«Λίγο ακόμα
θα ιδούμε τις αμυγδαλιές ν' ανθίζουν
τα μάρμαρα να λάμπουν στον ήλιο
τη θάλασσα να κυματίζει
λίγο ακόμα,
να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα.»
Με αυτό το ποίημα του Γιώργου Σεφέρη από την ποιητική του συλλογή «Μυθιστόρημα» (1935) η γερμανική ραδιοφωνία Deutschlandfunk τιμά τη μνήμη του Έλληνα νομπελίστα ποιητή,με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από τον θάνατό του στις 20 Σεπτεμβρίου του 1971, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Ένα ποίημα το οποίο «όσοι έχει τύχει να περάσουν μια βραδιά σε κάποια ελληνική ταβέρνα πιθανώς το έχουν ακούσει», γράφει χαρακτηριστικά το DLF. Ένα τραγούδι, σε μουσική του Μίκη Θεοδωράκη, που έγινε σύμβολο ελευθερίας, όταν χιλιάδες Έλληνες το τραγουδούσαν στους δρόμους της Αθήνας στην κηδεία του Γιώργου Σεφέρη.
Από την απονομή του Νομπέλ Λογοτεχνίας στις 10 Δεκεμβρίου 1963 στην Στοκχόλμη
Η γερμανική ραδιοφωνία αναφέρεται και στην ιστορική δήλωση του Σεφέρη από το Λονδίνο, μέσω του BBC, κατά της χούντας των συνταγματαρχών, δύο χρόνια πριν από τον θάνατό του: «Είναι μία κατάσταση υποχρεωτικής νάρκης, όπου όσες πνευματικές αξίες κατορθώσαμε να κρατήσουμε ζωντανές, με πόνους και με κόπους, πάνε κι αυτές να καταποντιστούν μέσα στα ελώδη στεκούμενα νερά.»
Το αφιέρωμα στον Γιώργο Σεφέρη αναφέρεται και στη «διπλή ζωή» που επέλεξε να ζει: «Πρωτίστως αυτή του υπάκουου γιου, ο οποίος χωρίς όρεξη μεν αλλά με επιτυχία τελείωσε το σχολείο, σπούδασε Νομικά στο Παρίσι και έπειτα υπηρέτησε ως διπλωμάτης για τέσσερις δεκαετίες με συχνά μεταβαλλόμενες κυβερνήσεις στην Ελλάδα. Η άλλη ζωή του, όμως, πραγματώθηκε μέσα στην ποίηση, όπου ο Σεφέρης, με μικρές ποιητικές συλλογές, κατάφερε να κάνει όνομα πρώτα στην Ελλάδα κι έπειτα στην Ευρώπη. Αρκετά από τα ποιήματά του αντικατοπτρίζουν αυτό τον δυισμό, την ύπαρξη μιας πιο ανάλαφρης σφαίρας και μιας πιο νηφάλιας και ώριμης».
Xαμηλόφωνος, χωρίς περίτεχνα σχήματα, υπαινικτικός
Ένα από τα ερωτήματα της ποίησής του είναι η επιστροφή στο παρελθόν
Και η αριστερή εφημερίδα Der Freitag κάνει τη δική της αποτίμηση για το έργο και την προσωπικότητα του Γιώργου Σεφέρη,αυτού του«πρωτοπόρου της νεοελληνικής ποίησης», όπως τον χαρακτηρίζει, «ο οποίος από τα μέσα της δεκαετίας του ’30 απαλλάχθηκε από τα πάθη, το πομπώδες ύφος και την ομοιοκαταληξία της τότε ποίησης και αντ’ αυτού έγινε πιο χαμηλόφωνος, με λιγότερο περίτεχνα σχήματα, περισσότερο υπαινικτικός.
Κυρίως δύο γερμανικοί εκδοτικοί οίκοι, οι Waldgut και Εlfenbein, έχουν μεταφράσει στα γερμανικά πολλά από έργα του.Το ποιητικό έργο του Σεφέρη συνοψίζει αρκετά καλά ο δοκιμιογράφος Άνταμ Ζαγκαγιέφσκι, ο οποίος πρόσφατα έφυγε από τη ζωή: 'Ήταν ένας ποιητής που ασχολήθηκε με το ερώτημα της επιστροφής στο μακρινό, ένδοξο παρελθόν, αλλά όχι με ξεπερασμένο τρόπο, όπως στρέφονται σε αυτό καμπουριασμένοι καθηγητές αλλά με έναν νεανικό τρόπο, με ενθουσιασμό. Όχι μέσα σε βιβλιοθήκες αλλά με μια βάρκα στο πέλαγο. Ωστόσο αυτή η βάρκα πλέει, σχεδόν πάντα, με ένα απαλό αεράκι απαισιοδοξίας».
Δήμητρα Κυρανούδη (DLF, Der Freitag)
