Η σημερινή παρέμβαση θα είναι μέσα στο πνεύμα των ημερών. Δεν θα μιλήσω για στραβά και ανάποδα ούτε για λάθη και παραλείψεις.
Τα δεδομένα στη ζωή: Λοιπόν, πολλά πράγματα στη ζωή τα θεωρούμε δεδομένα. Σχέσεις, ανθρώπους, αγαθά, καταστάσεις, τα οποία για κάποιον λόγο, λογικά ανεξήγητο, έχουμε την πεποίθηση ότι όσο είμαστε εμείς θα είναι και αυτά εκεί. Δεν ξέρω να σας πω αν θα έπρεπε να ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Αν όμως ήταν διαφορετικά, θα ήταν ανυπόφορο να ζούμε μονίμως με το άγχος του αποχωρισμού, των σχέσεων, των ανθρώπων, των αγαθών και των καταστάσεων. Είναι περίπου σαν τη ζωή και τον θάνατο. Ενώ όλοι ξέρουμε ότι μια μέρα θα πεθάνουμε και δεν ξέρουμε πότε, ο θάνατος δεν μας απασχολεί. Όμως τίποτε δεν είναι παντοτινό. Και οι σχέσεις θα σπάσουν, και οι άνθρωποι θα φύγουν, και τα αγαθά θα χαθούν, και οι καταστάσεις θα αλλάξουν.
Για μια καλύτερη ζωή: Με τούτο ως δεδομένο θα ήταν σίγουρα όλων μας καλύτερη η ζωή αν αναγνωρίζαμε τη σημασία των σχέσεων, την αξία των αγαθών και των καταστάσεων. Σε τούτες τις μέρες θεωρώ ότι υπάρχουν στιγμές που μας δίδεται η ευκαιρία να αναγνωρίσουμε κάποια πράγματα. Στιγμές που πρέπει να πούμε «συγγνώμη» και «ευχαριστώ», πριν οι σχέσεις σπάσουν. Οι στιγμές που πρέπει να πούμε «σ’ αγαπώ» στους ανθρώπους, πριν αυτοί φύγουν. Οι στιγμές που πρέπει να εκτιμήσουμε τα αγαθά, πριν αυτά τελειώσουν. Οι στιγμές που πρέπει να πούμε «δόξα τω Θεώ», πριν οι καταστάσεις αλλάξουν. Ζούμε σε δύσκολους καιρούς. Ξυπνάμε χωρίς να ξέρουμε τι θα μας φέρει το ξημέρωμα. Καθένας το βιώνει με τον δικό του τρόπο και στο δικό του, προσωπικό, μέτρο της δυσκολίας. Υπάρχει όμως και ένα κοινό. Ένα κοινό στοιχείο, μυστικό, ύπουλο και επικίνδυνο. Το οποίο μετά τα τραγικά γεγονότα του 1974 πήρε διαστάσεις πρωτόγνωρες.
Η προσωρινότητα: Το αίσθημα της προσωρινότητας. Η συμπεριφορά μας, λες και δεν υπάρχει αύριο. Έπρεπε να προσέξουμε. Όμως δεν το κάναμε. Και αφήσαμε το αίσθημα της προσωρινότητας να είναι πολύ κοντά στο να αλλοιώσει το είναι μας. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να προσβληθούν οι σχέσεις μας, να μην επιτρέψουμε να προσβληθεί η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη μας, να μην επιτρέψουμε να χαθεί η ελπίδα μας. Να μην επιτρέψουμε να καταποντιστούν τα όνειρά μας. Αυτός ο τόπος πέρασε πολλούς «κατακλυσμούς». Επιδρομές, διωγμούς, σφαγές και κακουχίες. Κάποτε οι κάτοικοί του αναγκάστηκαν να πάνε σε άλλους τόπους μακρινούς για να επιβιώσουν. Αυτός ο τόπος τα πέρασε όλα αυτά και μαζί του οι άνθρωποι που τον κατοικούσαν. Και αυτοί οι άνθρωποι, βιώνοντας όλα αυτά, δεν σταμάτησαν ούτε να ερωτεύονται ούτε να εργάζονται σκληρά ούτε να παντρεύονται ούτε παιδιά να κάνουν ούτε να ονειρεύονται. Και αυτοί οι άνθρωποι δεν σταμάτησαν ποτέ να ελπίζουν. Δεν αφέθηκαν. Δεν υπέκυψαν σε μια μαθημένη αβοηθησιά. Ας μην αφεθούμε και εμείς, φίλοι μου. Ας συνεχίσουμε να ελπίζουμε παλεύοντας. Για να μην χρειαστεί ποτέ να πούμε: «...Και τώρα τι θα γενούμε χωρίς βαρβάρους;... Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις...»
