Μπορεί το προηγούμενο διάστημα το περιβαλλοντικό κίνημα να κατάφερε να εξασφαλίσει δικαστικό διάταγμα αναστολής εργασιών αλλά το διάταγμα αυτό έπαυσε να ισχύει μετά από νεότερη απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου και νομικό ελιγμό της Νομικής Υπηρεσίας για ένταξη των ιχθυοκαλλιεργητών ως ενδιαφερόμενο μέρος. Από τότε, τα έργα συνεχίζονται και ξεκίνησαν να φανερώνουν το πραγματικό μέγεθος του λιμανιού καθώς και το πραγματικό μέγεθος της παρέμβασης σε μία περιοχή εξαιρετικά περιβαλλοντικά ευαίσθητη.
Στην περιοχή τα έργα που εκτελούνται προκαλούν τεράστια προβλήματα και ήδη έχει δοθεί επιπλέον κονδύλι (δεν περιλαμβάνεται στο έργο) για ασφαλτόστρωση του δρόμου για μείωση του αντίκτυπου από τη σκόνη που δημιουργούν τα οχήματα για τις ανάγκες του εργοταξίου. Η συγκεκριμένη όμως ενέργεια αλλοιώνει τους όρους έγκρισης της άδειας, καθώς αν εντασσόταν στο έργο ο δρόμος πιθανώς να έπρεπε να προηγηθεί δέουσα περιβαλλοντική εκτίμηση και όχι μόνο γνωμοδότηση.
Ταυτόχρονα, όπως φαίνεται και από τις φωτογραφίες, δεν τηρείται ο βασικός όρος 45 της περιβαλλοντικής γνωμοδότησης, δηλαδή της τοποθέτησης κουρτινών (silt curtains) που να περιορίζουν τη διασπορά των ιζημάτων από τις εργασίες προκαλώντας σοβαρά ζητήματα στο θαλάσσιο περιβάλλον, που -υπενθυμίζεται- πρόκειται για οικότοπο της μεσογειακής φώκιας. Αντί αυτού, φαίνεται να τοποθετήθηκαν μόνο κάποιες κίτρινες σημαδούρες που δεν συγκρατούν τίποτα. Η ανεξέλεγκτη διασπορά των ιζημάτων μπορεί να καταστρέψει τα πολύτιμα λιβάδια ποσειδωνίας, να πλήξει τη θαλάσσια ζωή και να αλλοιώσει και να υποβαθμίσει το οικοσύστημα. Ακόμα παραμένει άγνωστο αν υπάρχει περιβαλλοντικός σύμβουλος για παρακολούθηση του έργου και αν υπάρχει υπογεγραμμένο συμβόλαιο με τον επιλεγμένο μελετητή.
Διαφοροποίηση στις ποσότητες
Μελετώντας κάποιος τα έγγραφα που συνοδεύουν αυτό το έργο εντοπίζει μία εξαιρετικά σημαντική αντίφαση που διαφοροποιεί ακόμα και τους όρους κάτω από τους οποίους δόθηκε η περιβαλλοντική γνωμοδότηση. Σε τρία τουλάχιστον σημεία διαφαίνεται ότι διαφορετικές ποσότητες υλικών έχουν υπολογιστεί από τη μελέτη ότι θα χρειαστούν και διαφορετικές και κατά πολύ πολλαπλάσιες υπάρχουν στους όρους της προσφοράς. Ως πρώτη περίπτωση, είναι ενδεικτικοί οι αριθμοί που αφορούν του λεγόμενους φυσικούς ογκόλιθους. Πιο συγκεκριμένα, στη γνωμοδότηση της περιβαλλοντικής Αρχής οι εκτιμώμενες ποσότητες για «φυσικούς ογκόλιθους» έχουν μία γενική περιγραφή που αναφέρει 24.000m³ την ίδια ώρα που η προσφοροδότηση του έργου αναφέρει σε τρία διαφορετικά σημεία «φυσικούς ογκόλιθους» συνολικά 82.300m³ (30.000+45.000+7.300). Το εν λόγω σημείο είναι ενδεικτικό ότι κατά τη διαδικασία της γνωμοδότησης πιθανότατα να μην υπήρχε η πλήρης εικόνα για το μέγεθος των υλικών που θα χρησιμοποιούνταν και, άρα, για την παρέμβαση στο φυσικό τοπίο.
