Η Πρωτομαγιά περιλαμβάνεται στις επίσημες αργίες του κράτους. Στην πραγματικότητα, όμως, η Πρωτομαγιά δεν είναι αργία αλλά απεργία, εξού οι συγκεντρώσεις και οι πορείες, με την εργατική τάξη να διεκδικεί καλύτερους όρους εργοδότησης.
Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα είδαν τα εισοδήματά τους να συρρικνώνονται δυο φορές σε μια δεκαετία, επιστρέφοντας σε μισθούς που λάμβαναν πριν 10 και 15 χρόνια εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και της πανδημίας του κορωνοϊού. Η οικονομία του τόπου επανήλθε και συνεχίζει την ανοδική της πορεία. Δεν επανήλθαν, όμως, τα μεροκάματα, τα ταμεία προνοίας, ο 13ος και ο 14ος μισθός, όπως και η ΑΤΑ που είναι το αντίδοτο της ακρίβειας. Ψαλιδίστηκαν ακόμη και οι μέρες της ετήσιας άδειας. Η εκμετάλλευση των εργαζομένων συνεχίζεται με τα μεροκάματα πείνας, με εξοντωτικά ωράρια εργασίας, με ελαστικές μορφές απασχόλησης και με απλήρωτες υπερωρίες. Σε τούτο τον τόπο ευημερούν οι αριθμοί και δυστυχούν οι άνθρωποι.
ΜΧΣ