Η έκθεση του Γενικού Ελεγκτή, η οποία παρουσιάστηκε την περασμένη εβδομάδα για τα ξενοδοχειακά έξοδα της προέδρου της Βουλής κατά τη διάρκεια επίσημης επίσκεψής της μαζί με τους συνεργάτες της στο Λονδίνο, αλλά και η ταυτόχρονη παρουσίαση έκθεσης για αλλαγές στον χώρο της Βουλής, σηματοδοτεί, όπως και να το ερμηνεύσει κάποιος, την πρώτη ανοικτή προσπάθεια αμφισβήτησης της Αννίτας Δημητρίου και της πολιτικής της δράσης. Το ερώτημα που αναφύεται, είναι κατά πόσον η μορφή μιας τέτοιας αμφισβήτησης θα λειτουργήσει αρνητικά και θα πιέσει πολιτικά την πρόεδρο του Δημοκρατικού Συναγερμού σε μια πολύ δύσκολη περίοδο πολιτικών διεργασιών με άξονα τις βουλευτικές εκλογές του ερχόμενου Μαΐου αλλά και τις αντίστοιχες προεδρικές στις αρχές του 2028. Ο χρόνος μπορεί να είναι αρκετός, τουλάχιστον σε σχέση με το ’28, αλλά η συμπυκνωμένη πολιτική δράση των πρωταγωνιστών αρχίζει από τώρα να ενεργοποιείται.
Επομένως, είναι πλέον ξεκάθαρο πως από τούδε και στο εξής η κυπριακή κοινωνία θα γίνεται μάρτυρας και συμμέτοχος σε ερμηνείες πρακτικών των πρωταγωνιστών στην πολιτική ζωή του τόπου, οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν, είτε σε υπερβολές είτε σε αποκαλύψεις της δράσης προσωπικοτήτων και θεσμών.
Προφανώς οι εμπλεκόμενοι και πρωταγωνιστές στις επόμενες εκλογικές διαδικασίες είναι αρκούντως συνειδητοποιημένοι ότι το παιγνίδι άμεσης ή έμμεσης αμφισβήτησης θα ενταθεί. Είναι αναπόφευκτο αυτό να γίνει, γιατί οι αντιθετικές προσεγγίσεις στους πολιτικούς σχηματισμούς, είτε προς τα έξω είτε στο εσωτερικό αυτών, μπορεί να προκαλέσουν σειρά ανεπιθύμητων εξελίξεων για τους ίδιους τους πρωταγωνιστές.
Επικίνδυνες τάσεις
Η Αννίτα Δημητρίου, σε προσωπικό επίπεδο, της τελευταίες ημέρες έχει δεχθεί μια κριτική σε πολιτικό πλαίσιο από τη μια και από την άλλη και ένα λιντσάρισμα από τα ΜΚΔ χωρίς σοβαρά επιχειρήματα, εντελώς αντανακλαστικά, που φθάνουν στα όρια της νοσηρότητας. Αυτό το είδος των επιθέσεων προφανώς θα πρέπει να ανησυχήσει καθένα εκ των συμμετεχόντων στην πολιτική δράση γιατί βρίσκονται όλοι στη μέγγενη μιας λαίλαπας, η οποία στις πλείστες των περιπτώσεων είναι σύνθεση άναρθρων κραυγών και αιμοβόρικων προσεγγίσεων. Έχει πλέον δημιουργηθεί μια τέτοια αμφισβήτηση των πάντων στη δημόσια σφαίρα, η οποία αναγκάζει και τους νουνεχείς πολίτες να αποφεύγουν την ενασχόλησή τους ή και τη συμμετοχή τους σε κρίσιμα ερωτήματα, είτε πολιτικά είτε κοινωνικά. Αυτό σημαίνει ότι παρουσιάζεται αδύναμη η εκτίμηση και η συζήτηση με όρους πολιτικούς των πραγμάτων.
Στο στόχαστρο
Η πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού, σαφώς είναι συνειδητοποιημένη πως με την προσέγγιση των βουλευτικών εκλογών, η ίδια αλλά και το κόμμα της θα βρίσκονται στο στόχαστρο. Αντιλαμβάνεται, ακόμη, ότι κυρίως υφίσταται μια υποβόσκουσα αμφισβήτησή της αναφορικά με το βάρος που μπορεί να σηκώσει ως αρχηγός του μεγαλύτερου κόμματος εν μέσω ενός μεταβαλλόμενου πολιτικού και κομματικού χάρτη ιδιαίτερα σημαντικού και καθαριστικού για τα επόμενα χρόνια.