Παρόμοια κατάσταση υπάρχει και σχετικά με τους αναγκαίους κυματοθραύστες. Στην περιβαλλοντική μελέτη, ως υλικά λατομείων και άλλα αδρανή, αναφέρονται περίπου 11.800m³. Από την άλλη, στα έγγραφα προσφορών, υλικά που σχετίζονται με την ίδια εργασία, δηλαδή την κατασκευή του λιμενοβραχίονα, αθροίζονται συνολικά στα 250.400m³, ποσότητα τουλάχιστον διπλάσια. Το ίδιο μοτίβο συνεχίζεται και στο υλικό αναφέρεται ως «τεχνητοί ογκόλιθοι». Συγκεκριμένα στα έγγραφα του διαγωνισμού αγγίζουν τις 32.600m³ ενώ στη μελέτη ήταν μόλις 14.000.
Τα πιο πάνω δεδομένα υποδεικνύουν ότι ίσως να υπήρξε λανθασμένη εκτίμηση των αναγκαίων ποσοτήτων υλικών, κυρίως αδρανών υλικών, και άρα το πόρισμα της περιβαλλοντικής γνωμοδότησης να βασίστηκε σε λανθασμένα στοιχεία, επηρεάζοντας σαφές βαρύτερα το ήδη επιβαρυμένο φυσικό περιβάλλον.
Οι υποδομές στη στεριά
Ακόμα ένα ζήτημα, που δεν έχει διευκρινιστεί, αφορά τις υποδομές στη στεριά και συγκεκριμένα τις αποθήκες για τις ανάγκες των εταιρειών ιχθυοκαλλιέργειας. Αν και στα αρχικά σχέδια προβλέπονται «ξεχωριστές» υποδομές και με απόσταση μεταξύ τους για μείωση, δόθηκαν συγκεκριμένες γραπτές οδηγίες όπως αυτά διαφοροποιηθούν και γίνουν ενιαία, ζητώντας μάλιστα να σταλούν τα νέα σχέδια στο Τμήμα Πολεοδομίας, κάτι που ακόμα δεν έχει γίνει, όπως επιβάλλει η νομοθεσία. Οι αλλαγές περιλαμβάνουν και διαφοροποίηση στο μέγεθος για μείωση του όγκου τους για λιγότερο αντίκτυπο. Είναι άξιο απορίας με βάση ποια σχέδια εκτελείται σήμερα το έργο, το οποίο, αν και καθαρά βιομηχανικό, οι κρατικές υπηρεσίες παρουσιάζουν λίγο πολύ ως ψαρολίμανο.
Τεχνητοί ογκόλιθοι «μαμούθ»
Στα σχέδια του λιμανιού, περιλαμβάνονται τεχνητοί ογκόλιθοι που θα έχουν ύψος 6 μέτρα πάνω από τη στάθμη της θάλασσας! Πρόκειται για απόφαση που λήφθηκε προκειμένου να αποφεύγονται τα οποιαδήποτε κύματα εντός του λιμανιού. Το μέγεθος αυτό δεν έχει τοποθετηθεί ξανά σε λιμάνι στην Κύπρο (συνήθως 3-4 μέτρα), πόσω μάλλον για ένα θεωρητικά μικρό λιμανάκι… που τελικά εκτείνεται 350 μέτρα εντός της θάλασσας. Ο βασικός λόγος που εκτιμάται ότι θα γίνει χρήση τόσων μεγάλων ογκόλιθων φαίνεται να είναι η προστασία των υποδομών που θα υπάρχουν επί της παραλίας. Τραγική ειρωνεία είναι ότι οι εν λόγω τεράστιοι ογκόλιθοι δόθηκαν οδηγίες να βαφτούν άσπροι με προφανή λόγο να μην φαίνονται τόσο πολύ στο ευρύτερα άσπρο περιβάλλον των βράχων της περιοχής. Φυσικά παραμένει το ερώτημα γιατί δεν επιλέγηκε η κατασκευή τους εξαρχής με άσπρο τσιμέντο αντί του μπογιατίσματος που θα φθείρεται με τον χρόνο.
