Ξανά ευρω-μικροκομματικά

Το έργο των ευρωβουλευτών έχει πολλές παραμέτρους και αγγίζει τεράστια θέματα. Όμως από την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, οι Κύπριοι ευρωβουλευτές είχαν βρει μια εύκολη λύση για κομματική μικροπολιτική και αδιάκοπη παραγωγή δηλώσεων: τις ανέξοδες και αναποτελεσματικές καταγγελίες κατά της Τουρκίας από το βήμα του Κοινοβουλίου, κάποτε μπροστά σε άδεια έδρανα και εν μέσω άσχετων συζητήσεων.

Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια οι εκπρόσωποι της Κύπρου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ανακάλυψαν πως μπορούν και πρέπει να προβάλλουν και άλλα θέματα.

Η νέα φουρνιά ευρωβουλευτών συνειδητά στρέφεται πλέον και σε θέματα κοινωνικά, οικονομικά και περιβαλλοντικά. Σε αυτό το πλαίσιο, και με αυτή τη συμπεριφορά, μπορούν να έχουν αξία μετρημένες κινήσεις –χωρίς γραφικότητες– που αφορούν το Κυπριακό και τις σχέσεις με την Τουρκία.

[rml_read_more]

Όμως ο πειρασμός της ανέξοδης καταγγελίας και της προώθησης της κομματικής γραμμής με μικροπολιτικά, κυπριακά κριτήρια, είναι πάντα έντονος. Κάπως έτσι προέκυψε, σχεδόν από το πουθενά, το θέμα αναφορικά με τον τίτλο μιας συζήτησης στην Ολομέλεια για τις προκλήσεις της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο και για το ενδεχόμενο (ακόμα ενός) ψηφίσματος (από ένα σώμα που δεν έχει αρμοδιότητες όσον αφορά την εξωτερική πολιτική της ΕΕ). Οι λεπτομέρειες του τι έγινε καταγράφηκαν, μεταξύ άλλων, από τον συνάδελφο Γιώργο Καυκαλιά την περασμένη εβδομάδα.

Από τα γεγονότα προκύπτουν πολλά ερωτήματα. Γιατί ο πρόεδρος του ΕΛΚ Μάνφρεντ Βέμπερ ανέδειξε σε μείζον θέμα ένα συμβολικό ψήφισμα, τη στιγμή που όπως φαίνεται ούτε ο ίδιος δεν επεδίωξε συμμαχίες με τους Σοσιαλδημοκράτες και τους Φιλελεύθερους για να εγκριθεί η πρότασή του;

Πώς σχετίζεται με όλα αυτά η μικροπολιτική κόντρα Νέας Δημοκρατίας - ΣΥΡΙΖΑ, που επίσης βρίσκονται, όπως και το δίπολο ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, στις ομάδες του ΕΛΚ και της Αριστεράς;

Και για ακόμα μια φορά, πού ήταν οι Σοσιαλδημοκράτες, στους οποίους εντάσσονται δύο από τα πλέον πατριωτικά –στα λόγια– κόμματα του λεγόμενου «Κέντρου», για να στηρίξουν την πρόταση Βέμπερ;

Το μόνο αποτέλεσμα αυτού του ψυχοδράματος ήταν ακόμα μια κομματική παράσταση με αφορμή το Κυπριακό, τη στιγμή που επί του εδάφους, στην Κύπρο, τα πλείστα κόμματα δεν ασχολούνται ουσιαστικά με το θέμα. Μια κομματική παράσταση που πέρασε απαρατήρητη σε ευρωπαϊκό επίπεδο, και στην Κύπρο απλώς έγινε εργαλείο συσπείρωσης ψηφοφόρων.