Δικαίωση από το Κακουργιοδικείο Λευκωσίας βρήκαν χθες επτά πρόσωπα από την Μπαγκλαντές, τους οποίους έφεραν στην Κύπρο δήθεν για μια αξιοπρεπή εργασία, αλλά βρέθηκαν να κοιμούνται στο πάτωμα ή σε ορνιθώνες και περιστερώνες, να πληρώνονται με όσα έκανε κέφι στον εργοδότη και να τρώνε ό,τι τους έδιναν από τα περβόλια και τις φάρμες. Προηγουμένως στην πατρίδα τους είχαν ξεπουλήσει ό,τι περιουσιακό στοιχείο είχαν για να πληρώσουν τους «ατζέντηδες», αφού τα ποσά που τους αποσπούσαν κυμαίνονταν μεταξύ 10-15 χιλ. ευρώ.
Πρόκειται για την υπόθεση που αποκαλύφθηκε τον Μάιο του 2015, για την οποία βρέθηκαν αντιμέτωποι με τη δικαιοσύνη τρεις ομοεθνείς των θυμάτων, καθώς και πέντε Κύπριοι εργοδότες. Οι δύο εκ των τελευταίων απαλλάχθηκαν από το στάδιο της εκ πρώτης όψεως υπόθεσης αφού το δικαστήριο έκρινε ότι δεν στοιχειοθετούνταν οι κατηγορίες εναντίον τους και έτσι κατηγορούμενοι παρέμειναν οι τρεις εκ των εργοδοτών (ζεύγος οι δύο), καθώς και τα τρία αλλοδαπά πρόσωπα. Ο πρώτος όμως από αυτούς, ο Md Mesbah Uddin ή άλλως «Pavel» –που ήταν και το βασικό πρόσωπο της υπόθεσης αφού αυτός, σε συνεργασία με το γραφείο εξευρέσεως εργασίας «Τop Con» που λειτουργεί στη χώρα του, ήταν που αποσπούσε τα τεράστια ποσά για να φέρνει τους ομοεθνείς του στην Κύπρο– εμφανίστηκε μόνο κατά την πρώτη δικάσιμο, ενώ αργότερα φαίνεται να εγκατέλειψε την Κύπρο με πλαστό διαβατήριο και έκτοτε μην τον είδατε. Χθες το Κακουργιοδικείο Λευκωσίας, με σύνθεση τους Έλενα Εφραίμ (πρόεδρο), Νίκο Γερολέμου και Στέλλα Χριστοδουλίδου-Μέσσιου, έκρινε όλους τους κατηγορούμενους ένοχους σε σχέση με τις κατηγορίες που ο καθένας αντιμετώπιζε. Στην περίπτωση των εργοδοτών, οι κατηγορίες αφορούσαν τη συνωμοσία προς διάπραξη κακουργήματος και την εκμετάλλευση προσώπου στην εργασία, ενώ οι αλλοδαποί, που ήταν και οι τρεις παράνομοι, αντιμετώπιζαν σωρεία άλλων κατηγοριών, ανάμεσα στις οποίες και η εμπορία ενηλίκων. Στις 18 Οκτωβρίου ορίστηκε να αγορεύσουν οι συνήγοροι για μετριασμό της ποινής και σε κατοπινό στάδιο οι δικαστές θα ανακοινώσουν την ετυμηγορία τους.
Είναι σοκαριστικές οι μαρτυρίες που έδωσαν τα θύματα και έγιναν αποδεκτές σχεδόν στην ολότητά τους από το δικαστήριο. Ο ένας από τους παραπονούμενους ανέφερε ότι στην Κύπρο τον έφερε το βασικό πρόσωπο της υπόθεσης που τότε ήταν φοιτητής (δηλαδή ο Pavel), αφού, σε συνεργασία με το «Top Con», του ζήτησαν το ποσό των 11,5 χιλ. ευρώ. Για να το εξασφαλίσει, πούλησε γη της οικογένειας και κοσμήματα της μητέρας του, ενώ στην Κύπρο του είπαν ότι θα εργαζόταν σε εργοστάσιο γάλακτος με μισθό 1.500 ευρώ. Τελικά όμως βρέθηκε σε φάρμα στην Πάφο και διέμενε σε ένα «βρόμικο» παλιό υποστατικό το οποίο δεν είχε τουαλέτα και έτσι έκανε την ανάγκη του στα χωράφια. Η φάρμα ήταν μεγάλη, με τουλάχιστον 800 ζώα, για τα οποία δούλευε από τις 6.30 το πρωί μέχρι τις 7.30 το βράδυ. Εργάστηκε εκεί για 5 μήνες με μισθό 400 ευρώ, αλλά πληρώθηκε μόνο για τους τέσσερις, ενώ σε μία περίπτωση που δεν κατάφερε να περάσει ένα σχοινί στο κεφάλι αγελάδας, ο εργοδότης τον χτύπησε πολύ δυνατά στο κεφάλι. Αυτή ήταν και η αφορμή για να εγκαταλείψει τη φάρμα.