Οι μύγες και οι μέλισσες: Ας πάψουμε το κλάμα και τις γκρίνιες. Ας δούμε τις μύγες και τις μέλισσες. Στον ίδιο κόσμο και στα ίδια τα μέρη και οι δύο πετάνε. Τις μέλισσες θα τις δούμε επάνω στα λουλούδια και τους θάμνους και στα ανθισμένα δέντρα να ξαποσταίνουν. Τις μύγες όμως αν ρωτήσουμε, απογοητευμένες, μόνο για κοπριές και ακαθαρσίες θα ξέρουν να μας πούνε. Πρέπει κι εμείς να αποφασίσουμε πού θα ξαποσταίνουμε. Όσο και να γκρινιάζουμε για τις κοπριές και τις ακαθαρσίες αυτές πάντα εκεί θα είναι. Γιατί πάντοτε και σε κάθε μέρος αυτές συναντά ο άνθρωπος. Όμως ακόμα και μέσα στον βαρύ χειμώνα... κάπου υπάρχουν θάμνοι και λουλούδια ανθισμένα. Για αυτό και στον ίδιο κόσμο, τον άσχημο και τον κακό, με μένα και με σένα, φίλε αναγνώστη, μέλισσες υπάρχουν. Και αυτό είναι απόδειξη ότι τα δέντρα και τα λουλούδια και οι θάμνοι δεν έπαψαν ποτέ να ανθίζουν. Άλλωστε όσο και να προσπαθήσει κάποιος το σκοτάδι με το σκοτάδι δεν θα μπορέσει να το πολεμήσει. Κανένας, ποτέ και πουθενά, δεν κατάφερε με τον τρόπο αυτό να βρει άκρη. Στις συμπεριφορές τις άσχημες, στα λόγια που πληγώνουν, σε εγωισμούς και σε θυμούς, αν με τον ίδιο τρόπο απαντάς, τι πετυχαίνεις; Καλύτερα να μην απαντάς. Όχι γιατί είσαι υπεράνω. Κανένας άνθρωπος δεν είναι υπεράνω κανενός. Ούτε γιατί εσύ ως μορφωμένος και καλότροπος πρέπει να μην απαντάς. Αλλά γιατί αυτό, λέει η απλή υπερβατική σκέψη.
Φως στο σκοτάδιQ Ένα δωμάτιο ήδη σκοτεινό, αν το κουκουλώσεις θα γίνει πίσσα στο σκοτάδι. Αυθόρμητα για φως θα ψάξεις και το σκοτάδι χωρίς πολλά πολλά θα εξαφανιστεί. Αν με σκοτεινές συμπεριφορές και λόγια απαντήσεις στις σκοτεινές συμπεριφορές των άλλων, και οι δύο μέσα στο μαύρο θα μείνετε να παιδεύεστε. Κάνε τη συμπεριφορά, τα λόγια και τις πράξεις σου φως, φίλε, αγαπημένε αναγνώστη. Απάντησε με φως στο σκοτάδι. Και το σκοτάδι, των όσων άσχημων, θα εξαφανιστεί. Και θα γλυκάνει και ο άλλος. Και θα μαλακώσει. Και στο δικό σου φως θα ζητήσει να μετέχει. Και αν δεν το κάνει; Δεν πειράζει... Θα πάψει, αν με φως εσύ απαντήσεις, να σε πληγώνει... Θα φύγει μακριά....Όπως το σκοτάδι..... Που, σε ενός κεριού το πιο απαλό άναμμα, παύει να υπάρχει...
Καλά Χριστούγεννα. Το φως της φάτνης της Βηθλεέμ ας φωτίσει τις καρδιές όλων μας.
