Εννιά χρόνια κυβερνούσε. Τώρα, θέλει να μας σώσει

Κανείς δεν μπορεί να πει με ακρίβεια προς τι η πρεμούρα Αβέρωφ να εξαγγείλει υποψηφιότητα. Όλα όμως δείχνουν πως αν και το βαν δεν προσφέρει πλέον τις υπηρεσίες του σε πολιτικούς, ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ έμαθε με κάποιο τρόπο τι μαγειρεύει ο Χριστοδουλίδης για τις Προεδρικές. 

Μιλώντας για τον τελευταίο, παρενθετικά ή και όχι μιας και μιλάμε για Προεδρικές, καλό είναι να εξηγήσει λίγο στη σύζυγο πώς γίνονται αυτά τα πράγματα στην πολιτική μαζί και το πιο βασικό: ότι δεν γίνεται να θέλει ο σύζυγός σου να κατεβεί στις Προεδρικές και εσύ να στέλνεις απειλητικές επιστολές σε εφημερίδες μέσω δικηγόρου ζητώντας τους να μην αναφέρονται στο όνομά σου!

Και λέω εφημερίδες, διότι δεν ήταν μόνο τώρα η «Καθημερινή». Και και η «Cyprus Mail» είχε γίνει προηγουμένως δέκτης των ίδιων απειλών από τη σύζυγο του ΥΠΕΞ. Στο κάτω-κάτω, ως ευσεβής χριστιανή που είναι η κυρία Χριστοδουλίδη-Καρσερά θα μπορούσε να ζητήσει από τον μητροπολίτη Μόρφου να προσευχηθεί ώστε να φωτίσει ο «Κύριος» τους δημοσιογράφους να ασχολούνται με κάποιον άλλον, αντί με εκείνη. 

Αν και θα ήταν πιθανότερο, με τα νεύρα που έχει εκείνος μονίμως, να τους αναθεματίσει. Αλλά και αυτό κάτι θα ήταν. 

Τώρα για να πάμε πίσω στον Αβέρωφ, το φιλμάκι με το οποίο εξήγγειλε ουσιαστικά την υποψηφιότητά του για τις Προεδρικές, δεν ήταν κακό, ειδικά στη λεκτική του διάσταση κομμάτι. Έπαιξε με το σιγουράκι «με τις θυσίες των συμπολιτών μας, τις σωστές κινήσεις της κυβέρνησης, και σχηματίζοντας πλειοψηφίες στη Βουλή, πετύχαμε η χώρα μας να σταθεί όρθια στα δύσκολα». 

Φυσικά, από το 2013 μέχρι το 2021 υπάρχει μια απόσταση και μικρή δεν τη λες ακόμα κι αν προσπεράσει κανείς το γεγονός πως εάν δεν ήταν η «κακή» τρόικα να τους υποχρεώνει ξανά και ξανά, όχι μόνο όρθια δεν θα στεκόταν η χώρα αλλά και ούτε και καθιστή δεν θα τη βλέπαμε πλέον. Ειδικά όταν κάποιοι, θα τα θυμάται αυτά σίγουρα ο Αβέρωφ, είχαν αρχίσει να κάνουν νερά και να γίνονται large με αυξήσεις και διάφορα άλλα, όχι για τους φτωχούς αλλά για τους προνομιούχους. Το μόνο αναμφίβολο στη διατύπωση ήταν οι θυσίες. Του κοσμάκη.

Επίσης, δύσκολα ξεχνάει κανείς ότι ο ΔΗΣΥ ήταν μεν αυτός που πήρε την πρώτη πρόταση για διάσωση της οικονομίας στη Βουλή και πως σίγουρα η θέση του εκεί είναι καλύτερη από εκείνην των διαφόρων που έβγαιναν έξω με υψωμένες τις γροθιές για την… επιτυχία (!) της απόρριψής της την οποία πληρώνουμε ακόμα, αλλά και ο ίδιος ο ΔΗΣΥ που την κατέθεσε είχε κάνει εκείνη την ημέρα το ανεπανάληπτο όσο και ανεκδιήγητο εκείνο: να τηρήσει αποχή! 