Άλλος παραπονούμενος είπε στη μαρτυρία του ότι αφού ξεπουλήθηκε κι αυτός για να έρθει στην Κύπρο, βρέθηκε σε άλλη φάρμα στην Πάφο, όπου ο χώρος διαμονής του ήταν ένα δωμάτιο δίπλα από ένα κλουβί με περιστέρια, από τα οποία τον χώριζε ένα σιδερένιο δίχτυ. Για να καθαρίζει την τουαλέτα, η οποία από το δωμάτιο που ήταν περιστερώνας διαχωριζόταν απλά με ένα διάφανο δίχτυ, αναγκαζόταν να παίρνει νερό με τους κουβάδες αφού δεν υπήρχε παροχή, ενώ για έναν μήνα κοιμόταν στο πάτωμα παρέα με τις κότες που βρίσκονταν στον περιστερώνα. Ακόμα υποστήριξε ότι ο εργοδότης του τον κλοτσούσε όταν ερχόταν η ώρα για να πιάσει δουλειά.
Κανένα ψεγάδι στις μαρτυρίες των θυμάτων
Άλλος παραπονούμενος ήρθε στην Κύπρο επίσης μέσω του «Pavel», αφού πούλησε ένα μικρό κατάστημα στο οποίο επιδιόρθωνε τηλέφωνα και παράλληλα πήρε δάνεια από τοκογλύφους και συγγενείς του ώστε να εξασφαλίσει το ποσό των 8 χιλ. ευρώ που του ζήτησαν. Η συμφωνία ήταν ότι θα εργαζόταν σε κατάστημα επεξεργασίας τροφίμων, αλλά βρέθηκε σε φάρμα καλλιέργειας λαχανικών στο Νικητάρι. Ο εργοδότης ήταν αλκοολικός και φώναζε όλη την ώρα, ενώ η σύζυγός του κρατούσε ένα ραβδί στο χέρι όταν του έδινε οδηγίες ώστε να τη φοβάται. Στον ίδιο χώρο εργάζονταν ακόμα τρεις αλλοδαποί εκ των παραπονουμένων. Μισθολογικά και ενώ είχαν συμφωνήσει το ποσό των 450 ευρώ μηνιαίως, του έδωσαν 181 ευρώ τον πρώτο μήνα, 88 ευρώ τον δεύτερο και ακόμα 620 για τους επόμενους δύο μήνες. Τον έβαζαν όμως να υπογράφει ότι παίρνει μισθό 425 ευρώ και τα υπόλοιπα τα κατακρατούσαν για το ενοίκιο και το φαγητό, το οποίο όμως ήταν ρύζι, ντομάτες και αγγούρια κάθε 2 βδομάδες. Εγκατέλειψε τον χώρο στους 4 μήνες και διέμενε σε παγκάκι, όταν ενημερώθηκε σχετικά η ΚΙΣΑ και του πρόσφερε βοήθεια.
Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και οι μαρτυρίες των άλλων παραπονούμενων, οι οποίοι να σημειωθεί ότι νωρίτερα είχαν αναγνωριστεί ως θύματα εμπορίας. Στην απόφασή του το δικαστήριο χαρακτηρίζει τις μαρτυρίες τους ως «συγκρατημένες, μάλλον φοβισμένες και μαζεμένες, παρά το ότι δεν διέτρεχαν πλέον κίνδυνο απέλασης ή άλλης εκμετάλλευσης», ενώ, όπως το ίδιο σημειώνει, δεν διέκρινε οποιαδήποτε τάση για υπερβολή στην εξιστόρηση των γεγονότων. «Αντίθετα αναφέρθηκαν στα γεγονότα με χρονική σειρά και λεπτομέρεια και με τρόπο που καταδείκνυε ότι περιέγραφαν τις εμπειρίες όπως τις είχαν ζήσει», σημειώνουν οι δικαστές στην απόφασή τους.
