Η συνεχής υποστήριξη και ένταξη στο ΕΛΑΜ επώνυμων πρώην στελεχών του ΔΗΣΥ, τα οποία διάκεινται φιλικά και στήριξαν, κυρίως στο παρασκήνιο, τον Νίκο Χριστοδουλίδη όλο το προηγούμενο διάστημα, μπορεί να αποτελέσουν τον Δούρειο Ίππο του Προέδρου στην αναζήτηση στήριξης από το κόμμα της ακροδεξιάς στις Προεδρικές του 2028;
Η απάντηση δεν μπορεί να δοθεί μονοσήμαντα. Η κομματική διαχείριση και οι συμμαχίες στην Κύπρο παράγουν πολλές φορές την έκπληξη και το απρόσμενο.
Είναι αποδεδειγμένο εκ του αποτελέσματος ότι ο Νίκος Χριστοδουλίδης κέρδισε τις εκλογές και την τρέχουσα πενταετία χάριν της άτυπης μεν, καθοριστικής δε στήριξης του ΕΛΑΜ. Δεν είναι πρωτογενής η πληροφορία ότι ουσιαστικά η πλάστιγγα στις τελευταίες προεδρικές εκλογές ήγειρε προς επικράτηση Χριστοδουλίδη, όταν σε μερικές ώρες και μάλιστα προς το απόγευμα του δεύτερου γύρου των εκλογών κινητοποιήθηκε οργανωτικά η ακροδεξιά και χάρισε τη νίκη στον σημερινό Πρόεδρο. Πώς έγινε αυτό; Η πολιτική ερμηνεία είναι ότι δεν ήθελαν να εκλεγεί ο υποψήφιος του ΑΚΕΛ.
Σήμερα ωστόσο το μεγάλο ζητούμενο, και με βάση τα ποσοστά αποδοχής του Νίκου Χριστοδουλίδη, είναι κατά πόσον ο Πρόεδρος διαθέτει τα εχέγγυα πρόκρισης στον δεύτερο γύρο των επόμενων προεδρικών εκλογών. Είναι ξεκάθαρο ότι αν δεν υπάρξουν πέραν των τριών υποψηφίων με στέρεη και ευρεία βάση, τότε ο σημερινός Πρόεδρος έχει την απόλυτη ανάγκη μάζας ψήφων την οποία χρειαζόταν μεν στον πρώτο γύρο το ’23 αλλά επένδυσε σε αυτές τη δεύτερη, νικηφόρα για τον ίδιο, Κυριακή. Επομένως, με βάση αυτή την άσκηση εργασίας, ο Νίκος Χριστοδουλίδης έχει ανάγκη τις ψήφους της ακροδεξιάς όχι στον δεύτερο γύρο αλλά από την πρώτη Κυριακή, όπως ακριβώς είχε ανάγκη την κρίσιμη μάζα των ψηφοφόρων του ΔΗΣΥ στις εκλογές του ’23. Μόνο έτσι θα έχει τη δυνατότητα εξασφάλισης της παρουσίας του στον δεύτερο γύρο των Προεδρικών του ‘28.
Η ακροδεξιά σε σκέψεις;
Το ζήτημα επομένως είναι σαφές: Πώς, εν ολίγοις, τα στελέχη του ΔΗΣΥ τα οποία βρέθηκαν στις τάξεις του ΕΛΑΜ θα λειτουργήσουν κατά τη διάρκεια λήψης μιας σοβαρής απόφασης σε σχέση με τις Προεδρικές του ’28:
• Φροντίζουν όπως το ΕΛΑΜ παραβιάσει την ώς τώρα τακτική του και δεν προκρίνει δικό του υποψήφιο σε μια νέα εκλογική διαδικασία, ενώ καλούν με έμμεσο τρόπο τους ψηφοφόρους τους να στηρίξουν τον σημερινό Πρόεδρο
• Αυτή η έμμεση έκκληση μπορεί να περάσει στο σκληρό κομμάτι των ψηφοφόρων του ΕΛΑΜ.
• Η στάση ωστόσο της ακροδεξιάς θα έχει διακριτικότητα, ώστε να μην δημιουργήσει αποσυσπείρωση των δυνάμεων του Προέδρου χάνοντας το κεντρώο ή ακόμη και το φιλελεύθερο κομμάτι που τον στήριξαν στην πρώτη μάχη για την Προεδρία.
