες γύρισαν μπούμερανγκ σε αυτήν.
Και, δυστυχώς, έχουν καταντήσει τον Ευρωπαίο πολίτη μίζερο να αγωνίζεται για επιβίωση επειδή, δυστυχώς, τα μέλη ενδιαφέρονται μόνο για την πάρτη τους και ο κίνδυνος διάλυσης της ΕΕ με το αρχικό όραμα της ολοκλήρωσης να φαίνεται άπιαστο. Και πιστεύουμε ότι αν δεν αντιληφθεί τα λάθη της να επανέλθει ανανεωμένη για καλύτερες μέρες, τότε σβήσ' την από τα κατάστιχα. Η εκπαίδευση και η παιδεία γενικότερα, με άλλα λόγια μια πανευρωπαϊκή παιδεία γίνονται απολύτως αναγκαία για τη δημιουργία ισχυρών δεσμών συνεργασίας στην Ενωμένη Ευρώπη και εγγυούνται λαμπρές προοπτικές για οικονομική ανάπτυξη και ποιοτική βελτίωση της ζωής. Σίγουρα οι πιο πάνω προκλήσεις, μπορούν να αντιμετωπιστούν μέσω της παιδείας και τα εκπαιδευτικά προγράμματα της Ευρώπης στην πορεία της ευρωπαϊκής συνεργασίας και ενοποίησης.
Η έμφαση που έχει δοθεί στον κοινωνικό και τον πολιτιστικό τομέα φαίνεται ότι έχει φέρει αποτελέσματα αφού έχει καταφέρει να δημιουργήσει το προφίλ του Ευρωπαίου πολίτη του 21ου αιώνα του οποίου η αίσθηση της ευρωπαϊκής του ταυτότητας και η προθυμία του να συμμετάσχει και να παίξει ενεργό ρόλο στην περαιτέρω ανάπτυξη της ευρωπαϊκής κοινωνίας είναι πιο αισθητά παρά ποτέ. Όμως χρειάζεται πολλή δουλειά για να πετύχουμε τους στόχους μας αφού υπεισέρχονται λάθη όπως τα προαναφερθέντα στην εισήγησή μας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι με συλλογική εργασία που βοηθά την πρόσβαση σε άλλες κουλτούρες και την κατανόηση αυτών των κουλτουρών μπορεί να καταπολεμήσει τον ρατσισμό, να εξαλείψει τις προκαταλήψεις, να δημιουργήσει δυνατούς δεσμούς φιλίας και να συνεισφέρει στην αποκόμιση πλεονεκτημάτων από την ευρωπαϊκή παιδεία με την απόκτηση των κατάλληλων δεξιοτήτων και τη γνώση της νέας μεθοδολογίας και τεχνολογίας που σίγουρα ανοίγει νέα κανάλια επικοινωνίας.
Ο απώτερος στόχος της ΕΕ θα πρέπει να είναι ένα πανευρωπαϊκό αναλυτικό πρόγραμμα -σίγουρα με τις αναγκαίες διαφοροποιήσεις- το οποίο θα φέρει πιο κοντά τα κράτη μέλη της ΕΕ και το οποίο θα γίνει ο βατήρας για περισσότερη κατανόηση μεταξύ των κρατών διευκολύνοντας τη λύση προβλημάτων και διαφορών που σίγουρα θα προκύπτουν και σίγουρα δεν θα πέφτουν σε παγίδες των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ που φέρνουν την καταστροφή για τα δικά τους συμφέροντα. Μόνο τότε μπορούμε να μιλάμε για πραγματική ευρωπαιοποίηση.
