Οι σχέσεις της Κύπρου με το Ισραήλ ακολουθούν εδώ και δεκαετίες μια ανοδική πορεία. Όλες οι κυβερνήσεις διαχρονικά, παράλληλα με τη στάση της Κύπρου να στηρίζει με συνέπεια τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού να αποκτήσει ανεξάρτητο κράτος, η Κύπρος ποσώς μείωνε την ένταση των σχέσεών της με το κράτος του Ισραήλ. Αντιθέτως, οι διακρατικές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών έχουν αναπτυχθεί με γεωμετρική πρόοδο ανοδικά και πολύπλευρα στη βάση και ιστορικών δεδομένων και συγκυριών που συνδέουν τους δύο λαούς.
Η Κυπριακή Δημοκρατία ωστόσο είναι ένα ανεξάρτητο κράτος, κυρίαρχο, δεν είναι προτεκτοράτο κανενός, δεν νομιμοποιείται η κυβέρνηση να αφήνει με τις πράξεις ή τις παραλείψεις της να εννοηθεί κάτι τέτοιο. Καμία σχέση και καμία συνεργασία μεταξύ δυο ανεξάρτητων κρατών δικαιολογεί την καθυπόταξη τού ενός απέναντι στο άλλο. Αυτό το σημειώνουμε, παρά την ένταση των εσωτερικών συζητήσεων και επικρίσεων σήμερα για τη στάση της κυβέρνησης Χριστοδουλίδη απέναντι στην τραγωδία που συντελείται στη Γάζα και για την οποία έχει προ πολλού πάψει να υπάρχει οποιαδήποτε δικαιολογία την οποία επικαλούνται οι σημερινοί ακραίοι που βρίσκονται στην εξουσία στο Τελ Αβίβ.
Τούτου λεχθέντος, θεωρούμε αδιανόητη, εξωφρενική και πρωτοφανή, και κυρίως κατάπτυστη, την οδηγία που απέστειλε το Υπουργεία Διασποράς του Ισραήλ προς τους υπουργούς Εσωτερικών, Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης της κυπριακής κυβέρνησης, διά της οποίας απαιτείται όπως φροντίσουν να ενημερώσουν και να δώσουν εντολές ώστε να καθαριστούν αμέσως οι δήμοι και οι κοινότητες από συνθήματα κατά της εξελισσόμενης γενοκτονίας και διωγμού των κατοίκων της Γάζας, αλλά και όσα αναφέρονται για τον αγώνα των Παλαιστινίων. Επικαλούμενοι μάλιστα τη δήθεν «ενίσχυση των δράσεων για την καταπολέμηση το αντισημιτισμού και της υποκίνησης μίσους στην Κύπρο».
Το αν η κυβέρνηση του Ισραήλ συμπεριφέρεται με αυτό τον τρόπο, στέλνοντας οδηγίες σε ένα άλλο κράτος με στόχο να περάσει την προπαγάνδα ότι σχεδόν δεν συμβαίνει τίποτα στη Γάζα, ότι βρισκόμαστε ενώπιον μια απλής διαμάχης και όχι μιας καθαρής γενοκτονίαε σε βάρος δύο και πλέον εκατομμυρίων ανθρώπων, είναι το ένα. Το μεγάλο ερώτημα ωστόσο είναι πώς ο αποδέκτης αυτών των απαράδεκτων εντολών, η κυβέρνηση Χριστοδουλίδη, έχει το θράσος, μέσω μάλιστα του προεδρικού διπλωματικού γραφείου να μεταβιβάζει ασμένως εντολές από ένα άλλο κράτος. Είναι αυτή η κυβέρνηση, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, εκπρόσωπος ενός κυριάρχου λαού, ή αποτελεί τον εντολοδόχο ενός ακραίου στη γειτονιά μας, οι ενέργειες του οποίου δεν είναι πλέον ανεκτές από καμία δύναμη λογικής στην παγκόσμια κοινότητα; Η κυβέρνηση, ο Πρόεδρος, έστω ο υπουργός Εξωτερικών, έχουν τη στοιχειώδη υποχρέωση να δώσουν κάποιες απαντήσεις. Εκτός και αν τους ζητήθηκε να τηρήσουν σιγή ιχθύος.