Με βάση δημοσιογραφικές πληροφορίες αλλά και εκτιμήσεις εντός του κόμματος, οι όποιες κινήσεις και πρωτοβουλίες της προέδρου του Δημοκρατικού Συναγερμού τίθενται υπό αμφισβήτηση, τόσο από μια σχεδόν αδιόρατη, επί του παρόντος, εσωκομματική αντιπολίτευση, αλλά και από μια ομάδα στελεχών που φροντίζουν να διατηρούν ανοικτή επικοινωνία με τη θαλπωρή της εκτελεστικής εξουσίας. Δεν είναι ακόμη μυστικό ότι ορισμένα εκ των στελεχών του κόμματος θέλουν να παρουσιάζουν τη σημερινή πρόεδρο ως μια «μεταβατική λύση», ή ακόμη υπάρχουν και αυτοί που μιλούν για «συμβολική παρουσία» παρά για ηγετική προσωπικότητα. Αυτή η εικόνα, όπως ερμηνεύεται από ορισμένους, αφήνει στον αέρα μια συζήτηση η οποία, λογικώς εχόντων των πραγμάτων, θα παραμείνει ανοικτή και πιεστική έως τις βουλευτικές εκλογές. Το αποτέλεσμα των εκλογών, εκ των πραγμάτων, θα καθορίσει και το εύρος των επόμενων συζητήσεων αλλά και το μέλλον της σημερινής ηγεσίας του κόμματος.
Προβληματισμός
Οι εσωτερικές ανισορροπίες στον ΔΗΣΥ ήδη δημιουργούν σοβαρή δυστοκία στην έγκαιρη και παραγωγική προεργασία για τις εκλογές, την αναζήτηση των κατάλληλων προσώπων στη χαρακτηριστική πολιτική του κόμματος για τους λεγόμενους αριστίνδην υποψηφίους, αλλά και στη γενικότερη εξασφάλιση των χρονοδιαγραμμάτων για τον καταρτισμό του ψηφοδελτίου.
Στην πλειοψηφία τους τα στελέχη του κόμματος θεωρούν ότι οι δυσκολίες για την ετοιμασία του ψηφοδελτίου είναι φυσιολογικές και δεν πρόκειται να επηρεάσουν, ούτε και θα καθορίσουν το μπάσιμο του κόμματος, προφανώς μετά και τις καλοκαιρινές διακοπές, στη μάχη των βουλευτικών εκλογών. Όπως, δε, μας υποδείχθηκε από το κόμμα, «εκείνο που ανησυχεί ορισμένους είναι το κόμμα να είναι σε θέση μετά τις εκλογές να διατηρήσει τον πρωταγωνιστικό του ρόλο διατηρώντας την πρωτιά στις εκλογές και με διαφορά από τον δεύτερο σχηματισμό»
Κρίσιμο αποτέλεσμα
Οι βουλευτικές του ερχόμενου χρόνου είναι σαφές ότι αποτελούν μια κρίσιμη φάση και προσπάθεια νομιμοποίησης και εδραίωσης της παρουσίας της Αννίτας Δημητρίου στην ηγεσία του ΔΗΣΥ. Εν ολίγοις, αν το κόμμα, με βάση τις σημερινής συνθήκες διατηρήσει, έστω, τα ποσοστά των προηγούμενων εκλογών, είναι πασιφανές ότι η πρόεδρος του ΔΗΣΥ θα αποκρούσει κατά τρόπο κάθετο την εσωτερική αμφισβήτηση, η οποία τη δεδομένη στιγμή βρίσκεται στα ύψη, κυρίως στο παρασκήνιο:
• Ένα θετικό εκλογικό αποτέλεσμα, αυτομάτως όχι μόνο θα αποτελέσει το τέλος ενός αφηγήματος της φθοράς του κόμματος, αλλά θα καταγράψει και την πρόεδρο του ΔΗΣΥ σε πλεονεκτική θέση ενόψει των εκλογών του ’28. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι εξασφαλίζονται τελεσίδικες στοχεύσεις, πόσω δε μάλλον που η ίδια η πρόεδρος του κόμματος δεν έχει προβληματιστεί επί του παρόντος σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
• Θετική κατάληξη στις βουλευτικές εκλογές για το κόμμα, αυτό θα σημαίνει εκ των πραγμάτων πως δεν θα περάσουν οι υποσκάψεις από πλευράς κύκλων που βρίσκονται σε ταύτιση με τον Νίκο Χριστοδουλίδη, ή ακόμη και άλλων που θεωρούν πως η σημερινή πολιτική του κόμματος δεν είναι αρκούντως αντιπολιτευτική ή ότι υποσκάπτεται από μια ανεπαίσθητη προσέγγιση ίσων αποστάσεων χωρίς να υπάρχουν στοχευμένες κριτικές στις κυβερνητικές πρακτικές.
Η σημερινή ηγεσία του ΔΗΣΥ, ή για να είμαστε αρκούντως συγκεκριμένοι, η ίδια η Αννίτα Δημητρίου, κατανοεί τις εκλογές του ερχόμενου έτους ως ένα είδος πολιτικού δημοψηφίσματος. Από το αποτέλεσμα των εκλογών θα εξαρτηθεί η ενότητα του κόμματος και το επίπεδο της αντιπολιτευτικής πρακτικής του, η πίεση δηλαδή που θα ασκήσει στην κυβέρνηση Χριστοδουλίδη, αλλά και η εμπέδωση, με τη δική της σφραγίδα, μιας επόμενης μέρας.
