Oι δασμοί Ντόναλντ Τραμπ που από την 1η Αυγούστου τέθηκαν σε εφαρμογή δεν είναι τίποτα άλλο από τη συνειδητή επιλογή να διατηρήσουν οι ΗΠΑ τον ηγεμονικό τους ρόλο στον πλανήτη. Η επιλογή δεν έγινε με εμπορικούς όρους και στη βάση της ίσης μεταχείρισης, αλλά με το δίλημμα αν οι στενοί ή χαλαροί σύμμαχοι των ΗΠΑ, τη Θέλουν να συνεχίσει να ηγείται του πλανήτη ή αν τη θέλουν χρεοκοπημένη και αποτραβηγμένη στις δικές της υποθέσεις. Οι Ευρωπαίοι επέλεξαν το πρώτο, σκύβοντας το κεφάλι σε μονομερείς δασμούς 15% και σε εξαναγκασμό σε επενδύσεις και αγορές σε ενέργεια και οπλισμό. Αυτά με την ελπίδα πως θα είναι αρκετά για να διατηρήσουν οι ΗΠΑ την παγκόσμια κυριαρχία τους και ότι ο ίσκιος τους θα είναι αρκετός για τη δημιουργία συνθηκών ασφάλειας για τη δική τους ευημερία.
Ο Ντόναλντ Τραμπ με τους δασμούς έβγαλε το παλιό καουμπόικο περίστροφο από την τσέπη και το έβαλε στο τραπέζι. Όσοι θέλουν να δουν τις ΗΠΑ να μπαίνουν σε δημοσιονομικές περιπέτειες, να αδυνατούν να εκπληρώσουν τις γεωπολιτικές τους υποχρεώσεις ως η πιο σημαντική δύναμη στον πλανήτη, μπορούν να απορρίψουν τους δασμούς Τραμπ και να τραβήξουν σκανδάλη στην υπεροχή της. Όσοι θέλουν να τη δουν να περιορίζεται σε ένα απλώς ακόμη σημαντικό κράτος όπως η Βραζιλία ή Αργεντινή, μπορούν απλά να μην αποδεχτούν τους δασμούς και ουσιαστικά να τελειώσουν τις δουλειές τους με την Αμερική. Όσοι αισθάνονται πως δεν μπορούν να ζήσουν οικονομικά και γεωστρατηγικά χωρίς τις ΗΠΑ, σκύβουν το κεφάλι και υπογράφουν δεσμούς υποτέλειας και εξαναγκαστικές επενδύσεις και αγορές που θυμίζουν πολεμικές αποζημιώσεις.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ιαπωνία και πολλές άλλες χώρες, επέλεξαν να μην μάθουν πώς θα είναι ο κόσμος χωρίς την ηγεμονία των ΗΠΑ. Θα μπορούσαν βεβαίως να αρνηθούν τους δασμούς, να συνεννοηθούν και να σορτάρουν τα ομόλογά της και να της δείξουν πως ηγεμόνας σε συμμαχία γίνεσαι με τις δικές σου παραγωγικές δυνάμεις και όχι σε βάρος των συμμάχων σου. Πως αντί να την «πέφτεις» στους συμμάχους σου εξευτελίζοντάς τους, προχωράς σε μεταρρυθμίσεις και εκσυγχρονισμό των δικών σου δομών ώστε να ξαναμπείς στην πρωτοπορία. Πως ηγεμόνας είναι να είσαι γενναιόδωρος με τους συμμάχους σου και φίλος και όχι ο λιγότερος κακός μπούλης του πλανήτη. Καλές θεωρίες, που ωστόσο δεν αντέχουν στην πραγματικότητα. Οι δυτικοί σύμμαχοι και άλλα κράτη με σημαντικές εξαρτήσεις από τις ΗΠΑ, δεν ρισκάρουν να στείλουν τις ΗΠΑ στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και ο Ντόναλντ Τραμπ και οι σύμβουλοί του το γνώριζαν αυτό.
Γνώριζαν πως το δεν δέχομαι δασμούς και δεν κάνω επενδύσεις στις ΗΠΑ, ισοδυναμούσε, ειδικά μετά τις περικοπές του Λευκού Οίκου σε δημόσιες δαπάνες και φορολογίες, σε πιθανή χρεοκοπία των ΗΠΑ. Γνώριζαν επίσης, πως θα έμπαιναν σε εμπορικό πόλεμο με τον σημαντικότερο οικονομικό και γεωπολιτικό τους εταίρο, με ζημιές και στη δική τους οικονομία και ρωγμές στην ασφάλειά τους. Γνώριζαν άλλες δυνάμεις στην περιφέρειά τους που θα ήθελαν πολύ να λογαριαστούν μαζί τους χωρίς την παρουσία των Αμερικανών, τόσο σε εμπορικό όσο και γεωπολιτικό επίπεδο. Πως η εναλλακτική στις ΗΠΑ, δεν είναι ο Καναδάς ή Βραζιλία, αλλά η Ρωσία, η Κίνα αλλά και ο κάθε περιφερειακός ηγεμονίσκος. Υπάρχουν βέβαια και οι σύμμαχοι που δεν συνθηκολόγησαν ακόμη.
Ο Καναδάς και η Ελβετία, που με δασμούς 35% και 38% αντίστοιχα, ουσιαστικά μπήκαν σε εμπορικό πόλεμο με τις ΗΠΑ. Τις ενημέρωσαν πως δεν αισθάνονται καμιά εξωτερική ανασφάλεια εκεί που είναι και οι οικονομίες τους μπορούν να ζήσουν και χωρίς Αμερική. Μαγκιά τους, αλλά πόσο θα κρατήσει αυτό; Μέχρι να εμφανιστούν ρωσικά υποβρύχια στον αρκτικό και θα χρειαστούν βοήθεια οι Καναδοί ή μέχρι να δουν την οικονομία τους να λυγίζει μέσα από δασμούς και όχι μόνο. Σε εμπορικό πόλεμο μπήκε και Βραζιλία με δασμούς 50%, αλλά η Μπραζίλ, ούτε ασφάλεια αισθάνεται ούτε και έχει πρόβλημα να δει την Ουάσινγκτον να περιορίζεται στα δικά της μεγέθη. Όσο, για όλους εμάς που πληρώνουμε δασμούς στις ΗΠΑ, το μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι πως αυτά θα είναι αρκετά, τόσο για να κρατηθούν ως υπερδύναμη αλλά και να εγγυώνται την ασφάλειά μας.