Οι συζητήσεις επί του προκειμένου, όπως ο «Π» πληροφορείται, έχουν ήδη αρχίσει. Δεν εισήλθαν βεβαίως σε έναν άμεσο χαρακτήρα με τους πρωταγωνιστές τους επικεφαλής της προσπάθειας αλλά οι ίδιες οι ενέργειές τους οδηγούν αυτομάτως σε εγρήγορση στο παρασκήνιο.
Τι ωστόσο μπορεί να διαφοροποιήσει τους όποιους σχεδιασμούς Χριστοδουλίδη με τα νεοφερμένα ώς πρότινος στελέχη του ΔΗΣΥ και τώρα σοβαρούς παίκτες στο ΕΛΑΜ; Νοουμένου ότι ο σημερινός Πρόεδρος δεν θα ταυτιστεί δημόσια με το ΕΛΑΜ, παρά το γεγονός ότι στο παρασκήνιο μετατρέπονται σε προνομιακούς του συνομιλητές, αφού τους κερδίζει με μια εσωτερική ατζέντα που έχει σχέση με το μεταναστευτικό και άλλα ζητήματα, όπως η παιδεία.
Το μόνο εμπόδιο
Το μόνο απρόσμενο το οποίο μπορεί να χαλάσει τη μαγιά μιας ήπιας σύμπλευσης του Προέδρου με την ακροδεξιά είναι οι όποιες εξελίξεις είναι δυνατόν να υπάρξουν στο Κυπριακό. Με παγωμένες οποιεσδήποτε εξελίξεις, μια υπό κάλυψη συνεργασία του Προέδρου με την ενισχυμένη κατά πάσα πιθανότητα ακροδεξιά στις Βουλευτικές του ερχόμενου Μαΐου είναι εφικτή και μπορεί να είναι και καταλυτική για το πολιτικό μέλλον του Χριστοδουλίδη.
Το θέμα επομένως είναι αν οι όποιες εξελίξεις στο Κυπριακό θα αποτελέσουν τον μεγάλο σκόπελο σε ένα υποθετικό σενάριο «ήπιας σύμπλευσης» του Προέδρου με την κυπριακή ακροδεξιά. Πώς θα μπορούσε να συγκεραστεί από τη μια ο επίσημος λόγος του Προέδρου για το Κυπριακό, οι θέσεις του όπως τις εκφράζει έστω και υπό την άνεση της έλλειψης εξελίξεων, με τις θέσεις της ακροδεξιάς.
Η έλευση της Ολγκίν
Ο Νίκος Χριστοδουλίδης, όσο και αν του έχει ασκηθεί σκληρή κριτική στο Κυπριακό, έχει ακόμη την ευχέρεια να δηλώνει προσήλωση στο συμφωνημένο πλαίσιο. Ταυτοχρόνως επιδιώκει να δείχνει ότι είναι κάθε στιγμή έτοιμος για διάλογο, ενώ κυρίως προσποιείται ότι δεν υπάρχουν περιθώρια να μην προχωρήσει η διαδικασία. Το κάνει βεβαίως χωρίς να φαίνεται ότι βιάζεται για ρηξικέλευθες λύσεις. Ταυτόχρονα δεν έχει ακόμη παρουσιάσει κάποια συγκεκριμένη στρατηγική επανέναρξης η οποία θα μπορούσε να θέσει το ζήτημα, και όσο εξαρτάται από αυτόν, σε τροχαία μιας πιθανής διευθέτησης. Βρίσκεται εν ολίγοις στον αστερισμό μιας απόλυτης απουσίας στρατηγικής πρωτοβουλίας παρά την προσπάθειά του να δείχνει πλήρως την ετοιμότητά του με κινήσεις ωστόσο ελάσσονος σημασίας.
Θα είναι επομένως ενδιαφέρον με την έλευση εκ νέου της Μαρία Άνχελα Ολγκίν να διαπιστωθεί κατά πόσο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα συνεχίσει να αντιμετωπίζει το Κυπριακό ως ζήτημα διαχείρισης εσωτερικών ισορροπιών προς ενίσχυση της εικόνας του ή, επιτέλους, θα αντιμετωπίσει το Κυπριακό ως το σημείο αναφοράς της πολιτικής τους δράσης, ξοδεύοντας, αν χρειαστεί, το αναγκαίο πολιτικό κεφάλαιο, παρά να αλληθωρίζει προς τους νέους, προνομιακούς του σήμερα συνομιλητές.