Μιλάμε για έναν λαϊκισμό άθλιο αλλά σίγουρα όχι τόσο άθλιο όσο το να αποφασίζει ο Αβέρωφ ότι πρέπει να βάλει χέρι στο Δημόσιο -στην τσέπη του κόσμου δηλαδή- και να εκταμιεύσει 4,4 εκατομμύρια ευρώ την ώρα που καταγράφονται τεράστιες ελλείψεις σε όλους τους τομείς και το εν τρίτον του κόσμου είναι κοντά στη φτωχοποίηση προκειμένου να μαζέψει τις ψήφους των ακροδεξιών για την προεκλογική του, φτιάχνοντας μουσείο για τον Πελλόγιωρκο.

[rml_read_more]

 

Αντί να πει στη θεία του την τυχερή, εκείνην που του χαρίζει τα φιλέτα των εκατομμυρίων, να πουλήσει κατιτίς ακόμα και να του φτιάξουν και τεκκέ του Γρίβα εάν θέλουν. Αν και αυτόν, οφείλει εκ του αποτελέσματος των κατορθωμάτων του -και της εξυπνάδας του άλλου και του κόσμου που ψήφιζε Παπά για Πρόεδρο- οφείλει λοιπόν να τον κτίσει η Τουρκία. 

Έτσι που λέτε. Η όλη ουσία δεν ήταν στα όσα είπε ο Αβέρωφ, ούτε στις πασέ ‘90s επικές μουσικές υποκρούσεις. Ήταν στα όσα δεν είπε. Για τα σκάνδαλα επί των ημερών του, διότι αυτός ήταν ο πρόεδρος του κόμματος που κυβερνούσε, τη διαφθορά, τον διεθνή διασυρμό της Κύπρου και την απώλεια της αξιοπιστίας της χώρας μας, ακόμα και για εκείνους οι οποίοι έδιναν παρασκηνιακά υποσχέσεις ότι θα αλλάξουν τα φώτα στο ΓεΣΥ προκειμένου να μπουν διάφοροι μέσα.

Να περάσουν οι εκλογές και θα το κανονίσουμε, έλεγαν. Και έκτοτε δοκιμάζουν να το κανονίσουν. Ξανά και ξανά. 

Θα έπρεπε επίσης να θυμηθεί ο Αβέρωφ πως, στον πανικό του απάνω όταν λόγω της διαφθοράς κατρακυλούσαν τα ποσοστά του ΔΗΣΥ πριν τις ευρωεκλογές πέταξε τη μάσκα του υποστηρικτή -τάχα- της λύσης του Κυπριακού (Δευτέρες, Τετάρτες, Παρασκευές και δύο Σαββατοκύριακα τον μήνα) και διανοήθηκε να σπείρει στον κόσμο κι άλλον ρατσισμό προειδοποιώντας για τον κίνδυνο του να εκλέξουμε Τουρκοκύπριο ευρωβουλευτή. Ήταν ό,τι πιο άθλιο έκανε.

Και αυτά είναι μόνο μερικά. Μια δεκαετία μετά, ο Αβέρωφ έβαλε τη ζακετούλα του και πήγε στην πλατεία κρατώντας τα θετικά και πετώντας με μαεστρία μακριά του όλα τα αρνητικά και κυρίως τα κακά και τα τραγικά των ημερών του. Παριστάνοντας τον φρέσκο που έρχεται να σώσει τη χώρα και να τη βοηθήσει να κάνει, για να δανειστώ τη φράση του, «άλμα στο μέλλον».

Το πόσοι πολίτες θα χάψουν αυτή την… αλλαγή του Μανωλιού, θα το δούμε στη συνέχεια. Προς το παρόν, οι πολίτες πήραν μια πρώτη γεύση για το πόση θεωρεί ο Αβέρωφ ότι είναι η νοημοσύνη μας. Το πόση πραγματικά είναι και το τι σεβασμό απαιτούμε έναντί της θα πρέπει να το καθορίσουμε εμείς στη συνέχεια. Έναντι αυτού και των άλλων που θα μας περιπαίξουν έτσι μπροστά στα μάτια μας.