Η παγίδα της θριαμβολογούσας μεμψιμοιρίας

Καμιά φορά η ανάγκη να ενισχύουμε τον κακό για να καλύπτουμε τις αδυναμίες μας έχει ως αποτέλεσμα την αναπαραγωγή και την υιοθέτηση της τουρκικής προπαγάνδας. Με μεγάλη χαρά ο Ταγίπ Ερντογάν θα παρουσίαζε στoν τουρκικό λαό τα δημοσιεύματα και τους τίτλους σε ελληνόφωνα ΜΜΕ που τον παρουσιάζουν ως αδίστακτο νεοσουλτάνο που δεν υπακούει σε κανέναν και δεν λογαριάζει αντιδράσεις.

Σκεφτείτε κάποιους από τους τίτλους και τα σχόλια που κυκλοφόρησαν αυτές τις ημέρες. Και φανταστείτε θρησκόληπτους μουσουλμάνους να τα λένε. Δεν μετατρέπονται οι ίδιες λέξεις από καταδίκη και βδελυγμία σε θαυμασμό και επευφημία;

Για ακόμα μία φορά σήμερα οι ευρωτουρκικές σχέσεις βρίσκονται στην ατζέντα των Βρυξελλών. Για πρώτη φορά εδώ και καιρό η συζήτηση θα είναι εφ’ όλης της ύλης και θα αναζητηθεί λύση στο ερώτημα ποια σχέση θέλει να έχει η Ευρώπη με την Τουρκία, με Ερντογάν ή χωρίς (γιατί θα έρθει και εκείνη η ώρα).

[rml_read_more]

Αυτή τη φορά, όταν η περιρρέουσα ατμόσφαιρα υποβάλλει πως θα είναι μια κρίσιμη συνάντηση και για τα κυπριακά συμφέροντα, θα έχει δίκαιο.

Τα δεδομένα είναι συγκεκριμένα: δυνατότητα για επέκταση των κυρώσεων για τις γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ πάντα υπάρχει, αλλά οι ΥΠΕΞ δεν έχουν προετοιμαστεί για να εγκρίνουν κάτι τέτοιο σήμερα. Παρ’ όλα αυτά το θέμα δεν αποκλείεται να τεθεί.

Ταυτόχρονα στις Βρυξέλλες η εκτελεστική γραφειοκρατία της Κομισιόν και η Γερμανία, προεδρεύουσα χώρα του συμβουλίου, θέλουν αποκλιμάκωση της κατάστασης με την Τουρκία. Από τη μια για να μπουν μια και καλή όλα τα θέματα στο τραπέζι μεταξύ των δύο πλευρών και να ξεκαθαρίσουν οι σχέσεις. Από την άλλη για να μην ξεσπάσει ακόμα μια κρίση για την Ευρώπη στην Ανατολική Μεσόγειο, ή στη Λιβύη, ή στο Μεταναστευτικό.

Η Κυπριακή Δημοκρατία θα πρέπει να θέλει αποκλιμάκωση και για τους δύο αυτούς λόγους. Δικαίως ζητά ως προϋπόθεση να σταματήσουν οι γεωτρήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο και αυτή η θέση έχει υιοθετηθεί από την ΕΕ. Ζητά και απευθείας διαπραγμάτευση με την Άγκυρα για τις ΑΟΖ, όμως, καθώς αυτό είναι ανέφικτο προς το παρόν, προτρέπεται να συζητήσει τον διαμοιρασμό με τους Τουρκοκύπριους.

Ιδανικά αυτή η συζήτηση μπορεί να κλείσει μαζί με ολόκληρο το Κυπριακό σε μια νέα διαδικασία μετά τον Οκτώβριο. Οι μετατοπίσεις στη διεθνή αγορά και η κρίση του κορωνοϊού έχουν «παγώσει» το ενεργειακό μας πρόγραμμά, δίνοντάς μας το περιθώριο να συζητήσουμε χωρίς να φαίνεται πως δεχόμαστε εμπάργκο γεωτρήσεων.

Το λιγότερο ιδανικό σενάριο θα ήταν να προχωρήσουν τα ελλαδοτουρκικά χωρίς κινητικότητα στο Κυπριακό, με την Τουρκία να παίρνει εύσημα καλού συνομιλητή από τη διεθνή κοινότητα, χωρίς να σταματά τις ενέργειές της στην κυπριακή ΑΟΖ.

Το μονοπάτι και τα σενάρια που οδηγούν σε αποκλιμάκωση στην περιοχή μας, σε συνάρτηση με έναν ειλικρινή και αυστηρό επανακαθορισμό των σχέσεων της ΕΕ με την Τουρκία, είναι εκεί. Μπορούμε είτε να κινηθούμε δημιουργικά διασφαλίζοντας τα συμφέροντά μας, είτε να θριαμβολογούμε μεμψιμοιρώντας πως αντισταθήκαμε αλλά ο σουλτάνος ήταν παντοδύναμος.